I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Het is van ons allemaal bekend dat we voortdurend relaties aangaan, omdat dit deel uitmaakt van onze sociale interacties. We hebben relaties met onze familie, relaties met vrienden, relaties als we in contact komen met andere mensen, waar dan ook, zelfs in het transport of in een winkel (ja, ja, dit zijn ook microrelaties), op het werk met collega’s hebben we zijn in werkrelaties, in therapie hebben we een cliënt-therapeutische relatie, en natuurlijk met een partner. En als we zoveel relaties hebben, wat is dan een afhankelijke relatie? De mens is zo sterk verbonden met het gedrag van een ander, dat hij zichzelf, zijn gevoelens en gedrag niet meer kan beheersen. Absoluut alles: dromen, verlangens, doelen, de zin van het leven, zijn alleen verbonden met het object van 'ongezonde liefde'. Het object van liefde fungeert vaak als manipulator en ontwikkelt, bewust of onbewust, de afhankelijkheid van de partner van zichzelf. Meestal zijn afhankelijke relaties heel duidelijk als je de relatie wilt beëindigen, maar dat niet lukt. Dit is een emotionele drug. Werken in therapie met cliënten met emotionele afhankelijkheid verschilt overigens niet van werken met cliënten met afhankelijkheid van chemicaliën of alcohol. Het mechanisme van vorming en progressie van verslaving is hetzelfde, de schade aan de psyche is precies hetzelfde. Hoe kom je erachter of je emotioneel afhankelijk bent? In een gezonde relatie: elke partner heeft het recht om anders te zijn en heeft iets gemeenschappelijks dat hen verenigt. Er is respect voor het anders-zijn van de partner. In een relatie vragen ze wat ze kunnen krijgen. Ze doen iets zonder zichzelf schade toe te brengen. Ze vragen niet om meer te geven dan de ander. Ze weigeren en accepteren weigering zonder zich schuldig te voelen. Acties en beslissingen zijn niet afhankelijk van goedkeuring of afkeuring. Ze kunnen vrijuit emoties uiten zonder angst om te beledigen of een ander verliezen. Ze bouwen partnerschappen op, waarin crises een normale ontwikkelingsfase zijn en die rustig worden waargenomen. Ze verwachten niet dat hun partner deze zal opvullen. Het kan interessant zijn met hem. Maar niet noodzakelijkerwijs altijd. Ze schieten niet om te doden in geval van ruzies en beledigingen. Ze weten hoe ze samen moeten zijn en elkaars verschillende toestanden (stilte, verveling, gemeenschappelijke zaken) kunnen weerstaan, of leren dit tegelijkertijd is ‘wij’, ‘onze’, ‘mijn’ ‘de jouwe’. Je kunt de ontwikkeling van een ander verwelkomen (of je er in ieder geval niet mee bemoeien). zal verloren gaan.” Een persoon kan onafhankelijke beslissingen nemen en verplichtingen aangaan, bijvoorbeeld om te trouwen/trouwen. In afhankelijke relaties bestaat dit niet. Als je in een cyclus van verslaving zit, is stap nummer 0 het analyseren van hoe je daarin terecht bent gekomen. Bijvoorbeeld: je hebt duidelijk besloten de relatie te beëindigen, je bent met veel dingen niet tevreden, je hebt vertrouwen in je beslissing, maar zodra je een stap hebt gezet om de relatie te beëindigen, allemaal zo besluitvaardig en zelfverzekerd, heb je een gevoel van verdriet en verlangen, en dit gevoel roept een verlangen op om opnieuw contact met je op te nemen over je beëindigde relatie in een poging het verleden terug te brengen. Voordat u deze actie onderneemt, moet u alleen zijn met dit gevoel en observeren wat ermee gebeurt. Het is normaal om terug te kijken op mooie herinneringen en verdrietig te zijn over het vertrek van je partner; het maakt deel uit van het scheidingsproces. Vind een manier om jezelf te troosten en voor jezelf te zorgen. Analyseer: voel je je schuldig over de breuk? Heeft u een devaluatie (hij/zij heeft mij altijd alleen maar pijn gedaan), bent u boos op de persoon? Woede verbergt meestal verdriet. Is het waar dat jij verantwoordelijk bent voor wat er is gebeurd? Als je daarentegen de tijd die je samen doorbrengt devalueert, denk dan dat het misschien nog steeds belangrijk was en dat je er iets van hebt gekregen. Iets wat daar en toen nodig was. Zelfs als je nu, nadat je eruit bent gekomen, 'dat jij' niet begrijpt, doet dit de opgedane ervaring niet teniet. Hierdoor kon je een soort tekort dichten, waardoor je jezelf beter kon begrijpen in relaties en op basis hiervan nieuwe kon opbouwen. Als het niet mogelijk is⬇