Illusie van het helpen van een kind (Pesten; Pesten) In vervolg op het vorige artikel zou ik de aandacht willen vestigen op de oudere leeftijd waarop ouders goed” voor het kind. Voor een duidelijk begrip zal ik een voorbeeld geven van situaties die ik gelukkig heb kunnen observeren. Een speeltuin, spelende kinderen, ouders die voor ze zorgen, maar op een gegeven moment ontstaat er ruzie tussen de kinderen, en dan ontstaat er ruzie ontwikkelt zich tot ruzie, soms met ruzie. Het onderwerp van het geschil kan verschillend zijn, alles is hetzelfde als in het volwassen leven. Wat ik observeer is hoe ouders betrokken raken bij het schikkingsproces. Uit mijn observaties ontwikkelen gebeurtenissen zich volgens vier scenario's: In de ‘linkerhoek van de ring ' sommige ouders in de 'rechterhoek van de ring', anderen) ))Scenario nr. 1: Naarmate de gebeurtenissen zich ontwikkelen, scheiden ouders de kinderen en gaan naar hun eigen hoekje. Hun gesprekken blijven in de regel achter de schermen en er is weinig bekend over waar ze het over hebben. Waarschijnlijk geloof ik volgens een van de bovenstaande scenario's echt niet commentaar geven op de acties van hun baby: "Laten we hier weggaan, het is een slechte jongen (slecht meisje) of slecht gezelschap. Ze redden de baby plechtig van slecht gezelschap." Ze gaan naar een andere site nr. 3: “Geef het op, geef toe, je bent goed, je bent aardig, je bent slimmer, je bent ouder, je bent sterker, je bent een jongen, je bent een jongen. enz. Scenario nr. 4: Ouders worden medeplichtig aan een ruzie en regelen actief het conflict in het belang van hun kind, totdat er andere ouders komen. Naar mijn mening is het derde scenario het meest fataal voor het ongeboren kind de scenario's die ik heb voorgesteld en het gedrag van de ouders. Scenario nr. 1: van alle drie de scenario's is naar mijn mening het eerste het meest optimaal. Ten eerste neem je het kind mee en communiceer je alleen met hem zonder getuigen, wat zal hebben plaatsgevonden. een positieve impact op de toekomst van het kind. Ik ben met u blij als u uw kind de kans geeft om de situatie zelf uit te zoeken, zonder uw deelname. Omdat juist vanaf de kindertijd de vaardigheid en het vermogen om het eigene te verdedigen en zich te tonen zoals men is vastgelegd. En het belangrijkste is dat u de verantwoordelijkheid neemt en draagt ​​voor uw daden. Scenario nr. 2: In een situatie waarin u publiekelijk commentaar geeft op de daden van een kind, kiest u de kant van het andere kind. Hoe dan ook, een persoon bekijkt elke situatie met zijn eigen ogen, en niet door de ogen, in dit geval, van een kind. Jij bepaalt de situatie voor hem en vraagt ​​niet naar zijn mening omdat jij denkt dat jij het beter weet. Vaak liggen hierachter de emoties van de ouders zelf, waar hij zich door laat leiden. Scenario #3: In het vorige scenario heb ik beschreven hoe publieke commentaren ouders aan de andere kant van je kind plaatsen. Bovendien, als u een kind dwingt of overhaalt om toe te geven, maakt u het kind braaf, op zijn gemak en meegaand. Leer te handelen in het belang van anderen, en niet in dat van jezelf, om er goed uit te zien in de ogen van anderen. Wat voor u belangrijker is, is wat zij over u en uw kind zullen denken en zeggen. Kinderen wennen snel aan dit gedrag, omdat ze conflicten snel kunnen oplossen, maar denk eens aan de prijs die uw kind zal betalen en zal blijven betalen op volwassen leeftijd. Op zulke momenten kun je innerlijke gevoelens ervaren over hoe jij en je kind in de ogen van anderen kijken en dienovereenkomstig in je eigen belang handelen, en niet in dat van het kind. Dit scenario komt het vaakst bij mij voor, ik hoop echt dat dit toeval is. Maar afgaande op het aantal kinderen dat op school werd gepest (pesten), is dit waarschijnlijk geen ongeluk. Waar ik op doel is dat in alle scenario's waarin ouders alle problemen voor het kind oplossen, te beginnen met hoe ze hem zorgvuldig ondersteunen zodat hij op de bank kan klimmen; doorgaan met de keuze van voedsel, kleding, hobby's, clubs en secties; door een school of beroep te kiezen, ontnemen ouders het kind hun levenservaring. En deze ervaring moet zo vroeg mogelijk worden opgedaan. Al deze acties leiden ertoe dat het kind eraan went dat alles voor hem wordt beslist en wanneer onderweg.