Wiens trauma is dieper? Mijn standpunt is dat je de diepte van een trauma niet kunt meten door een beroep te doen op de feiten van het leven, en dit is de reden waarom onze herinneringen niet bepaald herinneringen aan feiten zijn. Vaak is dit een concentraat van indrukken, affecten, gebeurtenissen, successen, mislukkingen, verlangens, angsten en de rest, samengedrukt onder het juk van de tijd. Een tiener herinnert zich bijvoorbeeld als het meest levendige beeld van zijn jeugd het beeld waarin hij en zijn vader een cadeau voor zijn verjaardag uitkiezen. Hij wil één speeltje, maar hij vermeldt het niet eens, omdat hij de kritiek van zijn vader niet onder ogen wil zien dat ‘ze dom, slecht en niet goed’ is. En hij gaat akkoord met degene die zijn vader uit de plank haalt. De hele dag doet hij alsof hij blij is met dit speeltje, en 's avonds huilt hij omdat hij het helemaal niet leuk vindt. Iemand zal zeggen: 'Hij heeft iets gevonden om zelfmoord te plegen! ” Maar zo kun je niet vergelijken. Deze herinnering is slechts het topje van de ijsberg in de zin dat het de essentie is van alle ervaringen over jezelf, iemands plaats in het gezin en mislukte relaties. En wat belangrijk is, is niet de feitelijke inhoud ervan, maar wat het voor de tiener betekent, welke betekenis voor hem persoonlijk achter deze herinnering en alles wat daarmee samenhangt ligt. Het kan zijn dat de situatie in werkelijkheid helemaal niet eens zo was. Misschien was de reis naar de winkel eigenlijk met mama, en niet met papa. En datzelfde speelgoed bestond simpelweg niet. Maar als de psyche het hierin heeft omgezet, betekent dit dat juist dit beeld de emotionele, mentale (en niet de werkelijke) betekenis van het geheel van gebeurtenissen uit het verleden het beste weergeeft. Als je een tiener vraagt ​​wat dit betekent voor hem kun je dan als optie horen dat de vader heel beangstigend en onbereikbaar was, de moeder nooit beschermd, hij voelde zich niet geaccepteerd, alsof hij een vreemdeling in het gezin was, als een geadopteerd kind, een wees ... Degene met wie ze hem verwijten maken. Er is een psycholoog op kantoor (degene die een psychotherapeut is) die zich niet bezighoudt met de feiten van het leven, maar met de psychische realiteit. Feiten zijn gewapend beton, maar de mentale realiteit is plastisch. Dankzij dit zijn veranderingen mogelijk. U kunt mij een vraag stellen of u aanmelden voor een consultatie in het siteprofiel of door mij te schrijven via whats'app of telegram 8(918)225-25-33