I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Goedemorgen, beste vrienden, ik wil met jullie delen hoe je je gevoelens, of beter gezegd, emoties, kunt gebruiken bij het werken met een cliënt. We zullen in de eerste plaats over de psycholoog praten, en niet over de cliënt. Laat me je eraan herinneren dat er volgens een van de populaire classificaties, waar ik me aan houd, zeven basisemoties zijn. Deze emoties zijn vreugde, verrassing, verdriet, woede, walging, minachting en angst. Ik voeg hier ook schaamte aan toe. En dus kunnen en zullen al deze emoties natuurlijk ontstaan ​​bij een psycholoog tijdens het werken met een cliënt. En ze kunnen op het werk worden gebruikt. Niet iedereen weet hiervan, en degenen die het weten, begrijpen niet altijd goed hoe het moet gebeuren. Soms komt het voor dat als een psycholoog vreugde ervaart, hij zich verheugt als hij boos is, hij zijn woede uitdrukt tegen de cliënt, enzovoort . Ja, soms is het blijkbaar nuttig om dat te doen. Ik raad je trouwens aan om na te denken en te delen in welke situaties dit echt nuttig kan zijn! Maar toch zou het in de meeste gevallen juister zijn om zo'n reactie 'reactie' te noemen en toe te geven dat dit niet erg nuttig is voor het werk. Ons doel in ons werk is immers niet alleen om iets te doen (dit geldt zowel voor de cliënt als voor de psycholoog), maar in de eerste plaats om te begrijpen wat er gebeurt, waarom en waarom. Door simpelweg een gevoel, een emotie uit te drukken, helpen we de cliënt immers niet te begrijpen wat hij doet, hoe hij contact opbouwt met een ander, hoe hij in het algemeen leeft. Als we bijvoorbeeld gewoon boos op hem worden (als zo'n emotie bij ons opkomt), zullen we hem niet veel helpen. Het is beter om simpelweg aan te geven dat die en die emoties ontstaan ​​​​als reactie op die en die uitingen of acties van de en zoek uit waarom de klant dit doet, waarom precies. Dan zal hij iets nuttigs voor zichzelf kunnen nemen, iets kunnen begrijpen of uitdrukken, iets kunnen voelen. We duwen de cliënt bijvoorbeeld niet weg als de emotie van woede in ons opkomt, maar we behouden onze instelling jegens hem, nemen contact met hem op, als we simpelweg onze emoties benoemen, bieden we aan om het uit te zoeken, naar de situatie te kijken. fenomeen van verschillende kanten opgemerkt. Nou, je hoeft niet altijd eerst iets af te handelen; je kunt kijken of dit een soort stabiele presentatie van jezelf is door de klant in contact. Die. als elke keer dat je met hem communiceert dezelfde emotie opkomt, dan kun je er al over praten, er achter komen. Natuurlijk kan zoiets als dit ‘eenmalige’ worden opgemerkt en geanalyseerd, het is alleen belangrijk om te begrijpen hoe belangrijk en nuttig het kan zijn voor het werk, en of een dergelijke analyse de aandacht zal afleiden van iets belangrijkers dat nu gebeurt. Natuurlijk is het misschien niet eenvoudig om dit allemaal meteen op te merken, om het een van het ander te scheiden. Dit zal worden geholpen door ervaring, studie en supervisie. Emoties kunnen niet alleen een reactie zijn op bepaalde uitingen van de cliënt, maar ook zijn eigen ervaringen weerspiegelen, die kunnen dienen om hem beter te begrijpen, en dit begrip kan in het werk worden gebruikt. Als we ons bijvoorbeeld om de een of andere reden verdrietig voelen tijdens de communicatie met een cliënt, dan voelt hij zich waarschijnlijk ook verdrietig. Hier kun je begrijpen hoe de cliënt zijn leven opbouwt, wat er met hem gebeurt, hoe hij waarop reageert, enz. En het is ook belangrijk om te beseffen of de emoties die voortdurend in ons opkomen niet alleen een gevolg zijn van sommige van onze onverwerkte problemen. , ons onvoldoende begrip van onszelf en van wat er met ons gebeurt. Misschien heeft dit alles niets met de cliënt te maken. Uiteindelijk wil ik hieraan toevoegen dat een goed contact tussen cliënt en psycholoog op zichzelf helend is. Als het er is, vindt er oprechte, vertrouwende, diepe interpersoonlijke communicatie plaats, waarin er plaats is voor onze vrije presentatie van onszelf, onze gedachten en emoties, waarin we niet twee afzonderlijke mensen zijn, maar als iets dat op zulke momenten verenigd is. we worden meegesleept door onze dialoog, er is alleen onze dialoog. Goed werk voor jou!