Ieder mens heeft recht op een gewoon wonder. In de ‘grondwet van het menselijk leven’ zou dit artikel misschien het eerste kunnen zijn – als zo’n grondwet gewoonlijk voor ieder van ons bij de geboorte zou worden geschreven: ‘Als je auto onderweg een band krijgt, sta je dan aan de kant van de weg en bid tot God, creëer een wonder: kom uit de hemel en verwissel een band voor je? Je kunt het zelf wel aan, met Gods hulp, toch? Of zwaai met uw hand en vraag iemand die weet hoe het moet om u te helpen. En vervolg uw weg. En doen we in situaties met andere levensmoeilijkheden altijd hetzelfde?” Uit een recente preek van een wijze priester. Als zo’n constitutie bij zijn geboorte in iemands hart zou kunnen worden gelegd, zou er veel om hem heen veranderen. Als zoveel mensen maar niet aan de zijlijn van hun eigen leven stonden. Welnu, ons leven is niet vanaf het begin voorzien van sleutels voor alle gelegenheden. En dus proberen we bijvoorbeeld met onze vingers de roestige noten van een mislukt familielot los te draaien: we duwen, we puffen, we breken onze nagels. We worden nat in de koude regen, we ademen zwaar, we verliezen de hoop. En we kijken verward omhoog. En van boven valt er niets behalve regen. Want God is geen bandenwisselaar. Hij verricht geen gewone wonderen. Water in wijn tijdens een feest is welkom. Het opwekken van de doden is eenvoudig! En om een ​​band te verwisselen - excuseer mij, we moeten het zelf doen. Wat moeten we doen als er situaties met ons gebeuren waaruit we niet kunnen ontsnappen? Allereerst overleggen we met vrienden en zoeken we hun steun. Wat levert hun steun ons op? De mogelijkheid om langer aan de zijlijn te staan ​​zonder dat er iets ten goede aan uw situatie verandert. Ondersteuning kan niets meer geven. Daarom noemen ze haar steun. De vrienden wier leven vanaf het begin goed verliep, waren nog nooit zo in de war. En daarom kunnen ze niets nuttigs in jouw situatie adviseren, behalve speculatief - dat soort ervaring hebben ze niet, toch? Er is er nog één, maar deze niet. Ook de dierbaren die iets kapot hebben, kunnen niet helpen. Als ze wisten hoe ze het moesten repareren, hadden ze al lang geleden alles gerepareerd wat ze in hun leven nodig hadden. En ze vertrokken voor altijd naar waar het warm, droog en gelukkig is. Waar krijgen we nog meer voorbeelden van gedrag in moeilijke levenssituaties? Vaak - van slimme modebladen, internetsites en sociale netwerken, vol belachelijke koppen als '15 wetten van succesvolle liefde'. Het is dwaas om aan te nemen dat het grote mysterie van de liefde zelfs met duizend spreuken betoverd kan worden. Maar de eenvoud van vijftien keer mompelen lonkt onweerstaanbaar, en de knopen van het persoonlijke leven worden in veel aderen nog strakker en pijnlijker gespannen. We halen een aanzienlijk deel van onze ideeën over het dagelijks leven uit de literatuur. Maar hoeveel verhalen over de weg naar geluk bevat de klassieke literatuur? Je zult je niets meteen herinneren. Want wanneer literatuur als kunst wordt geboren, komt zij voort uit de hoogste spirituele tragedie die de kunstenaar heeft ervaren. Dat wil zeggen, ze heeft het over iets heel anders. Interessant genoeg drukt de kunstenaar zich op dit moment helemaal niet uit, zoals nu gebruikelijk is. De hand van de kunstenaar wordt niet gedreven door de rede, niet door levenservaring, niet door fantasie, niet door intuïtie, niet door het verlangen om geld te verdienen en niet door een passie voor zelfexpressie. Door hem spreekt God in deze minuten en dagen tot de wereld, waarbij hij keer op keer zijn onuitputtelijke thema van de prachtige schepping verrijkt. En wanneer de ervaring van dit proces de kunstenaar bevrijdt van zijn aanwezigheid, schrijft de kunstenaar niet langer boeken en gedichten. Als hij gelukkig is, heeft hij andere activiteiten - veel spannender. In de volgende scheppingsdaad zal hij worden ondergedompeld in een nieuwe, hoge tragedie van de geest, en de vorige zal niet langer interessant voor hem zijn. De kunstenaar zal met God over iets anders praten. Daarom zijn de helden die ons in echte boeken aantrekken bijna altijd op de een of andere manier tragisch. Vanuit artistiek oogpunt is dit juist. Maar vanuit het oogpunt van het opdoen van levenservaring zijn ze niet goed. God en de kunstenaar schrijven geen boeken zodat we er alledaagse ervaringen uit kunnen putten, zoals de borsjt uit een pan. De mensheid in onze moderne ‘ontwikkelde’ wereld.Beschavingen zijn er al erg aan gewend dat de ziel slechts een figuurlijke uitdrukking