Waarom hebben we een gezin nodig? Vandaag zal ik een vreemd onderwerp bespreken, maar zoals de praktijk laat zien, kom ik een beetje, en soms veel, een verdraaid idee tegen van de functie van het gezin in het leven van een kind. Laten we proberen erachter te komen. Het gezin is dus de plek waar een kind kan overleven en een onafhankelijke volwassene kan worden. De belangrijkste functies van het gezin: - Het voorzien in middelen om te overleven (voedsel, onderdak, kleding, zorg en gezondheidszorg). - Bescherming (het kind moet onder alle omstandigheden recht hebben op bescherming) Het komt vaak voor dat een kind thuis meer te lijden heeft onder onrecht en wreedheid dan buiten het gezin. Dit kunnen oudere kinderen zijn, waar ouders soms ook voor moeten beschermen, het kan een van de ouders zijn - dan is het de taak van de tweede om dit door middel van wijzigingen te legaliseren en te bespreken. Een kind komt naar een gezin en leeft volgens de regels van het gezin, maar op sommige momenten of in bepaalde zaken heeft het kind ook het recht om de gezinsregels te veranderen om rekening te houden met zijn behoeften. - Het aanleren van sociale vaardigheden en regels. Dit is meestal de meest lijdende functie; niemand leert ouders hoe ze ouders moeten zijn, en soms is dit niet zo eenvoudig. Laat ik een voorbeeld geven: ik sta in de rij, er staan ​​nog een aantal andere vrouwen, waarvan twee met kinderen, een jongen van ongeveer 6 jaar en een meisje van 2,5-3 jaar. Het meisje is actief aan het springen en leuke dingen voor zichzelf aan het bedenken, en de jongen kijkt haar geïnteresseerd aan en heeft duidelijk moeite om een ​​spelletje met haar te beginnen. De moeder van de jongen staat op afstand en helpt hem niet, maar kijkt hem argwanend aan. Het meisje kwam op het idee om van de trap af te springen en de jongen probeerde het, de moeder tutte tegen de jongen. Hij keek, keek jaloers naar het meisje en duwde haar, ze viel behoorlijk en barstte in tranen uit. De jongen verstijfde, zijn moeder keek hem aan en zei niets, de moeder van het meisje nam haar in haar armen en liet haar nooit meer los. Ik heb toen lang over deze situatie nagedacht, want dit zijn precies de momenten waarop we kinderen dit kunnen leren omgaan en manieren vinden om eruit te komen. Wat zou de moeder van de jongen kunnen doen? Hem vertellen dat het verkeerd was en hem helpen zijn excuses aan te bieden, hem niet dwingen zijn excuses aan te bieden, maar hem bijvoorbeeld helpen zijn excuses aan te bieden aan de moeder van het meisje zelf, en hem dan hulp bieden bij het praten met het meisje en misschien wat? zeg dan de woorden voor hem.🌱Vertel een verhaal uit je kindertijd over hoe moeilijk het was om vrienden te zijn en wat hielp.🌱Ik denk dat het belangrijk zou zijn om niet de positie in te nemen van een rechter, maar van een assistent die niet kwam veroordelen, maar om te helpen corrigeren wat er al is gebeurd. Ook in andere situaties zijn wij als ouders de belangrijkste spiegel van de acties van kinderen. We geven namen aan acties en laten het kind niet in de steek voor het plegen van deze actie, maar helpen deze te corrigeren. Dan krijgt het kind de ervaring dat hij fouten kan maken en dat dit gecorrigeerd kan worden. De angst voor fouten zal niet zo acuut worden gevormd; het zal onaangenaam zijn om een ​​fout te maken, maar deze angst zal niet verlammend werken. We leren het kind niet alleen de regels, maar helpen hem ook zichzelf te leren kennen, zijn sterke punten te kennen, we leren hem erachter te komen wat er met hem gebeurt, welke gevoelens hij ervaart en hoe hij met deze gevoelens om kan gaan. Als we hetzelfde voorbeeld gebruiken, zou het goed zijn als de moeder van de jongen zijn belangstelling en moeilijkheden zou opmerken. Zeg: wil je met een meisje spelen? Weet je niet hoe je met haar moet spelen? En leg dan uit dat ze nog klein is en dat je voorzichtig met haar moet spelen, dat ze de plot van het spel dat je interesseert niet zal kunnen ondersteunen, maar rond zal stuiteren als een bal. Omdat op deze leeftijd alle kinderen zo spelen en jij zo speelde. Op dit punt raken kinderen meestal geïnteresseerd in het rondvragen over hun jeugd, wat ook erg belangrijk is. 💔We kunnen daar spreken van een disfunctioneel gezin: - waar het kind niet leert ermee om te gaan, maar wordt gestraft voor mislukkingen. - waar geen rekening wordt gehouden met beperkingen (leeftijdsgebonden: je moet bijvoorbeeld koken als je 8-9 jaar oud bent; fysiek: vermoeidheid, gezondheidskenmerken, stressniveau; mentaal: tempo, kenmerken van geheugen en denkprocessen, waar het kind wordt niet geholpen te begrijpen wat voor soort intelligentie hij heeft en hoe hij effectief gebruik kan maken van wat hij heeft, en wanneer er eisen worden gesteld aan wat hij zou moeten zijn.) - waarbij de verantwoordelijkheid niet wordt gedeeld, maar geheel bij het kind wordt gelegd (om verantwoordelijkheid delen is het accepteren van het feit dat onder omstandigheden.