Van de auteur: Ouderliefde. Hoe de dosis en de wijze van afkolven kiezen? Een cliënt benaderde mij. Een jonge kerel, hij was 14 jaar oud. Wat heeft hem gebracht? Wrok jegens zijn moeder overweldigde en kwelde hem. En het volgende overkwam hem. Hij woonde in het dorp met zijn moeder en zus, zijn moeder hield heel veel van hem. Mijn zus kreeg het altijd van haar moeder. En zijn moeder schold hem, zijn zoon, nooit uit. Hij leefde zonder zich zorgen te maken. En op 14-jarige leeftijd begon hij met roken. En mijn moeder kwam erachter. Zonder er twee keer over na te denken, trokken de moeder en de tante de broek van hun zoon uit. De tante hield hem vast en de moeder sloeg haar met een takje in het bijzijn van haar zus. De volgende dag kwam hij naar mij toe. Er was wrok in mijn ziel. Verse wonden verhinderden mij om te gaan zitten. En de schreeuw van de ziel met de vraag: "Hoe kon ze?..." De liefde van de moeder paste niet in wat er gebeurde. Er barsten tranen los. 'Hoe kon ze?...' klonk de vraag opnieuw. Nadat we de vernedering en wrok hadden verwerkt, kwamen we tot de conclusie dat zijn moeder nog steeds van hem houdt. En angst voor hem, gecombineerd met analfabetisme (mijn moeder had geen hogere opleiding) leidde haar tot dergelijk gedrag. Hij kalmeerde. En toen vroeg ik hem: 'Ga je weer roken?' Nooit”, antwoordde hij. De wrok, de pijn en het onbegrip van de cliënt over wat er was gebeurd, bleven achter. Er kwam vrede in zijn ziel. En ik werd steeds meer verrast en verbaasd door het effect dat wat er gebeurde voor eens en voor altijd de jongeman ervan weerhield te roken. Soms zijn er veel overtuigende, intelligente gesprekken nodig met tieners die roken over dit onderwerp, maar het effect is nihil. En hier loste een eenvoudige dorpsvrouw het probleem snel op. Ik pleit er niet voor om dat te doen. Ik denk niet dat deze methode voor iedereen zal werken. Bovendien zal een dergelijke invloed voor sommigen precies het tegenovergestelde effect hebben: de tiener zal zich van zijn ouders afkeren en uit wrok gaan roken. En ik dacht het volgende: wat een ouder ook doet, als het uit liefde voor het kind is, heeft het een positief resultaat. En vroeg of laat zal het kind zijn moeder en vader vergeven. En omgekeerd: hoeveel een ouder ook filosofeert, probeert de goede dingen te doen, maar als er geen liefde in de kern zit, zal er geen resultaat zijn. Hier herinneren we ons het verhaal van de beroemde muzikant Vladimir Spivakov; zijn vader schoor voor straf zijn hoofd. Maar nu, jaren later, geeft de maestro toe dat zijn vader gelijk had. Voordat u iets doet, moet u uw kind vertellen en uzelf een vraag stellen: 'Doe ik dit nu uit liefde voor hem? Of uit eigen gemak, kennis, principes, regels opgesteld door een onbekende? enz.” En hier zou ik Angel de Coitiers willen citeren uit zijn boek “The Transformation of the Spirit”: “Ze vertellen me: “We hielden van onze kinderen!”, Maar hun kinderen werden moordenaars, drugsverslaafden... ik zou dat doen. doden als ik dat was, zouden we dan liefhebben? Zou ik mijn leven vergiftigen als ik me geliefd voelde? Zou ik mijn leven onnodig op het spel zetten... als ik wist dat er van mij gehouden werd? Nee. Maar mijn ouders vertellen me...: "We hielden van onze kinderen!" Ze zeggen en zoeken medeleven in mij. En ik vraag hen: “Heb je van ze gehouden zoals jij wilde, of zoals je kinderen jou wilden?” Heeft u moeilijkheden en vragen bij de opvoeding van uw kinderen, neem dan gerust contact met ons op. Ik help je graag verder.