Het lijkt ons vaak dat mensen die succes hebben geboekt of vaak winnen, het lijkt ons dat ze gewoon geluk hebben gehad: er is echter een bepaalde strategie die de stadia van het onderwijs (voor volwassenen, heropvoeding) van een succesvol persoon volgt . En we kunnen deze eenvoudige hulpmiddelen gebruiken en toepassen in het leven van een gewoon mens! Wat iemands leven vaak onsuccesvol en ongelukkig maakt, zijn problemen, onoplosbare problemen. Heel vaak kun je iemand horen zeggen: “Ik heb zoveel problemen! En jij ook!” Of mensen zeggen vaak: “Wat zijn jouw problemen? Vertel het me.” Er hangen problemen in de lucht... In de Russische taal zijn er twee woorden voor dezelfde situatie: er zijn problemen en er zijn taken. En als je erover nadenkt, is een probleem iets dat redenen heeft en waarschijnlijk iemand de schuld kan geven, en is een taak iets dat een oplossing met zich meebrengt. En als we zelfs maar een eenvoudige truc beginnen toe te passen - noem alle problemen taken en zeg in plaats van: "God, ik heb zoveel problemen met hem!", Zeg bijvoorbeeld: "God, ik heb zoveel problemen, met mijn man of kind." Of in plaats van te zeggen: “Je hebt een probleemkind!” zeg: “Je hebt een kind met veel taken!” En dus, als we het woord taak horen, lijken onze hersenen zich te openen, omdat... waar er een probleem is, is er een oplossing. Een van de oefeningen die ik mensen aanbeveel, is dus om bepaalde woorden te benoemen! In situaties waarin u problemen ziet, kunt u deze TAKEN noemen. En leer situaties in het leven over te brengen van het kader van een probleem naar het kader van een taak. Voordat we deze situatie nader bekijken, zou ik ouders een aanbeveling willen doen: Sommige ouders zeggen: Waarom heeft mijn kind wiskunde nodig? Hij zal geen wiskundige zijn, maar een passie voor wiskunde of de ontwikkeling van creatieve verbeeldingskracht maakt het kind gewend aan het feit dat als dit een probleem is, het kan worden opgelost. En daarom geef ik een voetnoot voor ouders: wiskunde maakt van een kind geen wiskundige, maar een probleemoplosser! En wat zullen de wiskundig geschoolde hersenen van het kind in de toekomst zijn? Het maakt niet uit wie hij is, een kunstenaar, een muzikant, een schrijver, een wiskundig geschoold brein zal gemakkelijk complexe problemen oplossen. Wat als je leert de situatie over te brengen van het kader van een probleem naar het kader van een taak. Dit kan zelfs eenvoudigweg door het stellen van vragen. Vragen die je jezelf simpelweg stelt. Twee dingen die we in het leven kunnen beheersen: - dit is onze ademhaling en we kunnen ernaar kijken en deze sneller of langzamer maken, of even bevriezen en - onze aandacht. Als we ons voorstellen dat onze aandacht een soort spotlight is die door de hoeken van ons bewustzijn dwaalt, dan zullen we begrijpen dat we onze aandacht kunnen beheersen. Ik heb echter geen controle over je ademhaling, maar wel over je aandacht met behulp van vragen. Vragen zijn interessant! Nu, als ik je een vraag stel, en je antwoordt zelf! Welke plek in je stad vind je het leukst? En waar in je huis is je favoriete ding? de ochtend? En zelfs zonder mij te antwoorden, kun je waarnemen hoe de schijnwerpers van je bewustzijn achter de beelden beginnen te bewegen waar ik naar vraag. Dit is hoe ons onderbewustzijn werkt door ons beelden te laten zien. De vraag is iets verbazingwekkends. Door de juiste vragen te stellen, beheersen we zo de schijnwerpers van onze aandacht en vindt het bewustzijn het antwoord wanneer iemand een situatie heeft die hij problematisch noemt. Hij begint de volgende vragen te stellen: "Wat is het probleem?" - Wat zijn de redenen? - Wie is de schuldige? - Waarom is dit gebeurd? - Waarom gebeurde dit weer? Aan de ene kant lijkt het erop dat hij de juiste vragen stelt en, als een hond die in zijn eigen staart bijt, keer op keer om deze situatie heen rent, op zoek naar die schuld, etc. want waar komt dit vandaan? Hoogstwaarschijnlijk komt dit van school: als je in veel klaslokalen luistert en daar een voicerecorder neerzet, kun je zien dat de leraren zeggen: “Waarom heb je het weer gedaan (je hebt een fout gemaakt), laten we eens kijken wie dat is de schuld te geven, zodat dit niet nog een keer gebeurt. ENonze hersenen, die