Van de auteur: Succes en leiderschap, de wens om in alles de eerste te zijn - ze praten hierover vanaf tv-schermen en monitoren, de pers, radio en reclame schreeuwen erover en moedigen ons op alle mogelijke manieren aan om mee te doen aan de race en te slagen. Wat vinden mensen die al succes hebben geboekt van de strijd om een ​​plekje onder de zon? Goed leven, genieten van wat je doet? Paradoxen van leiderschap Zangeres en zakenvrouw Lina Milovich, advocaat Alexander Dobrovinsky en psycholoog en coach Alexander Kichaev vertellen of het belangrijk is om ernaar te streven in alles de eerste te zijn, en of succes altijd wordt behaald in een harde strijd om een ​​plek in de zon. Psycholoog: Het onderwerp van ons gesprek is ‘Eerste zijn’. Soms stellen mensen de concepten ‘succesvol zijn’ en ‘eerst zijn’ gelijk. Als je niet de eerste bent, niet de ‘beste’, ben je niet succesvol. Is dit volgens u een eerlijk oordeel? En denk je dat dit in principe nodig is: ernaar streven de eerste te zijn? Alexander: Weet je, ik heb er nooit over nagedacht. Het uitdelen van cijfers heeft mij nooit geïnteresseerd, het is niet typisch voor mij. Ik zag leiders om mij heen – natuurlijk bestaan ​​ze. Ik geloof dat het eerder van God komt – gegeven of niet gegeven. Je kunt dit wel willen, maar het nooit bereiken. Lina: Ik denk dat dit een soort biologisch kenmerk is. Dieren hebben leiderschap. Om te overleven moet je over bepaalde eigenschappen beschikken. En individuen die dit overlevingspercentage willen vergroten, profiteren van de kansen die de natuur hen biedt. Het is voor mij altijd gelukt dat ik met niemand concurreer. Individualiteit trekt mij veel meer dan deelname aan wedstrijden. Alexander: Wat betekent het om ‘de eerste te zijn’? Moeilijk te zeggen. Dit gebeurt alleen in de sport. Over het algemeen geloof ik dat er geen ‘nummer 1’ als zodanig bestaat; het is allemaal van voorbijgaande aard. Ik was altijd in iets anders geïnteresseerd: om me goed te voelen door te doen waar ik plezier aan beleef, en in absoluut niets anders. Als je doet wat je leuk vindt, als je er een kick van krijgt - op welk gebied dan ook, dan ga je graag naar je werk, communiceer je met mensen, sport je, eet je, enzovoort. En dan kun je, door te doen wat je leuk vindt, iets bereiken. En je bent eerste, tweede, 27e, 35e - het maakt helemaal niet uit. Lina: Ik ben het er 100% mee eens. Ik abonneer mij op elk woord. Alexander: Alles wat ik doe, doe ik om plezier te hebben. Als ik zou werken en geen plezier zou hebben, zou ik niet werken waar ik werk. En ik zou geen collecties verzamelen. En ik zou niet met vrouwen uitgaan. En ik zou niet op vakantie gaan waar ik heen ga. Ik probeer al sinds mijn kindertijd zo te leven. Psycholoog: Is verzamelen een hobby voor jou? Alexander: Ik beschouw mezelf als een professionele verzamelaar. Eerlijk gezegd weet ik niet eens wat mijn hobby is: advocaat of verzamelaar zijn. Ja, dit is niet significant. Is vader zijn een hobby of een beroep? Ik kan het ook niet zeggen. Psycholoog: Maar vind je het leuk om er een te zijn? Alexander: Ik geniet ook van lesgeven. Helemaal geen beroep, maar ik leg het graag uit. Als je iets dat geld opbrengt een beroep noemt, is dat een ander verhaal. We kunnen hierover praten. En vader zijn... Het beroep van vader levert geen geld op, maar wel plezier. Psycholoog: Voedt u uw kinderen op dezelfde manier op, zodat ze plezier hebben in wat ze doen? Of breng je ze leiderschapskwaliteiten