Ik zal beginnen met het gebruikte concept. Onder veranderingen versta ik de transformatie van de persoonlijkheid van de cliënt, veranderingen in zijn levensprincipes, houdingen die geleidelijk een deel van hem worden en zijn persoonlijkheid veranderen. Ik zal meteen antwoorden, maar zoals altijd voorzichtig: er lijken geen veranderingen op te treden als gevolg van de therapie. In de praktijk zorgen counseling, therapie en trainingen niet voor een fundamentele verandering in de persoonlijkheid van een ander. Op een gegeven moment kreeg ik de indruk dat dit onmogelijk was. In ieder geval met de tools die wij als therapeuten, psychologen en trainers tot onze beschikking hebben. Natuurlijk denk ik dat er andere middelen zijn om de persoonlijkheid te veranderen, bijvoorbeeld chemicaliën of extreme situaties (oorlog, rampen, enz.). Zoals uit het onderzoek naar gegevens over de therapie van mensen die deze situaties hebben meegemaakt bleek, veranderde hun persoonlijkheid soms onherkenbaar. Als basis voor de gegevens op basis waarvan ik een voorzichtige conclusie trok, nam ik de ervaring van persoonlijke therapie. de therapie van mijn cliënten, de cliënten van mijn collega’s, de lezingen van mijn mentoren op het gebied van de Gestalt-aanpak. De ervaring leert dat wat de therapeut ook doet, welke interventies hij ook bij de cliënt onderneemt, zijn fundamentele psyche vrijwel onveranderd blijft. Het voelt alsof de psyche zichzelf heel ijverig beschermt, op alle mogelijke manieren, met alle mogelijke verdedigingen. Ze probeert te blijven zoals ze gevormd is. Godzijdank. Ik kan er tenminste zeker van zijn dat een van de slechte wensen mij en andere mensen hoogstwaarschijnlijk niet in hun onvriendelijke richting zal kunnen veranderen. Welnu, we zijn psychologen, therapeuten, we zijn weldoeners, maar we brengen ook geen veranderingen in de persoonlijkheid aan. Ik zal hoogstwaarschijnlijk niets catastrofaals voor de klant kunnen doen. En op de een of andere manier kalmeert dit mij al, ik kan rustig werken. Als cliënt, als therapeut, werd ik op een gegeven moment moedeloos. En ik stelde mezelf deze vraag in mijn hart: waarom dit dan allemaal? Maar toen suggereerde mijn ervaring (of mijn defensieve psyche, omdat het moeilijk is om te leven in de wetenschap dat je nutteloze dingen doet) dat er baat is bij zoveel uren therapie, zoveel geld uitgegeven aan therapie en training! Zoals een van de cabaretiers zei: ze kan niet anders dan eten. Ja, het is moeilijk (of onmogelijk) om je essentie te veranderen, maar je kunt leren effectief, gelukkig en divers te leven met zo’n essentie. Uiteindelijk kun je deze entiteit leren kennen. Het is veel waard. Anders leef je met illusies over jezelf, zo'n knappe prins. En hoe kom je er dan achter wat voor vrucht het is! Nou, het is leuk dat je erachter komt. Nu kun je met deze kennis verder in het leven, en plotseling zul je in staat zijn je leven te leiden en niet in een eeuwige slaap te verkeren. En dit is naar mijn mening prachtig. Hoewel mijn pessimistische deel zegt dat je in de ene illusie leefde, deze veranderde en in een andere illusie leefde. Maar toch lijkt een andere illusie mij op dit moment veel comfortabeler voor het leven. Het is heel goed mogelijk dat deze illusie na enige tijd ook moet worden veranderd, maar dit zal later gebeuren, indien nodig. Ik schrijf dit artikel als koppel (ik werk ook als docent aan een universiteit). Mijn leerlingen maken de berekeningen en ik druk op de toetsen. En een van de studenten zegt in haar hart dat hun intelligentie voor dit stel werd getest. En ze heeft daar veel verontwaardiging over, over de verkeerde vragen in de toets, omdat het onmogelijk is om alles te weten. En haar onderkaak trilt van gerechtvaardigde woede. Een klasgenoot hield haar onmiddellijk tegen en zei dat hij de test niet nodig had, hij sliep er bijna doorheen en gaf de antwoorden volledig per ongeluk. Het bleek dat verschillende andere mensen hetzelfde deden. En ik dacht opnieuw dat onze psychologische verdediging (ik denk dat dit een voorbeeld is van de verdediging van de psyche, die niet gemakkelijk te verdragen zal zijn als plotseling de intelligentie laag blijkt te zijn) iets heel noodzakelijks is. En een volwassene heeft al een moeilijk te doorbreken verdedigingsmechanisme opgebouwd waardoor de psyche niet kan instorten. En het is goed dat het zo is. Ze zullen leven. Dus, zoals een van mijn goede vrienden zei: nou ja, omdat je jezelf kent! MET.