Van de auteur: Hier kan een ouder stapsgewijze aanbevelingen vinden voor gedrag tijdens de driftbui van een kind op het gebied van kind-ouderrelaties. En de ouder weet niet altijd hoe hij op dit fenomeen moet reageren, zodat hij zijn gezagspositie niet opgeeft en tegelijkertijd contact met zijn kind onderhoudt. Deze memo stelt een algoritme voor voor milieuvriendelijk gedrag van een ouder als reactie op de poging van een kind om te bereiken wat hij wil. Laten we, voor de duidelijkheid en grotere transparantie van de voorgestelde stappen, ze bekijken aan de hand van een specifiek voorbeeld. Stel je dus de situatie voor: er is een regel in huis: eet alleen in de keuken; Dit is verboden in de kamer. Op een dag stond de moeder, die druk aan de telefoon was, toe dat het kind een appel mee de kamer in nam. Waar het voor de tv werd gegeten. De volgende ochtend probeerde het kind het experiment te herhalen, maar werd tegengehouden door de waakzame ouder, die hem eraan herinnerde dat hij niet in de kamer mocht eten. En dan ontstaat er een conflict in het hoofd van het kind: “MAAR GISTEREN WAS HET MOGELIJK”!... en de hysterie begint (klassiek: schreeuwen, huilen, stampende voeten). Hoe voelt mama zich? Sudderende woede; een storm die lijkt op de externe storm speelt zich in haar af, en er is een verlangen om deze schande onmiddellijk te stoppen. Onze moeder is echter bij bewustzijn: ze herinnert zich welke stappen ze moet nemen: 1. Neem de positie in van een volwassene, wiens taak het is om te begrijpen wat er met het kind gebeurt en hem erover te vertellen. Het kind weet niets van wat er met hem gebeurt. Naast het feit dat hij zich nu slecht voelt, voelt hij zich in de regel slecht omdat hij wordt geconfronteerd met de onmogelijkheid om te krijgen wat hij wil (hier herinneren we ons dat wij, volwassenen, dit meestal ook niet leuk vinden). weet geen andere manier om zijn toestand uit te drukken dan dat hij het uitdrukt. Maar hij heeft een moeder op wie hij kan vertrouwen. Moeder zal zijn pijn in bedwang houden en hem erover vertellen. Ze zal hem accepteren zoals hij nu is – ongemakkelijk. En dit zal hem vertellen dat zijn gevoelens normaal zijn, en dat het met hemzelf ook goed gaat. Zal hem helpen te zijn wie hij is. Zal hem leren pijn te doorstaan.2. Probeer vanuit de positie van een volwassene, terwijl u het interne evenwicht behoudt, te begrijpen welke gevoelens het kind uitdrukt. Vertel hem ze; noem de reden voor hun uiterlijk en wat het kind nu wil. Voorbeeld: laten we naar onze situatie kijken. Moeder, die zichzelf bij elkaar had gebracht, besefte dat haar kind erg verontwaardigd was dat het hem vandaag verboden was een appel te nemen. En nu is hij boos. Ze informeert hem hierover: "Je bent nu boos omdat ik je niet toestond een appel de kamer in te nemen" (het kind huilt en gooit speelgoed in haar richting) - "Ja, je bent nu erg boos. ..je bent gewoon woedend... en je denkt dat je, als je je zo gedraagt, mijn toestemming kunt krijgen.” Op deze manier laat de ouder het kind zien dat zijn gevoelens belangrijk, normaal en gedeeld zijn. Het kind ervaart geen staat van wanhoop en eenzaamheid.3. Nadat de gevoelens zijn weerspiegeld, bevestigt de ouder zijn beslissing. Voorbeeld: 'Ik begrijp je woede, je hebt nu het recht om boos te zijn. Uw schandaal zal mijn beslissing echter niet veranderen. Je eet de appel in de keuken. Ik wacht tot je kalmeert.’ Dan wacht moeder geduldig tot de intensiteit van de passies voorbij is. Af en toe nogmaals de gevoelens van de vechter aangevend.4. In een rustige toestand gaat de ouder om met de situatie die met het kind is ontstaan: Reden (bijvoorbeeld de beslissing van een volwassene) -> de gevoelens van het kind -> het gedrag van het kind -> een verklaring over het einde van de situatie. Voorbeeld: nadat het kind gekalmeerd is, roept de moeder hem bij zich: 'Kom op, ik zal je vertellen wat er met je is gebeurd. Gisteren heb ik je toegestaan ​​een appel in de kamer te eten, en jij hebt besloten dat jij dat vandaag ook kunt doen. Maar ik heb het je vandaag verboden. Je was verrast, verontwaardigd en boos. Het was niet eerlijk tegenover jou. En jij begon problemen te veroorzaken, in een poging mijn beslissing te veranderen. Maar weet je, we hebben thuis een regel: we eten in de keuken. Gisteren was een uitzondering. Zie je, we eten daar allemaal. Je maakte een schandaal, besefte dat het nutteloos was en kalmeerde».