bij, zodat ze ernaar streven de beste, de eerste te worden? Alexander: Ik druppel er niets in. Dat deel van het leven dat ik al heb geleefd, dat achter me ligt (hoop ik, klein) - het was interessant, vol met allerlei dingen. En ik zou, net als elke vader, graag willen dat mijn kinderen leven en ook plezier hebben. Daarom leid ik ze liever hierheen. In een notendop: ik probeer ze te leren goed te leven en te genieten van wat ze doen. Dan zullen ze uiteraard slagen in hun inspanningen zonder ongenoegen bij anderen te veroorzaken. Het is belangrijk. Psycholoog: Lina, je bent zangeres en doet zaken. WaarvoorWat is je hobby, wat is je werk? Lina: Noch het een noch het ander is een hobby of een baan. Beide zijn tenslotte leven. Overigens houd ik niet van het woord ‘zaken’. Het lijkt mij dat het een beetje droog en egaal is. Ik zou zeggen: ik ga aan het werk. Omdat ik daar doe wat mij interesseert. Psycholoog: Dus jij krijgt ook plezier? Lina: Natuurlijk. Een persoon heeft een bepaalde behoefte om zichzelf te bewijzen en geld te verdienen. En het lijkt mij dat onafhankelijk zijn belangrijk is voor een persoon. Ik heb een pad gekozen dat voor mij ongetwijfeld heel interessant is. Ik kan dus niet zeggen of het een hobby is of iets anders. Psycholoog: Heb je het nu over muziek? Lina: Nee, ik heb het over werk. En muziek is een groot genoegen dat zijn vruchten afwerpt. Muziek is een afgeleide van mij. Ik ben een componist en schrijver van poëzie - ik schrijf muziek en zing. Psycholoog: Is uw muzikale activiteit succesvol als we het vanuit zakelijk oogpunt bekijken? is het winstgevend? Lina: Wanneer dan ook. Soms zijn de kosten hoger en soms is er een parochie die deze vergoedt. Wat dat betreft ben ik onafhankelijker dan kunstenaars die alleen dit doen, omdat ik ook met het bedrijfsleven bezig ben. Ik doe dit overdag en 's avonds doe ik muziek. Psycholoog: zowel een Zwitser als een reaper. Een van de oprichters van het Moskouse Kunsttheater, Stanislavski, was bezig met zaken, en toch realiseerde hij zich in de kunst. Lijkt dit model van relaties tussen twee aspecten van een getalenteerde persoonlijkheid op dat van jou, of heb jij een ander verhaal? Lina: Ik, Milovich, ben een persoon in mezelf, die verschillende incarnaties heeft. Eén daarvan is muziek, waarmee ik mezelf uitdruk. Ik veronderstel dat er twee delen van mij zijn: een opsplitsing in twee personen die soms samen, soms afzonderlijk functioneren. Godzijdank dat het deel dat op het werk heel goed werkt, de managementcomponent van mijn muzikale activiteit vormt en mij in staat stelt te begrijpen waar ik heen moet, in welke richting. Op het werk is het belangrijk om de richting en trends te begrijpen. Psycholoog: daar ben ik het mee eens. “Geen wind is eerlijk als je niet weet waar je moet zeilen.” Wat is er volgens jou nog niet gedaan? Heeft u een droom die gerealiseerd moet worden? Lina: heel veel! Je kunt zeggen dat ik nog niet eens begonnen ben. Psycholoog: Wat? Het beste? Lina: Ik ben nog niet begonnen met de concertactiviteit waar ik vandaag plezier van zou hebben. Ik heb het niet over de omvang van het publiek, niet over het aantal mensen, maar over het soort concertactiviteit dat ik zou willen, over de kwaliteit van mijn programma. Andere muziek, anders gedaan, andere ik. Psycholoog: Is dit nu het belangrijkste doel voor u? Lina: Voor mij is het belangrijkste doel om vandaag een programma te maken dat ik leuk vind. Psycholoog: En