is. En ik vergat helemaal hoe ik dat in gedachten moest houden - want hoe kan er iets van vitaal belang zijn in een leeg woord, in een mooie metafoor? Zelfs onder de priesters zijn er heel aardige mensen wier zorg voor de menselijke ziel neerkomt op het citeren van wijze boeken voor alle gelegenheden. Ze hebben ons op een of andere manier heel slim van alle kanten bewezen dat succes en vreugde buiten de menselijke ziel geboren zullen worden. Wat is het - van jachten met villa's. Of woont in de stoel van een hoge baas. Of op een bankrekening. Of, in het beste geval, als er veel kinderen zijn. En we kijken naar de tekenen van wat succes wordt genoemd: opvallende jachten, enorme stoelen, ronde biljetten. Voor kinderen, in het beste geval. Aan de vrouw van de buurman tenslotte. We bekijken het allemaal en proberen iets te doen met onze hersenwindingen, handen en andere delen van het lichaam, zodat ook wij het allemaal hebben en ons geluk brengen. We maken ons druk buiten onszelf, in de hoop dat hierdoor alles in ons goed zal verlopen en goed zal worden. Zoals die kerel uit de grap die onder een lantaarnpaal naar een verloren portemonnee zocht. Niet omdat hij het daar verloor, maar omdat het gemakkelijker is om onder de lantaarn te zien. Tekenen van geluk en succes zijn slechts tekenen. Als we ernaar kijken en ze willen, verwarren we oorzaken en gevolgen. Veel kinderen brengen geen geluk in een gezin. Maar geluk in de liefde kan veel kinderen brengen. En geluk in echte creativiteit kan iemand naar een landhuis leiden, als er daadwerkelijk een landhuis nodig is voor dit geluk in creativiteit. Terwijl je probeert succesvol en gelukkig te zijn, kun je er ook voor zorgen dat je veel en mooi steelt. Niet iedereen kan dit echter doen - het is gewoon puur menselijk. En degenen die hierin geen geluk kunnen vinden. Zien we op de gezichten van veel oligarchen een echte weerspiegeling van geluk, afgezien van de routinematige glimlachen? Nou ja, misschien alleen in de films... Maar in het leven zijn deze mensen erg bezorgd over actuele zaken, gezondheid... en andere factoren - aan de andere kant van de deur die leidt naar de wereld van echte, diepe, oprechte en eerlijke vreugde van het menselijk leven. Een geweldige Duitse psycholoog en filosoof Erich Fromm schreef in de jaren '70 van de vorige eeuw het boek 'To Have or to Be'. Het gaat niet om het idee dat als je veel hebt, je per definitie ongelukkig bent. En het gaat niet om het feit dat als je dakloos bent, je zeker ongelooflijk gelukkig bent. Nee, dit geweldige boek gaat over iets anders. Dat ware geluk kan niet worden verkregen; het kan alleen worden ervaren. Dat deze belangrijkste ervaring in het leven niet van buitenaf komt, maar van binnenuit. De manier waarop een kind wordt geboren en de wereld om hem heen begint te veranderen. Wie zal zeggen dat de geboorte van een kind geen wonder is? Zojuist bestond deze persoon, als een afzonderlijk leven, een afzonderlijke ziel in een onafhankelijk lichaam, niet op aarde, en plotseling - één keer! En het bestaat al. Gisteren waren de tests niet erg goed en het lopen was moeilijk. En het was onbekend hoe alles zou aflopen. Nog maar tien minuten geleden was het zowel pijnlijk als eng. Er was bloed, tranen en hartverscheurend geschreeuw. Maar nu is alles anders. Er gebeurde van alles. Alles verliep prima. En het kind bleek veerkrachtig, en de dokter bleek ervaren te zijn, en de moeder slaagde er zelf in. En de moeder kijkt blij naar het kind - niet omdat ze nu een kind heeft. Maar omdat ze gewoon blij is met de liefde die uit haar hart borrelt. Wie zal zeggen dat de geboorte van een kind geen creativiteit is? Dit is echte creativiteit - bedacht door twee verliefden en geboren met pijn. Met een golf van reinigend geluk op het einde. Iedereen, zelfs een kleine gelovige, kan gemakkelijk de derde in dit verhaal onderscheiden. Omdat het hier, zoals bij elke echte creativiteit, zonder God niet had kunnen gebeuren. Hij blies nieuw leven in de ziel, en het was een groot wonder. En mijn moeder is zelf bevallen. Het was een wonder, een gewoon wonder. En beide wonderen zijn reëel. Iedereen heeft recht op het wonder dat hem toekomt. Voor God is het van God, en voor ons is het van ons, menselijk. Wij zullen zijn grote wonderen niet doen voor God de Schepper, en hij zal niet ons gewone, persoonlijke wonder voor ieder van ons creëren. Wij zijn verantwoordelijk voor ons eigen geluk. De drie co-auteurs die ons het leven gaven, hebben ons alles gegeven voor dit gelukkige antwoord.