Od autora: Bugaeva, E.I. Hipoterapia jako alternatywna metoda rehabilitacji dzieci i dorosłych z niepełnosprawnością i niepełnosprawnością / E.I. Bugaeva // Alternatywna rehabilitacja: materiały 1. Międzynarodówki. naukowo-praktyczny konf. w sprawie alternatywnych metod rehabilitacji dzieci i dorosłych niepełnosprawnych, niepełnosprawnych, HIV/AIDS, nowotworów i innych poważnych chorób, Mińsk, 12-13 maja 2011 r. / ROO „Białoruskie Stowarzyszenie Klubów UNESCO”. - Mińsk: RIVSH, 2012. - s. 92-95 Problem niepełnosprawności zajmuje szczególne miejsce wśród problemów społeczno-psychologicznych Według szacunków ONZ co dziesiąty człowiek na świecie jest niepełnosprawny. Według oficjalnych statystyk w Rosji żyje około 10 milionów osób niepełnosprawnych, według Agencji Informacji Społecznej – co najmniej 15 milionów osób niepełnosprawnych na Białorusi, a wiele z nich potrzebuje technicznych środków rehabilitacji. W ciągu ostatnich 10 lat można zaobserwować tendencję wzrostową liczby osób niepełnosprawnych. Optymalnym sposobem rozwiązania problemu niepełnosprawności jest rehabilitacja osób niepełnosprawnych. Aby skutecznie rozwiązać problem, konieczne jest poszukiwanie nowych technologii w zakresie działań rehabilitacyjnych służb społecznych. Jedną z innowacyjnych metod rehabilitacji osób niepełnosprawnych jest hipoterapia znane od czasów starożytnych. Hipokrates argumentował, że ranni i chorzy szybciej wracają do zdrowia, jeśli jeżdżą konno. Zauważył również, że oprócz ogólnego działania wzmacniającego, jazda konna ma także działanie psychologiczne. Melancholijnym osobom radził jeździć konno, gdyż uwalnia to od „czarnych myśli” i wywołuje „wesołe i jasne myśli”. Założycielami współczesnej hipoterapii są Duńska Liz Hartel, norweska fizjoterapeutka Elisabeth Bodiker i francuski profesor Yu. Lallery’ego, który w latach 1960-1970 Wszechstronnie studiował teoretyczne aspekty wpływu koni na przebieg chorób u człowieka i aktywnie wprowadzał wyniki swoich badań do praktyki lekarskiej. Y. Lallery zdefiniował hipoterapię jako metodę terapii psychosomatycznej, której celem i zadaniem jest pomoc w osiągnięciu niezależności motorycznej, psychicznej i umożliwienie człowiekowi odpowiedniego reagowania na nowe, zmieniające się okoliczności. W USA i Europie terapeutyczne jeździectwo zyskało praktykowano od początku lat 60. Wskazania obejmują poliomyelitis, stwardnienie rozsiane, epilepsję, porażenie mózgowe, skoliozę, dystrofię mięśniową. Dobre efekty daje jazda konna po operacjach stawów, szczególnie takich jak biodro. Hipoterapia jest niezwykle skuteczna w przypadku artretyzmu (zapalenia stawów), całkowitego i częściowego paraliżu kończyn, zaniku mięśni, konwulsyjnych skurczów mięśni [1]. W USA jest ich dziś ponad 1000, a w Wielkiej Brytanii około 700 grup, w których ponad 26 tysięcy osób poprawia swoje zdrowie. We Francji kształcą specjalistów w zakresie hipoterapii: na paryskim Uniwersytecie Sportu i Zdrowia otwarto Wydział Hipoterapii. W Tbilisi, na Gruzińskiej Akademii Medycznej, otwarto Zakład Terapii Ruchowej i Terapii Rytualnej. Rosyjscy i zagraniczni naukowcy Tsverava D.M., Loria M.Sh., Anais Atmadzhan, Robert N.S. zajmują się naukowym rozwojem problemów wykorzystania konia jazda konna i sporty jeździeckie w celu rehabilitacji pacjentów. i inne Hipoterapia, jako jedna z technologii pracy socjalnej z osobami niepełnosprawnymi, jest wszechstronną, wielofunkcyjną metodą rehabilitacji. Hipoterapia to jazda konna dla osób niepełnosprawnych, prowadzona przy użyciu specjalnych metod, które różnią się w zależności od choroby jeźdźca i problemów, przy jakich stosuje się hipoterapię. Zgodnie z definicją dr med. Profesor nauk ścisłych Tsverava D.M. Hipoterapia to nic innego jak forma fizjoterapii (fizjoterapia), gdzie jest narzędziemRehabilitacja obejmuje konia, proces jazdy oraz ćwiczenia fizyczne wykonywane przez człowieka podczas jazdy. Podczas jazdy włączone są wszystkie główne grupy mięśniowe ciała. Dzieje