zodat de liedjes hits worden? Lina: De nummers worden zelf hits. Psycholoog: Maar soms kost het moeite. Lina: Nee. Weet je, ik was verbaasd - onlangs schaatsten skaters op mijn muziek, ik wist er niet eens van. Mijn vrienden vertelden het mij. Ik zat in de bioscoop, ik begon een wild aantal brieven te ontvangen... het blijkt dat alle fatsoenlijke mensen in mijn omgeving in prime time naar 'Ice Age' op Channel One kijken. En het blijkt dat ze daar skaten op mijn nummer 'fly', wat ik natuurlijk heel leuk vind. Bovendien ensceneerden de schaatsers praktisch de woorden van het lied - ze zeiden dat ze zouden proberen deze vlucht over te brengen. En ze hebben gewonnen! Ik denk dat dit heel cool is. Ik was tevreden. Voor mij is dit een beoordeling. Professionals kiezen altijd het nummer dat hen in het beste licht laat zien. Daarom is het niet nodig om enige moeite te doen - als het waar is, zal het doorbreken. Alexander: In dit opzicht hebben de componist en zanger natuurlijk geluk. Anders zeg je een wijze gedachte, maar die wordt meteen gestolen. Je hoort dan van iemand anders en denkt: wat een bruut, die mij nakomt. Lina: En voor de componist herhaalt iedereen zijn muziek. Of ze zeggen dat hij iemand anders heeft herhaald. Dit is een ander verhaal. Ik heb hier een normale houding tegenover. Psycholoog: Lina, wie is voor jou “jouw” publiek? Lina: Iedereen die voelt. Mijn liedjes zijn ontworpen voor vandaag. Het is moeilijk voor mij om mijn muziek te pushen, denk ik. Geld heeft er niets mee te maken, zij alleeneen beetje niet-standaard. Ik wil graag zingen voor mensen die zowel kunnen voelen als denken. Ik zou graag willen zingen voor slimme mensen. Ik beweer niet de ultieme waarheid te zijn, maar het lijkt mij dat er meer voelers dan denkers zijn. Ik hou van al mijn kijkers. Erg. Ik heb een enorm publiek. Mijn luisteraars zijn kinderen, volwassenen, ouderen, jongeren... Ze schrijven me, bellen me en nodigen me uit in verschillende steden. Een ander ding is dat ik niet op tournee ga, ik zing niet bij aangepaste concerten. Psycholoog: Uit principe? Lina: Dit heeft niets met ideologie te maken. Geen tijd. Ik zing, maar heel selectief. Ik heb het erg druk met mijn hoofdbaan. Ik werk in partnerschap, niet alleen – met mensen. Ik kan ze op het moment dat ik nodig ben niet vertellen dat ik mijn eigen zaken heb. Anders zullen ze mij op dezelfde manier behandelen. Psycholoog: Alexander, wie zijn je cliënten? Hoe kies je ze? Alexander: Het is heel eenvoudig. Ten eerste: ik zal nooit een pedofiel verdedigen – omdat ik zelf kinderen heb. Ten tweede: ik zal nooit ondernemen om een ​​verloren zaak tegen elke prijs te verdedigen. Psycholoog: Zodat uw reputatie er niet onder lijdt? Alexander: Ja. En ik neem geen zaken aan waarbij een makelaar nodig is, geen advocaat. Ik heb yoga nodig voor mijn hersenen. Dit is het meest interessante. Psycholoog: Wanneer u een zaak wint, krijgt u dan, vrijwillig of onbewust, vijanden in de persoon van de verliezende partij? Alexander: Ik kwam een ​​heel slim persoon tegen, hij stond in de Forbes-top tien, tegen wie ik moest vechten voor andere klanten. Die kant verloor. En toen iedereen vrede sloot, werd alles goed. Hij kwam naar me toe en zei: "We hebben deze zaak afgerond, ik vraag je, wees mijn advocaat." Psycholoog: Toen ik materiaal over jou las, zag ik veel boze en niet-vleiende opmerkingen. Ze bestempelen je als ‘advocaat van de duivel’, ‘advocaat die geen handen schudt’ en dergelijke. Alexander: Dit is een groot pluspunt. “Een man kan alles”, dit is Woland... “De advocaat van de duivel” is een groot compliment, een groter compliment kun je een advocaat niet geven. Maar degenen die zo schrijven zijn juridisch maagdelijke mensen - ze begrijpen gewoon niet waar we het over hebben: wie is de advocaat van de duivel? Een duivel die zichzelf niet kan verdedigen tijdens een rechtszaak?! hij kan niets doen, hij komt naar de advocaat en zegt: “Ik ben de duivel, help mij.” De mens is creatiever dan de duivel! Wat een geest! Er is geen groter compliment dan dit. Mensen die het een belediging vinden, geven het eigenlijk een compliment. En wat betreft de ‘handdruk’: wat blijft er nog meer over voor mensen die het proces jammerlijk verloren hebben? Lina: Ik geloof dat als we een figuur hebben, een persoonlijkheid die de aandacht trekt met zijn omvang... Psycholoog: ...voor sommigen veroorzaakt dit woede en irritatie. Lina: ...veroorzaakt vreselijke jaloezie en een verlangen om te schreeuwen. Alexander: En overal, op alle gebieden. Lina: Ik heb dit zelf meegemaakt - op een gegeven moment is het onaangenaam, en dan werkt het voor jou. Dit is PR. Alexander: gouden woorden! Er bestaat geen slechte PR. Psycholoog: Zijn mensen erg jaloers op je? En zo ja, waarom? Lina: Ik probeer er niet aan te denken. Ik denk het wel. Psycholoog: Bent u ooit intriges, “opzettelijkheden” of intriges tegengekomen? Lina: Ik houd me hier niet zo mee bezig. Omdat ik een individualist ben, probeer ik eerlijk gezegd waar mogelijk in een ivoren toren te zitten. Om op de een of andere manier ruimte te besparen. Psycholoog: Alexander, hoe zit het met je plannen en projecten? Alexander: Er zijn er veel – ik kan ze niet eens allemaal opsommen. Ze worden elke dag geboren. Psycholoog: Is er iets heel belangrijks? Alexander: Dat bestaat niet. Ik weet het niet... Ik had een droom, die stortte in, godzijdank! Psycholoog: Wat is dit? Alexander: Met pensioen. Ik ben drie keer vertrokken - de laatste keer ben ik resoluut vertrokken. Psycholoog: De zaak is niet vrijgegeven? Alexander: Een maand later wilde ik mezelf ophangen. Het is waanzinnig saai. Psycholoog: En zelfs verzamelen hielp niet? Alexander: Ik nam de clubs, waar ik dol op ben, ik dacht dat ik nu zou gaan golfen, lezen... Ik nam de clubs en gooide ze zo ver! Ik keerde terug naar kantoor, een secretaresse met een goed figuur kwam, bracht koffie, een krant... Toen begonnen klanten te komen, te bellen, ik begon ergens te laat te komen, files, feestjes - en alles begon opnieuw. Lina:Ik moest op tijd op vakantie. Het is gewoon desorganisatie! Psycholoog: Hoe beoordeelt u de rol van geld in uw leven? Ruikt geld voor jou? Alexander: Ze stinken. Ik heb nog nooit illegaal geld verdiend, dus het ruikt altijd best lekker. Wat ik doe, in welk land dan ook waar ik woon, is in overeenstemming met de wet. Geld is een ruilsysteem. Als er meer zijn, heb je meer mogelijkheden om te leren, lezen, kijken, genieten en veel dingen te doen. Goed, aardig - afhankelijk van jou. Daarom is dit natuurlijk een zekere mate van vrijheid. Ik geloof niet dat iemand er niet naar moet streven rijk te worden. Omdat het streven om rijk te worden goed is. goed om goed te leven. Iedereen die zegt dat geluk in armoede schuilt, laat hem daar blijven. Omdat hij liegt. Lina: Ik heb veel respect voor geld. Het is echt het equivalent. Geld kan niet worden behandeld als een soort substantie; het