Verraderlijke codependencyCodependency is een relatie met fixatie op een andere persoon. Codependency bij volwassenen treedt op wanneer twee psychologisch afhankelijke mensen relaties met elkaar aangaan. In dergelijke relaties draagt ​​iedereen een deel bij van wat nodig is om een ​​psychologisch complete of onafhankelijke persoonlijkheid te creëren. Omdat geen van beiden volledig onafhankelijk van de ander kan voelen en handelen, hebben ze de neiging aan elkaar te blijven plakken alsof ze aan elkaar vastgelijmd zijn. Als gevolg hiervan is ieders aandacht gericht op de persoonlijkheid van de ander, en niet op zichzelf. Wie zijn codependents? Dit zijn mensen die worden gekenmerkt door een gevoel van twijfel aan zichzelf en een laag zelfbeeld. Het verlangen om liefde te ontvangen en het gevoel van eigenwaarde te vergroten wordt gerealiseerd door ‘zorg’ voor anderen te tonen. Ze zijn ervan overtuigd dat iemand anders niet van hem zal houden alleen maar om wie hij is; zij geloven dat liefde verdiend moet worden, net zoals verslaafden. Deze mensen zijn bezig hun hele leven onder controle te houden; dat van hen en dat van hun partner is niet het soort mensen dat ‘dingen laat gebeuren’. Codependents zijn mensen die voortdurend en met veel moeite en energie proberen dingen te laten gebeuren. Codependents doen dit omdat ‘we dit alleen maar proberen te helpen’. Codependents doen dit omdat codependents gelijk hebben en ‘zij’ ongelijk. Codependents controleren omdat ze bang zijn om dat niet te doen. Codependents doen dit omdat ze niet weten wat ze anders moeten doen. Codependents doen het om de pijn te stoppen. Codependents controleren omdat ze denken dat ze moeten. Codependents controleren omdat ze niet denken. Codependents controleren omdat controleren het enige is wat ze kunnen bedenken. Uiteindelijk kunnen codependenten controle uitoefenen, omdat dit de weg is die zij doorgaans volgen bij het oplossen van hun problemen. Door deze constante controle wordt iemand moe, wordt hij depressief, ervaart hij angst, angst en schuldgevoelens. Ofwel is de man een dronken alcoholist, ofwel komt er een persoon met een verzoek, en tijdens het werk blijkt dat hij uit een gezin komt waar een of beide ouders verslaafd waren. In dergelijke gezinnen is er in de regel een uitstekende voedingsbodem voor het koesteren van een codependent persoon. Op de vraag wat u van therapie voor uzelf verwacht, verwacht een codependent persoon in de regel niets voor zichzelf. Hij wil zijn partner genezen, hem in therapie brengen, omdat... zijn partner heeft volgens hem een ​​psychotherapeut of psychiater nodig. Op de vraag wat je voelt, antwoordt zo'n cliënt meestal helemaal niet, want herkent zijn gevoelens niet, ziet zichzelf niet los van zijn ‘wederhelft’. Dit gaat letterlijk over de tweede helft, want... Meestal zie ik een volledige versmelting van de cliënt met zijn partner. Zij (in de regel komen vrouwen naar therapie) ziet zichzelf niet, scheidt haar behoeften niet van zijn behoeften en acht zichzelf in staat hem te genezen. Ze controleert voortdurend haar man. Snuffelt, geeft de schuld. Als hem iets overkomt terwijl hij dronken is, sleept hij hem naar huis of plaatst hem in een kliniek. Op mijn vraag: waarom sleep je? Als reactie een verbaasde blik. Hoe anders? Wie zal het dragen behalve ik? Op zulke momenten voel ik veel medelijden en medeleven met de cliënt. Zulke vrouwen zijn helemaal bezig met het oplossen van huishoudelijke en gezinsproblemen: kinderen, thuis en een drinkende echtgenoot. Meestal zijn ze erg sterk: ze dragen de hele last van huishoudelijke taken zonder hulp of ondersteuning. De man neemt helemaal geen verantwoordelijkheid voor zijn leven en daden, of voor zijn gezin en kinderen. Bovendien is het onderwerp verslaving zeer beschamend en wordt het door anderen veroordeeld. Vaak verbergen vrouwen hun probleem zoveel mogelijk voor anderen (en vaak ook voor zichzelf). Wanneer het vertrouwen in de relatie met de therapeut toeneemt, begint de cliënt zich open te stellen en steeds meer te praten.