Hoewel het zoeken naar hulp van een psycholoog niet langer ongebruikelijk is, hebben veel mensen weinig inzicht in wat ze van een dergelijke interactie kunnen verwachten. Vandaar de veelgestelde vragen over de werkwijze van een psycholoog, over het werkplan, de vereisten om tot een bepaalde richting te behoren. Wat gebeurt er tijdens psychotherapeutische interactie, wat is het verschil met coaching en zelfs met psychologische begeleiding op korte termijn? gaat naar psychotherapie als hij begrijpt (of zou voelen) dat er iets mis is met zijn fundamentele houding ten opzichte van het leven – ten opzichte van dierbaren, de samenleving, ten slotte zichzelf – en dat deze diepgewortelde houdingen niet kunnen worden veranderd door eenvoudige (of zelfs moeilijke) advies, analyse van enkele situaties uit het verleden of heden Laten we niet vergeten dat psychotherapie is ontstaan ​​als een methode om neurosen te behandelen, maar wie is een neuroticus? Naar mijn mening is een neuroticus iemand die voortdurend op zoek is naar bevestiging van buitenaf: bevestiging van zijn aantrekkelijkheid, zijn waarde, zijn wezen, uiteindelijk. Een psychologisch gezond en volwassen persoon is iemand die deze bevestiging van buitenaf niet nodig heeft. Dit betekent natuurlijk niet dat hij onafhankelijk is van de samenleving: net als ieder ander kan hij door iemand worden afgewezen, niet geaccepteerd, niet gewaardeerd. Het verschil is dat privéproblemen weliswaar verontrustend zijn, maar dat ze het gevoel van eigenwaarde niet aantasten: een psychologisch stabiel persoon zal zichzelf eenvoudigweg iets vertellen in de trant van: 'Ik pas hier niet, maar dat is niet omdat ik een of andere persoon ben.' soort persoon.” Verkeerd, ik pas gewoon niet, ik pas ergens anders (iemand anders).” Hoe wordt een dergelijke stabiliteit bereikt? voor de therapeut speelt de richting van het werk niet zo’n grote rol. Hyperboliserend kan men zelfs zeggen dat de richting alleen voldoende interessant en geschikt mag zijn voor beide deelnemers aan deze interactie, zodat ze iets te doen hebben terwijl hun relatie wordt opgebouwd. Hoe verschilt deze communicatie van alle andere, waarom is dat zo belangrijk voor de therapeut om niet te evalueren, geen advies te geven en vele andere ‘don’ts’? Naar mijn mening is het belangrijkste dat een cliënt wint tijdens een lange, veilige, niet-oordelende interactie met een therapeut een nieuwe ervaring van een relatie, een relatie waarin hij nooit wordt afgewezen en altijd wordt gehoord. De ervaring van het hier-zijn, waarin het altijd waardevol is; de ervaring jezelf te ontmoeten, maar dan in de aanwezigheid van een ander; de ervaring van het gevoel gewaardeerd te worden in de aanwezigheid van die ander. En door deze ervaring keer op keer te ontvangen, krijgt de cliënt de kans om dit gevoel van eigenwaarde over te dragen aan de wereld.