Het is een goede theorie en klinkt verleidelijk - je kunt jezelf alles geven! Maar naar mijn mening brokkelt het in stukken af ​​bij het allereerste contact met het echte leven. Houd er rekening mee dat dit niet het geval is ontken het belang van het vermogen om op jezelf te vertrouwen en geef nog veel meer aan jezelf. Maar in het echte leven blijkt dat we allemaal iets van anderen willen. Ja, we willen het in verschillende gradaties en hoeveelheden, in verschillende vormen of vormen, wat dan ook. Maar ik wil het nog steeds. En helaas zal het niet mogelijk zijn om aan bepaalde behoeften te voldoen terwijl je in een geïsoleerde wereld blijft met alleen jezelf. Veiligheid (emotioneel en fysiek) is de basis waarop gezonde, sterke relaties worden gebouwd. Als een van de partners in een koppel onveilig is, is het moeilijk om een ​​stabiele, betrouwbare en harmonieuze relatie op te bouwen. Soms heeft iemand problemen met vertrouwen en voelt hij zich bedreigd, zelfs als er in werkelijkheid geen vertrouwen is. Je kunt hiermee werken en dit begrijpen om het gevoel van angst in de relatie te verminderen en je er veiliger in te voelen. Maar ik zal hier nu niet in detail op ingaan. De behoefte aan veiligheid is van het grootste belang in een relatie, maar niet de enige. Er zijn verschillende basisbehoeften, waarvan we de bevrediging (helaas of gelukkig, welke het dichtst bij ligt) echt hebben heb een andere persoon nodig. De behoefte aan acceptatie. We willen geaccepteerd en begrepen worden met al onze gebreken, getraumatiseerde delen, negativiteit en stemmingswisselingen. En we verwachten dat de ander in deze zin stabiel en betrouwbaar zal zijn, zich niet van ons zal afkeren als hij plotseling iets niet leuk vindt. De behoefte aan erkenning van onze waarde. We willen gewaardeerd worden, in ons geïnteresseerd zijn. om gerespecteerd te worden, om ons waardig te achten, om blij te zijn met onze successen en prestaties. De behoefte aan gemeenschap. Dit is het verlangen om op dezelfde golflengte te zitten, het verlangen naar samenwerking, gemeenschappelijke activiteit. Wanneer het belangrijk is om een ​​gemeenschappelijke ervaring te hebben, om standpunten, meningen en gevoelens te delen. Het is een soort gevoel: we zijn samen, en het is zo cool. Aan het begin van een relatie of een periode van verliefdheid kan het over het algemeen lijken op een psychose (een prachtige magische tijd). Maar geleidelijk veranderen de sensaties in kalmere sensaties. De behoefte aan zelfbeschikking. We willen op de een of andere manier vergelijkbaar zijn met anderen, maar het is ook belangrijk om individueel en uniek te zijn, om vrijelijk onze mening, onze smaak, ons standpunt te kunnen uiten. De behoefte aan invloed. We willen zien dat onze staat, woorden en daden een andere persoon beïnvloeden, dat er naar onze mening wordt geluisterd. En hierdoor kun je groeien in een relatie. De behoefte aan initiatief van de andere partij. We willen dat het initiatief in relaties niet alleen van ons komt. Zodat de partner actief is, enkele opties biedt bij conflicten, ook opties om tijd door te brengen, te bellen, tekenen van aandacht vertoont. Zodat dit geen ‘eenzijdig spel’ is. De behoefte aan uitdrukking van liefde. We hebben warme woorden en knuffels nodig, geschenken en complimenten, tederheid en intimiteit, nabijheid en communicatie, zorg en aandacht van een ander. Het is voor ons belangrijk dat onze partner op verschillende manieren zijn liefde voor ons laat zien. Hier kan iedereen natuurlijk zijn eigen liefdestaal hebben en dit is belangrijk om rekening mee te houden. En er is nog een interessante behoefte die in een relatie wordt gerealiseerd en bevredigd. U weet waarschijnlijk uit eigen ervaring dat we in relaties niet alleen geaccepteerd willen worden en liefde willen uiten, verzorgd en gewaardeerd willen worden. We hebben ook de behoefte om zelf voor anderen te zorgen, attent te zijn en onze liefde voor anderen te uiten. Dat wil zeggen: het werkt twee kanten op. Wat we zelf nodig hebben, zijn we vaak bereid te doen voor onze geliefde. Wat is hier in het algemeen het belangrijkste idee? Het lijkt erop dat we zullen moeten accepteren dat we niet zonder andere mensen kunnen. En het is geen zwakte als we toegeven dat we iemand anders naast ons nodig hebben. Dit weerspiegelt misschien wel een van de aspecten van psychologische volwassenheid. Ik denk aan een citaat uit de film “Friend” (1987). Daar praat zijn hond met de hoofdpersoon. En tijdens een van de dialogen zegt de hond tegen hem: “Niettemin,.