gewend zijn om op deze manier te vragen, maken van een probleem een ​​probleem en maken het tot een nog groter probleem! Het probleem groeit met nieuwe problemen. En een gedachtevirus begint rond te dwalen en zichzelf te reproduceren. Wat als we deze situatie nemen en onszelf andere vragen stellen? Stel vragen: - Wat is voor mij waardevol in wat er is gebeurd? - Welke leuke ervaring heb ik opgedaan nu het is gebeurd? deze plek kan een mentale verdoving hebben - omdat de hersenen niet zijn getraind om zo te denken. De hersenen beginnen zich te verzetten en zeggen van binnen: Nee, zo denk ik niet! - dit is op de een of andere manier stom - Ik ben gewend om zo te denken en op de ouderwetse manier te denken (langs het problematische pad) Maar als je op een nieuwe manier denkt en vragen stelt: - waarom heb ik dit nodig - En wat positieve ervaring heb ik hierdoor gekregen? - Wat is de positieve betekenis van wat er is gebeurd? En welke voordelen heeft dit voor mij opgeleverd? welke oplossing kan er zijn? - Wat als er veel verschillende oplossingen zouden zijn, welke zou dan vanaf het begin niet gebruikelijk zijn? Het is alsof je voor het eerst aan fitness doet. Soms ga je na een lange pauze en kun je zelfs een paar of drie keer geen pull-ups of push-ups doen, maar begin je geleidelijk aan te trainen, dit is dezelfde hersenfitness. Als je jezelf traint om jezelf zulke vragen te stellen, te luisteren naar hoe onze hersenen zich verzetten, dan wordt het na een tijdje een gewoonte. Succesvolle mensen - zelfs zonder het zelf te beseffen, begrijpen ze eigenlijk niet dat dit precies is hoe ze denken. Dat wil zeggen, ze blijven niet hangen in het probleem, maar vertalen het onmiddellijk intuïtief, zelfs in een fractie van een seconde, in een taak en gaan op zoek naar een oplossing. Dat wil zeggen, 2 verschillende manieren van denken! Zoek naar een probleem en draai het om met redenen en zoek naar de schuldigen, verpak het in gedachtevirussen en maak er een nog groter probleem van, of vertaal het onmiddellijk in een probleem en zie - er is waarschijnlijk een oplossing - zeker - zelfs veel. Welke is de beste? Sommige mensen denken: zij zijn succesvol, maar ik ben zo. En dan kun je jezelf heropvoeden tot een succesvol persoon! De enige vraag is: waarom? Het is tenslotte handig om te blijven zoals je bent! Ik wil ons verleden binnenglippen, onze school in. Als een 7-jarig kind naar school komt, begint er na een tijdje elke dag een geweldige periode in zijn leven begint erachter te komen wat hij verkeerd heeft gedaan. Elke dag ontvangt hij een notitieboekje met rood gemarkeerde fouten. (op Japanse scholen zijn succesvolle plaatsen rood gemarkeerd). Elke dag, terwijl hij ontving wat hij deed, richtte niemand zijn aandacht op wat van wat hij deed goed was? Niemand zegt dat je het vandaag beter hebt gedaan! Of dat je vandaag soepeler bent geworden dan gisteren, en morgen zal het soepeler zijn dan vandaag. Elke dag krijgt het kind een rapport over wat hij verkeerd heeft gedaan. En als je je nu voorstelt dat een kind 250 dagen per jaar naar school gaat en dat vermenigvuldigt zich met 10 jaar. Dan is het begrijpelijk en zelfs verrassend hoe zulke mensen erin slagen om door de tralies van dit systeem van verliezers te glippen en toch leren succesvol te zijn. Sommige leraren op de basisschool zijn verrassend zorgzaam en goed - ze zetten 'zonnetjes', 'glimlacht' op de volgende plaats tot succesvolle momenten - maar het kind komt naar de 4e klas en er zullen daar geen "zonnen" zijn, elke keer zal er een beoordeling zijn van mislukte vluchten. Wat ik bedoel is dat ons brein leert, en het leert wanneer iets wordt herhaald (van nature). Helaas weten we in het leven hoe en vinden we het juist om ons te concentreren op wat er mis is! Als vrouwen naar mij toe komen voor overleg en klagen over hun echtgenoten, vertellen ze me wat hun echtgenoten niet op deze manier hebben! En ze kunnen lang blijven solliciteren, maar als je ze de vraag stelt: wat is er goed aan een echtgenoot? In de regel antwoorden ze: “Wat maakt het uit als alles zo slecht is!!!” Ons is niet geleerd positief te denken. Hoogstwaarschijnlijk is het niet onze schuld – het zijn de kosten van de opvoeding. Ons is niet geleerd om ons