Narcisme is altijd slecht, nietwaar? Als je probeert te lezen over het onderwerp narcisme, is het onwaarschijnlijk dat je iets goeds over dit onderwerp tegenkomt. Je kunt veel vragen tegenkomen: “Wat is narcisme?”, “Hoe weet je of je partner een narcist is?”, “Ben ik een narcist?”, “Narcistische persoonlijkheidsstoornis”, enz. Het is moeilijk om iets goeds te zeggen over het personage, de legende die zichzelf verdronk. Je kunt natuurlijk sympathiseren met iemand die stierf uit liefde. Wij sympathiseren immers met ‘Jonge Werther’. Maar die klootzak Narcissus stierf door eigenliefde! En zijn vriendin leed zoveel zonder hem dat alleen haar stem overbleef, haar naam was trouwens Echo. Je kunt Darina's verbazing dus begrijpen toen ik haar vertelde dat we moeten werken aan de ontwikkeling van gezond narcisme. “Bestaat er zoiets als gezond narcisme?!” - vroeg ze ongelovig. “Ik heb altijd gedacht dat narcisme iets negatiefs is.” Hoe kun je natuurlijk nog denken in een land dat onlangs het socialisme heeft overwonnen. Waarin collectivisme de enige ideologie was. Egoïsme stond gelijk aan verraad aan het vaderland, en individualisme was gewoon een vloek. Er kwamen echter andere tijden. De staat eist niet langer dat we al het persoonlijke opgeven ter wille van het publiek. Nu leren ze je in de cursussen ‘leiderschap en succesologie’ hoe je druppel voor druppel een slaaf uit jezelf kunt persen. Maar niet iedereen slaagt... Dus Darina is een geweldig, intelligent en creatief persoon, ze sterft niet aan eigenliefde, maar integendeel, ze zal nooit meer in de spiegel kijken, wat typerend is voor alle vrouwen - alleen uit uit noodzaak. We kunnen zeggen dat de werkdag voor haar niet eindigt. Wanneer een moeilijk project op haar werk ten einde loopt, voelt ze geen voldoening, maar haast ze zich met grimmige vastberadenheid naar het volgende probleem. Lof voor haar klinkt als straf, omdat het een zwaar gevoel van schaamte veroorzaakt. Onnodig te zeggen dat romantische relaties voor haar anti-sciencefiction zijn...Darina is net begonnen aan het moeilijke pad ‘naar haar geliefde’. Herinnert u zich nergens aan? In 1985 werd een film uitgebracht op de schermen van de Sovjet-Unie, eerder een zwarte komedie, omdat er toen geen horrorfilms waren - het hele leven was... Welnu, de rol van het 'goede monster' werd gespeeld door - nee , geen psycholoog, maar een socioloog, gewapend met een computer. Voor degenen die het zich niet herinneren: laat me uitleggen dat er in het Westen al personal computers waren, maar dat er in de Sovjet-Unie alleen openbare elektronische computermachines konden bestaan. En dus besloot deze bijna cyborg, met initiatief, haar vriendin te helpen. Die te lang bij de meisjes bleven. En hij begint haar ‘wetenschappelijke verleidingsmethoden’ te leren. De meest onthullende scène in deze film is hoe een psycholoog, oh pardon, een socioloog, haar een autotrainingsessie geeft: “.. laten we samen autotraining doen. Ik begin uit vorm te raken. Ga zitten. Ben je er klaar voor? Ja, laten we dan gaan. Ik ben de meest charmante en aantrekkelijke. Dat is het.' een jongleur met knuppels.” En dan komt de echtgenoot van onze psycholoog binnen... “Wat ben je aan het doen? Wat is er gebeurd? Beloof dat je het zult nakomen! Ik beloof het...' Doet het je nergens aan denken? Nee, ik heb het niet over mijn man... Waarom gebeurde het dan dat sommigen moesten leren hun naaste lief te hebben, terwijl anderen niet wisten hoe ze van zichzelf moesten houden? Zoals we allemaal weten, komen we allemaal uit onze kindertijd. Er is al genoeg en zelfs te veel geschreven over kwaadaardig narcisme, dus ik zal me alleen op ons onderwerp concentreren. In tegenstelling tot de meeste dieren worden kinderen volledig hulpeloos geboren. En het verwachten van volledige zelfzorg is een natuurlijke behoefte. Waarom hebben ze mij anders ter wereld gebracht? Ik overleef het zelf niet!!! De narcistische ontwikkelingsfase begint rond de leeftijd van een jaar – het kind fronst ‘bewust’ zijn wenkbrauwen en vermijdt oogcontact als hij iets niet leuk vindt. Wanneer kinderen beginnen te spreken, moet hun woordenschat niet alleen zulke wenselijke woorden bevatten als mama en papa, ik hou van je, maar ook zulke belangrijke woorden voor het kind als 'Nee', 'Ikzelf', 'Ik', 'Mijn' en ' Nee". Gedurende deze periode voelt het kind zich nog steeds het centrum van het universum. En nee.