Ouders en tieners stellen zich een bezoek aan een psycholoog vaak voor als iets engs. Dat ouders te horen krijgen dat uw kind abnormaal is, dat ze ergens iets verkeerd hebben gedaan. Of ze zullen iets devaluerends en nutteloos zeggen, zoals sommige experts zeggen, zoals 'Moedig jezelf op in de ochtend, doe oefeningen en alles zal voorbijgaan!'. In feite is het niet de taak om de ouder in zijn schuldgevoel te verdrinken, maar om hem daarvoor uit te nodigen samenwerken, samenwerken. En het feit dat gezinnen al contact hebben opgenomen en om hulp hebben gevraagd, is al een grote stap op weg naar een mooie toekomst. Mijn taak als psycholoog is niet om te concurreren met ouders, maar om zo'n goed contact tussen ouders en kinderen tot stand te brengen dat ze dat ook doen geen psycholoog nodig. Om de tekorten aan te vullen, vult u het kind met middelen en zelfvertrouwen. Om hem te helpen door de crises in zijn leven heen te komen en de wonden van traumatische gebeurtenissen te genezen, heb ik kinder- en individuele ouderbijeenkomsten, en er zijn ook gezamenlijke familiebijeenkomsten. Therapie met kinderen en adolescenten verschilt van volwassenen doordat het kind gevormd is en sterk afhankelijk is in de omgeving. Uit de manier waarop zijn familieleden, leeftijdsgenoten, leraren en opvoeders hem behandelen. Ze kunnen hun gezin niet zomaar verlaten en apart gaan wonen. Kinderen zijn vaak ongemotiveerde cliënten. Ze hebben geen duidelijk en direct verzoek; de enige uitzonderingen zijn bewuste oudere tieners. En het meeste gaat om het vinden van contact, het creëren van een veilige sfeer waarin het kind zich kan openen en vertrouwen mijn lessen - dit helpt bij het vormen. Het kind heeft wat hij kan, wat ik zelf KAN doen. Dit zijn kleine bouwstenen voor zijn zelfwaardering, voor geleidelijk vertrouwen en contact met anderen door middel van spel. Ik speel niet alleen met ze, ik denk altijd na over wat ze hebben gedaan en waar ze specifiek goed in zijn. Dit is vooral goed als de tiener een zeer sterke innerlijke criticus heeft en een onderdrukt zelfvertrouwen heeft, waardoor alle successen worden gedevalueerd. Door de reflectie van anderen begrijpen we wie we zijn. Dit werkt niet alleen bij kinderen, maar ook bij volwassenen. We zijn verbonden met anderen en kunnen niet afzonderlijk bestaan, zelfs niet met de bestaande vooruitgang. Iedereen wil communiceren, liefhebben en gelukkig zijn. Welke spellen speel je graag? Wat maakt jou vervuld en veerkrachtig??