się to na poziomie odruchu, gdyż siedząc na koniu, poruszając się wraz z nim, klient instynktownie stara się utrzymać równowagę, aby nie spaść z konia i tym samym, nie zauważając tego, pobudza do aktywnej pracy zarówno zdrowe, jak i zaatakowane mięśnie [3 ] Mechanizm działania hipoterapii na organizm człowieka jest taki sam jak każdej innej formy terapii ruchowej. Pod wpływem ćwiczeń fizycznych następuje wzrost funkcji układów autonomicznych. Hipoterapia oddziałuje na organizm człowieka poprzez dwa czynniki: psychogenny i biomechaniczny. Stosunek ciężaru właściwego tych mechanizmów w każdym przypadku zależy od choroby i problemów rozwiązywanych za pomocą hipoterapii. Zatem w leczeniu nerwic, porażenia mózgowego, upośledzenia umysłowego, autyzmu we wczesnym dzieciństwie głównym czynnikiem wpływającym jest psychogenny. W leczeniu pacjentów po zawale, pacjentów z zaburzeniami postawy, skoliozą i osteochondrozą kręgosłupa, wiodącym czynnikiem oddziaływania jest czynnik biomechaniczny [2]. Podczas zajęć hipoterapii zapewnione jest jednoczesne zaangażowanie wszystkich grup mięśni ciała jeźdźca . Co więcej, dzieje się to na poziomie odruchu, ponieważ praktykujący instynktownie stara się utrzymać równowagę, aby nie spaść z konia, a tym samym pobudza wszystkie główne grupy mięśni do aktywnej pracy. W Rosji stosowanie hipoterapii zaczęto stosować od odkrycia w 1991 roku . w Moskwie centrum ochrony środowiska dla dzieci „Żywa nić”. Później hipoterapia stała się częścią kompleksu środków rehabilitacyjnych stosowanych dla dzieci niepełnosprawnych w ośrodku rekreacyjnym Green Light niedaleko miasta Ługa. W Siergijewie Posadzie w ramach publicznej organizacji „Stara Szkoła” organizowane są zajęcia z hipoterapii z dziećmi po amputacjach, porażeniem mózgowym i różnymi patologiami psychicznymi Za pionierkę białoruskiej hipoterapii można słusznie uważać Walentynę Winogradową, która w 1998 r. założyła Białoruską Hipoterapię. publiczne stowarzyszenie jazdy konnej i hipoterapii (BOOVEY). W BOOVEI dzieci w wieku od 5 do 15 lat, głównie pacjenci z porażeniem mózgowym (porażenie mózgowe o stopniu nasilenia 1-3), a także padaczką i innymi chorobami, przechodzą rehabilitację pod nadzorem naukowym kierownika Kliniki Neurologii Dziecięcej BMAPE, akademik Akademii Nauk Medycznych, prof. Shanko G.G. z błogosławieństwem Kościoła prawosławnego i modlitewnym wsparciem metropolity mińsko-słuckiego, patriarchalnego egzarchy całej Białorusi Filareta. BOOVEY ma do pracy cztery różne typy koni różnych ras. Zajęcia z hipoterapii odbywają się w Mińsku na terenie obozu wojskowego Kołodiszczi. W okresie powstania i działalności powstała własna metodyka LVE, napisano 4 artykuły naukowe w różnych liczących się publikacjach naukowych. Spośród 206 dzieci, które przeszło rehabilitację, ponad 10 zaczęło samodzielnie się poruszać, u 15 zmniejszono lub usunięto niepełnosprawność, a 6 dzieci rozpoczęło przygotowania do zawodów jeździeckich w ramach programu paraolimpijskiego w kategorii ujeżdżenia. Również w oparciu o BOOVEI odbyły się dwa Międzynarodowe seminaria z zakresu hipoterapii: pierwsze w dniach 20 - 23.11.2000 w Maryinie-Gorce z udziałem specjalistów z Białorusi, Rosji i Polski oraz drugie - wspólnie z zakonem prawosławnym im. św. Eufrozyny Połockiej Świątynia Ikony Matki Bożej Radości Wszystkich Bolesnych 17 - 18 kwietnia 2004 w Mińsku z udziałem specjalistów z Łotwy, Polski, Rosji i Białorusi Republikańskie Centrum Przygotowania Olimpijskiego dla Sportów Jeździeckich i Hodowli Koni położony jest 6 km od obwodnicy Moskwy we wsi Ratomka. Prowadzone są tu również zajęcia z hipoterapii, można pojeździć konno, lub po prostu pojeździć konno. W Mińsku, w powiecie Sukharevo, IP Stets prowadzi zajęcia z hipoterapii i uczy jazdy konnej. Tylko indywidualne zajęcia z hipoterapii, jazda konna, nauka jazdy konnej dla dorosłych dzieci prowadzone są przez dyplomowanego i certyfikowanego specjalistę leczniczej jazdy konnej w godz.