Van de auteur: De meesten van ons hebben een aantal dingen, gespreksonderwerpen, mensen of hele levensgebieden die we vermijden. Dit artikel bespreekt waarom dit gebeurt en of het mogelijk is om hiervoor de ogen te sluiten. De geschiedenis werd niet zozeer bepaald door agressieve instincten als wel door een poging om het vluchtinstinct van een persoon te onderdrukken. Het is dit doel dat de meeste sociale instellingen en het hele ideologische arsenaal dienen. Bijna ieder van ons heeft iets dat we opzettelijk of onbewust proberen te vermijden. We hebben het niet over iets dat een bedreiging of gevaar vormt, maar over volkomen gewone en op het eerste gezicht ongevaarlijke dingen. Dit kan een gespreksonderwerp zijn, een bepaalde plaats of een bepaalde persoon. Soms is het een heel gebied van het leven dat we om de een of andere reden nalaten aandacht te besteden aan bijvoorbeeld intieme relaties of het onderwerp geld. De reden waarom dit gebeurt is vrij simpel. We vermijden wat ons ongemakkelijk maakt. Soms is één mislukking genoeg om bijvoorbeeld een ‘label van ongemak’ te plakken op het gebied van het opbouwen van relaties. In de toekomst zullen we dit probleem vermijden om niet opnieuw in een onaangename situatie terecht te komen. Vanuit het oogpunt van het onbewuste handelen we redelijk en praktisch. Waarom zou je dan nog een keer iets doen waar je kunt falen? Het is gemakkelijker om op dit deel van de weg een verbodsbord te plaatsen en het te vergeten. Het probleem is opgelost. Maar vaker wel dan niet blijkt het gestelde ‘punt’ helemaal niet zo te zijn. Vroeg of laat biedt het leven ons opnieuw dezelfde ‘les’ die we de vorige keer niet hebben voltooid. Herhaaldelijke vermijding kan het probleem opnieuw enige tijd terugdringen. Maar we blijven toch met een gevoel van onvolledigheid of ontevredenheid zitten. Dit laatste kan ontstaan ​​als een vermeden aspect van het leven waardevol voor ons is. Als het onbelangrijk is, zullen er geen problemen zijn, omdat in dit geval het verlies klein is en we gewoon niet meer iets onbelangrijks opmerken situatie uit de categorie "en ik wil, en prikt." Het is moeilijk om de ogen te sluiten voor iets dat ons niet onverschillig kan laten. Een bepaald deel van ons blijkt ver in de diepte van onszelf gedreven te zijn. De verborgen behoefte blijft zijn eigen leven leiden en stuurt ons periodiek signalen. Vaak blijven we ze negeren. Dit is heel begrijpelijk, omdat we eraan gewend zijn onze ogen en oren te sluiten voor deze roep en afstand te nemen van ongemakkelijke sensaties, in een poging ze snel op een vertrouwde manier te overstemmen. In feite willen we natuurlijk met dergelijk ongemak omgaan. maar aan de andere kant willen we dat alles zichzelf oplost. Dit is de belangrijkste en gevaarlijkste valstrik. Een levend, belangrijk en waardevol deel van ons bleek afgewezen, afgesneden van onze realiteit. Het is alsof we haar in een kooi hebben opgesloten, van waaruit ze probeert los te komen. Voelen we vaak hoe bepaalde dingen ons plotseling enorm verontwaardigd of irriterend beginnen te maken? in de kooi spreekt tot ons. Iemand lijkt ons bijvoorbeeld arrogant en gewetenloos en staat zichzelf te veel toe. Dit irriteert ons uiteraard. Als we echter naar de situatie kijken vanuit het gezichtspunt van wat we ‘in de kooi’ hebben, kunnen we vaak ontdekken dat ons vertrouwen en onze assertiviteit daar zitten, die we niet goed in onszelf hebben kunnen ontwikkelen beginnen er zo uit te zien, wat we diep in onze ziel willen zijn. Jung noemt dit de Persona – een archetype dat een reeks sociale maskers bevat die we opzetten om onszelf in een gunstig daglicht aan anderen te tonen. Het afgewezen deel vertegenwoordigt het archetype van de Schaduw, dat wil zeggen al onze verborgen verlangens, behoeften en zelfs voordelen die we om de een of andere reden besloten te verbergen. Het niveau van ongemak dat met het afgewezen schaduwdeel gepaard gaat, kan heel verschillend zijn. We vergeten misschien zelfs dat we iets in onszelf hebben afgewezen, omdat we afgeleid zijn door alledaagse zorgen en problemen. Maar ermee omgegaanproblemen keren we opnieuw terug naar de voorheen onvervulde les. Wat gebeurt er als we signalen van het schaduwgedeelte blijven negeren? Het lijkt misschien dat het verdreven deel “kwaadaardig” is. Het hele concept van ‘schaduw’ wordt geassocieerd met iets donkers en slechts. Er is alles wat we in onszelf hebben verlaten en afgewezen. Hoe langer we hiermee leven, hoe moeilijker het wordt om iets positiefs in onze eigen schaduw te zien. Het bevat echter een enorm potentieel. Door dit deel te weigeren, sluiten we de toegang tot onze groei en ontwikkeling af. Aan de ene kant is dit begrijpelijk, omdat we in onze eigen comfortzone willen blijven. Door signalen uit het schaduwgedeelte te blijven negeren, bewegen we ons feitelijk van onszelf af. Zoals hierboven vermeld, worden onze waarden geassocieerd met het afgewezen deel. We gaan ervan weg en worden geconfronteerd met een gevoel van verlies en ontevredenheid in het leven. Hoe kun je profiteren van de hulpbronnen die verborgen zijn in het schaduwgedeelte? Om de hulpbronnen en het potentieel van de Schaduw onder de knie te krijgen, moet je eerst naar zijn gezicht kijken en krijgen om het beter te weten. Om dit te doen moet je op zijn minst stoppen met het vermijden ervan en het negeren als iets dat verboden, schadelijk of destructief is. Het is een deel van ons dat alle bestaansrecht heeft. Bovendien is de Schaduw de deur naar een schat aan verborgen interne hulpbronnen. Er is een vrij eenvoudige methode om deze hulpbronnen te ontdekken de letterlijke betekenis van het woord, dat wil zeggen: ontdek hoe het ons overkomt, in de vorm van welk beeld. Juist het gevoel van irritatie of verontwaardiging dat plotseling in ons verschijnt, zal ons hierbij helpen. Als we ons die situatie herinneren, waar ontstond dan deze verontwaardiging in ons? In de borst, hoofd, buik, schouders, benen Is het een warm of koud gevoel? Wat gebeurt er als je het op de tast probeert? Elke emotie is beweging. Hoe voelt de beweging van irritatie-energie in het lichaam? Bottom-up of bottom-up? Of misschien voelt het als een afwijking in alle richtingen vanuit een bepaald centrum. Heeft dit gevoel een maat of een vorm? Beslaat het het hele lichaam of slechts een deel ervan? Is het rond, ovaal, rechthoekig of lijkt het op een soort object? Welke kleuren overheersen daar? Nadat je je sensaties zo gedetailleerd mogelijk hebt beschreven, kun je je onbewuste vragen om ze te generaliseren en één enkel beeld te laten zien. Het verschijnt binnenkort op het interne scherm. Dit is de weergave van ons schaduwgedeelte. Nu moeten we het zichtbare beeld van de schaduw opzij schuiven en zorgvuldig onderzoeken wat zich erachter bevindt. Dit zijn de bronnen die verborgen waren. Het resultaat is meestal onverwacht. De beelden en symbolen die we zagen vertegenwoordigen de belichaming van wat we voor onszelf verborgen hebben gehouden. Samenvattend zou ik hieraan willen toevoegen dat het vermijden van iets heel vaak wordt geassocieerd met een weigering om moeilijkheden te overwinnen, een onwil om te groeien en zich te ontwikkelen. Het is geen toeval dat als we er niet in slagen een levensles te leren, we deze vervolgens steeds opnieuw leren. En ons schaduwdeel herinnert ons hier nogmaals aan. Door moeilijkheden te vermijden, rennen we weg van het leven. Tot slot, een gelijkenis over het overwinnen van moeilijkheden. Meester, een student vroeg ooit: waarom zijn er moeilijkheden die ons ervan weerhouden onze doelen te bereiken, ons van het gekozen pad afleiden en ons proberen te dwingen? om onze zwakheid toe te geven? “Wat jij moeilijkheden noemt,” antwoordde de Leraar, “maakt feitelijk deel uit van jouw doel.” Stop ertegen te vechten. Denk er maar eens over na en houd er rekening mee bij het kiezen van een pad. Stel je voor dat je met een boog schiet. Het doel is ver weg en je kunt het niet zien, omdat er een dikke ochtendmist op de grond is neergedaald. Vecht jij tegen de mist? Nee, je wacht tot de wind waait en de mist optrekt. Nu is het doel zichtbaar, maar de wind buigt de vlucht van je pijl af. Vecht jij tegen de wind? Nee, je bepaalt gewoon de richting en brengt correcties aan door vanuit een iets andere hoek te fotograferen. Je boog is zwaar en stijf, je hebt niet genoeg kracht om aan de pees te trekken. Vecht je met een boog? Nee, je traint je spieren, waarbij je de boogpees steeds meer aanspant. Maar er zijn mensen die vanuit een lichte en flexibele boog in een heldere, windstille boog schieten