Tijdens een les over bewust ouderschap vertelt een vrouw haar pijnlijke verhaal: Mijn zoon van 5,5 jaar (er is ook een dochtertje van 2) wil niet alleen slapen. Elke avond komt hij naar het bed van zijn ouders. Wat ze ook bedenkt, welke methoden ze ook gebruikt, niets helpt. De leraar vroeg aan de vrouw: ‘Weet je zeker dat je wilt dat je zoon apart slaapt?’ Precies, precies? De vrouw antwoordde zelfverzekerd: ja, natuurlijk wil ze het echt. Hierna begonnen de groepsleden actief te adviseren wat er gedaan kon worden, wat er uitgevonden kon worden om het probleem op te lossen. Het was alsof niemand de vrouw ooit had horen zeggen dat ze alle mogelijke middelen had gebruikt, al het mogelijke. Uiteraard was alles wat de deelnemers aanboden nutteloos. Alle methoden zijn geprobeerd en helpen niet. Dit betekent dat er een reden is voor het gedrag van het kind. Het was geen toeval dat de lerares aan de vrouw vroeg of ze dit echt wilde. Aan het einde, toen de groep ‘uitgeput’ was bij het zoeken naar oplossingen, besloot de leraar iets anders te ontdekken: als je zoon ‘s avonds naar je bed komt, knuffel je hem dan, toch? ‘Ja, natuurlijk,’ antwoordde de vrouw. - En ben je tegelijkertijd gelukkig? - Zeker! – gaf de vrouw toe, en bij de herinnering hieraan weerspiegelde haar gezicht hetzelfde gevoel van gelukzaligheid dat ze ervaart als ze haar zoontje tegen zich aan drukt. - Als dit zo is, voelt uw kind dat en gelooft u niet dat u wilt dat hij apart slaapt. Hij hoort niets anders dan wat hij voelt als zijn moeder gelukkig is, en hij is steeds weer bereid, zelfs tot zijn eigen nadeel, zelfs als hij dat helemaal niet nodig heeft, om zijn moeder zulke momenten van gelukzaligheid te bezorgen. Het is zo interessant dat alleen deze erkenning, alleen het besef van de moeder dat haar verlangen het belangrijkste is, de reden is voor deze situatie, dat het kind dit vanwege haar doet, ertoe leidde dat het kind kalmeerde en uiteindelijk begon om in zijn wiegje te slapen. Dat wil zeggen, de oplossing voor het probleem was niet eens om hem niet langer te willen knuffelen, maar om het gewoon aan mezelf toe te geven. Begrijp wat de echte reden voor het gedrag van het kind is. Welke klachten hoor je vaak van moeders? Het kind wil niet apart slapen, speent zichzelf niet, wil niet naar de kleuterschool, wil niet bij zijn grootmoeder of oppas blijven... Als we moeders verschillende manieren aanbieden om dit probleem op te lossen, helpt dit misschien niet . Allereerst moet je de moeder ‘verdenken’ dat het haar onbewuste verlangen is dat het kind langer klein blijft, zodat hij alleen van haar is en van niemand anders, zodat de moeder de belangrijkste, de belangrijkste is. de enige ter wereld voor het kind. Natuurlijk zal ze je met woorden verzekeren dat ze eerlijk en oprecht wil dat het kind opgroeit. Maar in haar onderbewustzijn heeft ze tegenovergestelde verlangens, en dit is precies wat de baby voelt; hij probeert altijd zijn moeder een plezier te doen en begrijpt helemaal niet waarom zijn moeder boos is, waarom ze hem uitscheldt - hij voelt tenslotte dat hij dat wel is; doen wat ze wil. Laten we een ingewikkelder geval bekijken. Moeder klaagt dat haar dochtertje haar niet laat slapen, ze is rusteloos, wordt meerdere keren per nacht wakker, valt lange tijd niet in slaap en moet 's nachts bijna met haar spelen. Dit is al aan de gang sinds de geboorte en er is tot nu toe niets veranderd (hoewel je de moeder zou kunnen aannemen en geruststellen, zeggen dat ze, als ze groot is, zal gaan slapen, toch?). Als we aannemen dat dit het soort kind is waarmee hij is geboren, zijn karakter, temperament, aard, enz., dan kan er natuurlijk niets aan worden gedaan - we zullen moeten lijden voor wie weet hoe lang. Maar als we, zoals in de voorgaande voorbeelden, ‘vermoeden’ dat het gedrag van het kind geconditioneerd is en afhangt van het onbewuste verlangen van de moeder, dan kunnen we iets veranderen. Maar – wat zou hier de wens van mijn moeder kunnen zijn? Kun je 's nachts niet slapen? Krijg je niet genoeg slaap? Midden in de nacht met uw kind spelen? Absurd? Niets zoals dit. Het zijn precies deze verlangens die een moeder kan hebben als ze bijvoorbeeld geen andere manier heeft om dit te laten zien