Według statystyk co ósme dziecko cierpi na zaburzenia lękowe. Jednym z najczęstszych zaburzeń lękowych u dzieci jest lęk społeczny. Dziecko doświadczające lęku społecznego często czuje się niekomfortowo w środowisku społecznym z powodu strachu przed osądem i negatywną oceną ze strony innych. W wyniku tych lęków niespokojne dzieci często starają się unikać sytuacji społecznych, jak tylko to możliwe. Ważnym rozróżnieniem, jakie należy wprowadzić, jest różnica między nieśmiałością a objawami lęku społecznego. Nieśmiałość jest cechą osobowości, a nie zaburzeniem. Nieśmiałe dziecko może nie doświadczać negatywnych uczuć i traktować innych ciepło. Dziecko z fobią społeczną będzie natomiast próbowało całkowicie unikać interakcji społecznych. Doświadcza ciągłego, intensywnego strachu przed oceną i to właśnie powstrzymuje go od kontaktów towarzyskich. Objawy lęku społecznego Każde dziecko jest inne. Podczas gdy niektóre dzieci z fobią społeczną doświadczają objawów fizjologicznych, takich jak zaczerwienienie, nudności, pocenie się, trudności w mówieniu i drżący głos, u innych mogą wystąpić objawy poznawcze, takie jak odgadywanie, co myślą o nich inni i przewidywanie najgorszego scenariusza, jaki będzie wynik sytuacji nieznane. Dziecko z fobią społeczną stara się unikać interakcji społecznych. Może cenić komunikację i odczuwać potrzebę interakcji z innymi, ale tak bardzo przejmuje się wywarciem wrażenia i ewentualną oceną, że unika interakcji społecznych, gdy tylko jest to możliwe. U dzieci lęk społeczny może również objawiać się agresywnymi wybuchami związanymi z kontaktami społecznymi lub sytuacjami, takimi jak szkoła, zajęcia pozalekcyjne i wydarzenia, które wymagają od dziecka wyjścia ze swojej strefy komfortu. Sposoby pomocy dziecku w przezwyciężeniu lęku społecznego. Naucz swoje dziecko sposoby radzenia sobie ze stresem. Przykładami takich technik są techniki ugruntowania, oddychanie przeponowe i pozytywny dialog ze sobą. Wspieraj emocje dziecka, zachęcając je do stawienia czoła strasznym sytuacjom. Ta technika w terapii nazywa się walidacją i polega na tym, że rozpoznajesz uczucia dziecka, potwierdzasz ich zasadność, adekwatność i traktujesz je bez osądzania. Opowiedz dziecku o sytuacjach, które Cię niepokoją i jak sobie z nimi radzisz. Wspieraj swoje dziecko, przekazując mu swoją pewność co do jego zdolności poradzenia sobie ze stresującą sytuacją (na przykład: „Nie ma nic złego w odczuwaniu niepokoju w związku z jutrzejszym sprawdzianem i wiem, że sobie z tym poradzisz”). Znajdź psychologa dziecięcego. Jeśli uważasz, że Twoje dziecko potrzebuje większego wsparcia, znajdź terapeutę dziecięcego doświadczonego w prowadzeniu terapii poznawczo-behawioralnej. Psycholog dziecięcy pomoże Twojemu dziecku nauczyć się i ćwiczyć umiejętności radzenia sobie w sytuacjach społecznych oraz zmienić nieefektywne wzorce myślenia. Dzięki tej pracy Twoje dziecko nauczy się stopniowo wkraczać w niepokojące dla niego sytuacje interakcji społecznych, zamiast ich unikać. W miarę jak Twoje dziecko będzie angażować się w częstsze interakcje społeczne w bezpiecznym środowisku relacji terapeutycznej, nie tylko nauczy się radzić sobie z sytuacjami wywołującymi lęk, ale także zwiększy swoją pewność co do swoich umiejętności interakcji z innymi. Dowiedz się więcej lub zaplanuj zajęcia konsultacja Można poprzez wiadomość prywatną na stronie internetowej lub telefonicznie +7 917 0186 234 (WhatsApp lub Telegram)