is uitgevonden om bepaalde kansen te krijgen. Ze kunnen worden ingewisseld voor alles wat je nodig hebt. Naar wie ze ook gaan, ze worden wie ze worden. Iemand blaast ze trouwens in één seconde weg; voor hem betekenen ze niets. Psycholoog: En voor jou? Lina: Voor mij is dit ook vrijheid. heel simpele dingen - het lijkt mij dat het hier niet nodig is om te filosoferen. Met geld kun je mooie kleding kopen. Ik ben een vrouw, ik houd van mooie kleding, mijn haar laten doen door goede kappers, ik houd ervan om naar iets moois te kijken. Voor mijn creativiteit koop ik graag goede apparatuur zodat mijn muziek mooi klinkt. Psycholoog: Alexander, heb je ergens spijt van in je leven? Is er iets dat je graag zou willen veranderen? Alexander: Ik weet het niet, ik heb er nooit over nagedacht. Ik kan de tijd noemen waarin ik zou willen leven: de jaren twintig tot dertig. Ik ben erg geïnteresseerd in de periode tussen de twee oorlogen, in alle opzichten – cultureel, menselijk… Psycholoog: En in welk land? Alexander: Berlijn, Parijs, een beetje New York... Psycholoog: Tijdens de Grote Depressie? Alexander: Ja, ik zou graag willen zien wat daar op dat moment aan de hand was. En ik zou ook graag een beetje in de jaren vijftig willen leven. Psycholoog: Lina, heb je ergens spijt van? Lina: Het spijt me dat ik mijn grootmoeder niet heb gevraagd hoe ze leefden. Psycholoog: Een hele familiegeschiedenis is verdwenen, toch? Lina: Er is veel verdwenen van wat mij nu interesseert. Daarom val ik nu mijn moeder lastig: wat ze hadden, hoe... ik wil het leven van mijn grootmoeder begrijpen. Natuurlijk vind ik het jammer dat mijn grootmoeder is overleden en dat ik niet veel heb geleerd. Psycholoog: Vertel eens, heb je helden die enigszins op jou lijken - met hun verhalen, kwaliteiten, doelen? In de mythologie, literatuur, film? Alexander: Ik heb twee karakters die ik leuk vind en die altijd interessant zijn. de ene is fictief: Hercule Poirot, en de tweede is echt: Winston Churchill. Ik kan niet zeggen dat ze op mij lijken, ze zijn gewoon heel aardig tegen me. In wat ze deden, hoe ze leefden... Lina: Ik heb altijd last gehad van een gebrek aan idolen. Er zijn mensen die mij interesseren vanwege hun lot. Dit is anders. Stel dat ik geïnteresseerd ben in het lot van Lily Brik. Ik ben geïnteresseerd in deze vrouw. Marilyn Monroe – zij is ook erg interessant voor mij. De perceptie ervan in de samenleving verandert voortdurend. Of ze is dom en mooi, of ze verschijnt als een spirituele vrouw die geïnteresseerd is in literatuur. Alexander: Weet je, dat heb je gedaan! Twee van deze seksmagneten! Lina: Ik denk dat seksualiteit iets kolossaals is. Dit is wederom levenskracht... Psycholoog: Laten we het samenvatten. Jullie streven er allebei niet naar om de eerste te zijn - en toch hebben jullie succes geboekt. Mogen wij jullie de lievelingen van het lot noemen? Lina: Ik – ja, ik heb veel geluk. Ik kan niet zeggen dat het leven gemakkelijk voor mij is, maar iets beschermt mij, iets geeft mij kansen. Mijn ouders hebben mij ter wereld gebracht zoals ik ben, en alles om mij heen gaat goed, godzijdank. Natuurlijk zijn er allerlei onaangename dingen - ze zijn waarschijnlijk om de een of andere reden aan mij gegeven, ik respecteer dit ook. Ze denken waarschijnlijk dat dit een levenssimulator is. Psycholoog: Alexander, ben jij de lieveling van het lot? Lina: Naar mijn mening wel! Alexander: Mijn vrouw, met wie we in het naburige zijn geboren.