De vraag "Hoe het gevoel van eigenwaarde te vergroten?" Cliënten vragen vaak wanneer ze op consultatie komen. Maar hier vertel ik ze meteen dat ik dit niet kan, ik kan ze onvoorwaardelijke zelfacceptatie leren. We zijn eraan gewend onszelf en andere mensen globale kenmerken en beoordelingen te geven. 'Als ik een prestatie niet heb gehaald, ben ik een verliezer.' 'Als een meisje me heeft afgewezen, ben ik waardeloos.' carrière dan ik, dus ik moet niet minder succesvol zijn, anders ben ik een mislukkeling.’ ‘Als ik niet getrouwd ben, ben ik onaantrekkelijk.’ Ik sta dicht bij het humanistische concept van Albert Ellis, die suggereert onderscheid te leren maken tussen de concepten ‘slecht zijn’ en ‘slecht doen’, ‘goed zijn en het goed doen’, ‘een verliezer zijn’ en ‘falen’. Dat wil zeggen, hij leert het concept van ‘een soort persoon zijn’ en ‘het uitvoeren van welke actie dan ook’ te scheiden, om simpelweg jezelf, je Zelf en je gedrag te scheiden. Wanneer iemand “te paard” is en zijn zaken goed gaan, dan stijgt zijn gevoel van eigenwaarde, stijgt hij en voelt hij zich geweldig, maar zodra er mislukkingen gebeuren of dingen niet goed gaan, begint de persoon depressief te worden, zichzelf de schuld geven, zich bezighouden met zelfkastijding, hij voelt zich depressief en als gevolg daarvan daalt zijn gevoel van eigenwaarde. Dat wil zeggen, we komen tot een onstabiel zelfbeeld en afhankelijkheid van gebeurtenissen en acties. En de grafiek van het gevoel van eigenwaarde wordt vergelijkbaar met een sinusoïde. Het gevoel van eigenwaarde zal voortdurend fluctueren. Wat als je naar nul gaat op de X-as? Door onszelf en de gebeurtenissen, onze kwaliteiten, los te maken, krijgen we een stabiel zelfbeeld. Dit is de filosofie om labels helemaal te vermijden! De overtuigingen van mensen over hun waarde zijn vaak hardnekkig, omdat ze worden ondersteund door de cultuur, de media en de mensen om hen heen... Maar oordeel zelf: is een ongehuwde vrouw minder waardevol dan een getrouwde vrouw? Wordt iemand die een ledemaat heeft verloren minder waardevol? Wordt iemand die een project mislukt, minder waardevol? Is het logisch om zichzelf en anderen een globale beoordeling te geven? Een persoon voert tijdens zijn leven veel acties uit, ervaart verschillende gevoelens, bestaat uit verschillende eigenschappen, eigenschappen en kwaliteiten, manifesteert zich op verschillende manieren in verschillende aspecten van zijn leven. is een voortdurend veranderend, eerder vloeibaar dan statisch proces. Hieruit volgt dat het onmogelijk is om ondubbelzinnig te zeggen wat voor soort persoon is: goed, slecht, waardeloos, slim, mooi... 100%. Het is logisch of wetenschappelijk onmogelijk om te bewijzen dat een persoon van grotere waarde is in het universum dan enig ander. En aangezien er geen manier is om verschillen in menselijke waarde te rechtvaardigen, rest ons alleen nog het aanvaarden van de hypothese dat alle mensen gelijke waarde hebben. Een persoon is per definitie waardevol omdat hij maar een persoon is, alle mensen zijn verschillend, maar er kan niet gezegd worden dat de ene waardevoller is dan de andere. Als de essentie van de mens het maken van fouten is, dan zijn alle mensen daarin gelijk, omdat ze tot het menselijk ras behoren. En aangezien mensen niet globaal kunnen worden beoordeeld, volgt hieruit dat er geen mensen zijn die meer waard zijn dan anderen. Om het gevoel van eigenwaarde te stabiliseren, beginnen we het volgende debat met onszelf te voeren. Is de overtuiging logisch: als de gebeurtenis slecht is, dan ben ik slecht! Nee! Als dit anderen overkomt, betekent dat dan dat hij een dwaas is? Kun je bewijzen dat sommige mensen meer waarde hebben dan anderen? als een persoon zich in een bepaald geval slecht gedraagt, dat hij dan over het algemeen slecht is. Conclusie: om het gevoel van eigenwaarde te stabiliseren, introduceren we een nieuwe rationele regel! We evalueren onszelf niet globaal, we plakken geen etiket op onszelf en andere mensen, we maken ons Zelf los van de gebeurtenis en gebruiken het concept van onvoorwaardelijke zelfacceptatie. Rationele houding: een persoon is te complex en veelzijdig en manifesteert zichzelf in verschillende aspecten van activiteit, om hem op één kenmerk te beoordelen. Ik heb iets slechts gedaan, maar dat maakt mij nog niet 100% slecht. Ik had het mis, maar dat betekent niet dat ik 100% incompetent ben. Iemand vond mij niet leuk, maar ik word niet slecht. Ik presenteer onder uw aandacht een e-cursus)