In psychotherapie is de houding ten opzichte van advies vrij specifiek. Advies is een ineffectieve manier om een ​​cliënt te helpen en de sessietijd te benutten. Ten eerste is vrijwel elk advies dat een psychotherapeut kan geven waarschijnlijk al door de cliënt uitgeprobeerd. Ten tweede neemt het advies van de psychotherapeut de verantwoordelijkheid voor de gevolgen en acties van de cliënt weg, wat absoluut verboden is. Als voorbeeld is hier een fragment uit I. Yalom's werk "Existentiële psychotherapie", dat hier min of meer past:... Als je bijvoorbeeld met een patiënt werkt - een gescheiden, depressieve vrouw die wanhopig op zoek is naar een andere partner, de therapeut kan aarzelen in zijn pogingen om haar te helpen de verantwoordelijkheid te aanvaarden. Haar weerstand vindt weerklank bij de therapeut en hij begint te denken: ‘De patiënt wekt de indruk van een aantrekkelijke, sympathieke vrouw; in onze cultuur is het leven van een alleenstaande 48-jarige vrouw moeilijk, de omgeving van alleenstaanden is echt heel moeilijk. in veel opzichten onaangenaam, prettige alleenstaande en bovendien heteroseksuele mannen in San Francisco zijn echt niet genoeg. Haar baan, die ze nodig heeft om te overleven, staat haar niet toe mensen te ontmoeten. zou verschijnen, zou 90% van haar problemen spoorloos verdwijnen. Dus ging de therapeut een geheime alliantie aan met de weerstand van de patiënt en begon al snel, bezwijkend voor de verleiding, strategieën voor te stellen om mannen te ontmoeten - clubs voor alleenstaanden, daten via de computer, alleenstaande ouders, enz. (alsof de patiënt zelf niet in staat was om dat te doen). denk aan deze mogelijkheden) De therapeut krijgt zijn echte les wanneer "Mr. Geschikt" verschijnt, maar om de een of andere reden komt hier geen geluk uit voort... Aan de andere kant is in psychotherapiegroepen het advies van de deelnemers (niet de psychotherapeut -) de leider van de groep) wordt als constructief beschouwd. Ondanks het feit dat ze meestal net zo nutteloos zijn als de adviezen van psychotherapeuten, tonen ze bezorgdheid voor de deelnemer. Advies van dierbaren speelt precies dezelfde rol. Advies van dierbaren is dus goed, advies van een psychotherapeut is niet zo goed..