De afgelopen week hebben mensen mij meerdere keren benaderd met soortgelijke verzoeken, waarvan de essentie neerkomt op het feit dat ze simpelweg geen vitale energie meer hebben. Soms klinken deze verzoeken als volgt: - Ik ben voortdurend gespannen, het voelt alsof ik gewoon niet kan ontspannen. Tegelijkertijd valt alles uit mijn handen, ik raak overal geïrriteerd door, ik reageer het af op mijn dierbaren, ik heb gewoon niet de kracht om deze toestand te verdragen, nu huil ik constant en ga liggen, ik doe het niet Ik heb niet de kracht om op te staan ​​en iets te doen, zo'n apathie tegenover alles - ik word al moe wakker, ik heb nergens de kracht voor, ik kan mezelf er niet eens toe brengen om 's ochtends make-up op te doen, enz. Laten we eens kijken waar onze energie naartoe gaat: ten eerste: onopgeloste problemen die zich als een sneeuwbal ophopen, “voeden zich met onze energie.” We voeren eindeloos een interne dialoog, in een poging deze niet aan onze dierbaren te laten zien, zonder alles uit te drukken wat ons zorgen baart, waar we bang voor zijn of waar we niet over willen praten. Maar onze stilte betekent niet dat we van binnen stil zijn, van binnen schreeuwen we, raken we beledigd, stapelen we wrok op, en tegelijkertijd kost dit allemaal veel energie, die we dan missen! Ten tweede beroven zeer sterke negatieve gevoelens zoals wrok, haat, afgunst, jaloezie en dergelijke ons het leeuwendeel van de energie. Ze lijken ons van binnenuit aan te tasten en onze innerlijke harmonie en balans te vernietigen. Ten derde doen we zo veel van wat we ‘zouden moeten’ en zo weinig van wat we werkelijk ‘willen’, dat deze onevenwichtigheid elke dag meer en meer op ons drukt. Ik wil naar voetbal, maar ik moet reparaties uitvoeren, ik heb geen tijd voor onzin, ik moet een goede zoon zijn, een echte man, een goede huisvrouw, enz. Als al deze verantwoordelijkheden eenmaal op ons zijn genomen, creëren ze vaak tegenstrijdigheden met onze verlangens, en deze interne discrepantie gaat ook ten koste van onze energie. Ten vierde doen we wat we niet willen doen, we doen het met geweld, we proberen onszelf te dwingen, te dwingen, te dwingen. Dit kan van alles zijn, van het lezen van een boek dat niet interessant voor ons is, tot elke dag naar ons werk gaan dat we niet leuk vinden, waarvoor we geen passie hebben. We doen dit, maar we doen het met geweld, waarbij we enorme interne weerstand overwinnen en kostbare energie verspillen. Wat te doen, hoe krijg je de energie terug? Kom natuurlijk allereerst tot het besef waar u uw energie aan besteedt, leer een constructieve dialoog met uzelf en uw dierbaren. En dit betekent dat je geen rugzak vol onopgeloste problemen en grieven achter je rug moet dragen, maar dat je opkomende meningsverschillen moet bespreken, tot wederzijds begrip, respect en het oplossen van problemen die zich hebben voorgedaan. Werk door oude grieven en klachten heen, zoek uit aan wie en wat je echt ‘verschuldigd bent’, leer je verlangens kennen, laat ze werkelijkheid worden.