Gebeurt het wel eens dat gedachten over een recent (of oud) gesprek in je hoofd ronddraaien? Of - over een soort conflict, ruzie, toen je jezelf niet kon bedwingen en te veel zei, of - integendeel, je niet vond wat je moest antwoorden en de belediging slikte. Je herhaalt deze situatie al in je hoofd voor de voor de zoveelste keer, terwijl je vermoedt wat er had kunnen worden gezegd of gedaan, geef je de schuld, dan heb je medelijden met jezelf, maak je plannen voor wraak of berouw... Hoe vaak heb je tegen jezelf gezegd: "stop er niet aan te denken!", geprobeerd over te schakelen naar iets anders, maar obsessieve gedachten komen weer terug, beroven je van de slaap, voorkomen dat je van het leven geniet, duiken in moedeloosheid en zelfs depressie. Op een gegeven moment besef je dat je geen controle hebt over het optreden van deze gedachten. Ze verschijnen tegen je wil in je geest en nemen je volledig over, beheersen je gevoelens en je gedrag. Doet dit je nergens aan denken? Dat klopt: dit is hoe parasieten zich gedragen. Nadat ze beslag hebben gelegd op wat niet van hen is, leven ze van de energie van iemand anders en verwoesten ze hun drager steeds meer. Ze beheersen zijn bewustzijn, zijn daden, waardoor hij de mogelijkheid krijgt om zijn eigen leven op een minimaal niveau te houden, alleen om donor te zijn, waardoor het leeuwendeel van de energie aan deze ongenode gasten wordt gegeven Geschreven over bewustzijnsparasieten noemt Carlos Castaneda hun ‘vliegers’ (in de woorden van Don Juan): ‘We hebben een roofdier dat uit de diepten van de ruimte is opgedoken en de macht over ons leven heeft gegrepen. Mensen zijn zijn gevangenen. Dit roofdier is onze heer en meester. Hij heeft ons onderdanig en hulpeloos gemaakt. Als we in opstand komen, onderdrukt hij onze rebellie. Je hebt bereikt wat de sjamanen van het oude Mexico de kwestie van de vragen noemden,’ zei hij. ‘Ik heb je daar via een omweg naartoe geleid.’ Natuurlijk zijn we gevangenen in het oude Mexico was dit een energetisch feit." Hetzelfde idee is ontwikkeld door de filosoof en occultist Collins Wilson in zijn boek ‘Parasites of Consciousness’. Dit is een sciencefictionroman, maar in de plot over buitenaardse wezens en technologische prestaties van de toekomst zijn duidelijk analogieën zichtbaar met wat er gebeurt met het menselijk bewustzijn, geabsorbeerd door ‘buitenaardse’ gedachten. De auteur laat zien dat de mogelijkheden van het menselijk bewustzijn grenzeloos zijn, maar tegelijkertijd wordt een persoon zijn hele leven gekluisterd door angst: hij durft de gebruikelijke stereotypen van denken, het beeld van de wereld, geleerd in zijn diepe kindertijd, niet op te geven. “Het menselijk leven is volledig gebaseerd op uitgangspunten die we als gegeven beschouwen. Een kind beschouwt zijn ouders en zijn huis als gegeven; later begint hij zijn land en de samenleving als gegeven te beschouwen. We hebben deze steun nodig, omdat we altijd ergens vanuit moeten gaan Een kind dat geen ouders of huis heeft, groeit op met een gevoel van voortdurend gevaar. Het komt voor dat een kind dat opgroeide in een comfortabel huis vervolgens zijn ouders begint te bekritiseren of hen zelfs volledig afwijst (hoewel dit onwaarschijnlijk is), maar hij Doe dit alleen als je stevig op eigen benen staat. Iemand kan pas een originele denker worden als hij deze steunen één voor één onder zijn voeten vandaan slaat. vanuit een positie van kracht – een kracht gebaseerd op afwijzing.” Het lijkt misschien dat dergelijk gepraat over kwade ‘entiteiten’ of buitenaardse wezens verwant is aan paranoia en niet serieus genomen mag worden. Maar dit zijn heldere, visuele beelden die ons in staat stellen te zien en te begrijpen wat er met ons bewustzijn gebeurt, waarom we gegijzeld worden door onze gedachten en toestanden die niet bij ons horen. Waarom kunnen we ons niet concentreren op wat echt belangrijk voor ons is? Waarom stellen we de vervulling van onze verlangens jaar na jaar uit, daarbij verwijzend naar “objectieve omstandigheden” die tegen ons zijn? Door te praten over wat er met ons eigen bewustzijn gebeurt, worden we".