op het goede te concentreren. En veel mensen zullen zeggen: waarom zou je je druk maken?zelfgenoegzaamheid terwijl we zoveel verkeerd hebben! Dan leren we het kind en leren we onszelf om ons te concentreren op wat er mis is - dit is het pad naar neurose en andere ziekten. Trouwens, als je leert een probleem in een taak te vertalen, en een fout in een ontdekking te vertalen, dan voor Voor een kind dat een vaas heeft laten vallen, ziet het er bijvoorbeeld zo uit: "Kijk, je hebt een fout gemaakt, loop niet langs deze tafel." Of “Waarom heb je het op de rand gelegd?!” (negatief denken) Zeg in plaats daarvan: “Wauw – wat een coole ontdekking heb je zojuist gedaan – het blijkt dat als het valt, het ook kapot gaat!” (denk aan een succesvol persoon) En richt het kind op ontdekking. Kijk, de meeste ontdekkingen zijn juist gedaan dankzij fouten, daar zijn de lezers het over eens, maar aan de andere kant vermoed ik een gebrul van verontwaardiging: "Maar hij zal weer lopen en de vaas breken." - dit zijn jouw interpretaties - dit is een zieke eigenschap van ons brein - fantaseren over slechte dingen is weer een danspasje van ons brein! Hij denkt graag na over wat slecht is. Wij zijn zo gewend. Ze zijn getraind om zich op het slechte te concentreren. Nogmaals, het is net als hersenfitheid. Als je je hersenen beetje bij beetje begint te hertrainen, dan (ik denk dat het ongeveer 3 maanden duurt om je hersenen te hertrainen) zul je positieve resultaten behalen. We zijn volwassenen en het is het waard! Dit is wat ik wil zeggen: je komt vaak de volgende stelling tegen: dat ons onbewuste erg wijs is en ons altijd het beste gedrag geeft. Bij neurolinguïstisch programmeren bestaat er zo'n vooronderstelling (. veronderstelling) - dat “Elk gedrag op dit moment de beste keuze is” En hier wil ik zeggen dat ik het feit ben tegengekomen dat veel mensen zichzelf graag op deze manier rechtvaardigen: Nou, mijn onbewuste weet het beter. En als we beter kijken, gelooft het onbewuste bij sommige mensen dat het beste gedrag is om van het dak te springen - om zo te zeggen is het het onbewuste dat dit gedrag aan hem heeft voorgesteld. Of hij beschouwt het als het beste gedrag om elke dag meer en meer alcohol te drinken! Of een heroïne-injectie! En wat is het - wat is er aan de hand? Hier zou ik één advies willen geven: een aanbeveling voor die mensen die hun leven willen verbeteren en niet slaaf willen blijven van hun gewoonten en ze tot bewustzijn willen brengen training of een seminar, of een soort film of een vergadering of een soort evenement) Als je 1 -2 -3 minuten de tijd neemt en jezelf magische vragen stelt: Wat was nu waardevol voor mij? Wat voor nuttige dingen kan ik hieruit halen? Hoe kan ik dit in mijn leven gebruiken? Hoe kan ik dit gebruiken om de relaties in mijn leven te verbeteren? Hoe kan ik dit gebruiken om mijn werk te verbeteren? mezelf verbeteren! Wat heeft deze ontmoeting of deze ervaring mij geleerd? En als je jezelf op deze manier vragen stelt, dan (ik begrijp dat ik lui ben, ik doe niet eens alsof ik een soort redder ben) maar plotseling 1 of? 2 mensen die dit lezen en dit gaan doen!!! En als we dit doen, helpen we geweldige dingen gebeuren! Wanneer er iets gebeurt in ons leven (of onze vergaderingen, of het kijken naar een film of een seminar, of een training of gebeurtenis), dan stapelt dit zich allemaal op in ons onbewuste als ervaring – onbewuste ervaring – sterker nog, we herinneren ons alles wat er in ons leven is gebeurd. het leven (alleen niet bewust) en, in principe, ons onbewuste is enorm en wijs en zo..., maar als we (onze ervaring) niet van het onbewuste naar het bewuste brengen, dan hebben we er geen controle over. Want als we ons ergens niet van bewust zijn (we zijn ons bijvoorbeeld niet bewust van onze gewoonte om in onze neus te peuteren of van onze gewoonte om op onze nagels te bijten), als we ons ergens niet bewust van bewust zijn, dan kunnen we er geen controle over hebben en kunnen we er dus geen gebruik van maken. het helemaal niet. Daarom bevinden veel mensen zich bijvoorbeeld in een keten van trainingen – van training tot training, van training tot training. Of een ander terugkerend probleem. En ze stellen zichzelf niet de vraag: “Hoe kan ik dit doen?”!