Wat betekent orde voor jou? Het is mogelijk om te leven, maar het is erg ongemakkelijk en stressvol. En als je het huis kunt schoonmaken, hoe kun je dan orde op zaken stellen in je ziel? Dit zijn de vragen waarmee ik ongeveer twintig jaar geleden werd gekweld, toen mijn leven uiterlijk perfect in orde was en al mijn woelen diep verborgen moest blijven. omdat het volgens mijn familie een bevlieging en onzin was. Ik gaf mezelf niet eens toe dat ik een latent verlangen had om te sterven. Gedurende mijn kindertijd en jeugd was ik ziek, liep ik verwondingen op, brak ik al mijn ledematen, kwam ik de ziekenhuizen niet uit en kwam de ambulance regelmatig bij ons gezin. Nadat ik 20 jaar oud was, verbeterde mijn gezondheid. de verwondingen stopten, maar er was een gevoel dat ik mijn leven niet leef. Het resultaat was een verborgen depressie, die ik ook niet opmerkte en alleen doorbrak dankzij mijn jeugd, een cholerisch temperament en zeldzame flitsen van levensvreugde. Tegen de tijd dat ik het nu heb, was ik er al in geslaagd een diploma te behalen in de psychologie, mezelf uit een depressie halen, goede persoonlijke therapie krijgen en zelfs je eigen praktijk beginnen. Ik ben dus 34 jaar oud en ik kwam naar het seminar “Familieopstellingen” De trainer vertelt iets over de plaats in het geboortesysteem, vertelt hoe belangrijk het is om van je ouders te weten wat voor soort kind je bent. je moet rekening houden met zowel overleden kinderen als geaborteerde kinderen. Dit is merkwaardig, omdat we gewend zijn alleen levende kinderen te tellen, en mijn hele leven noemde ik mezelf een tweede dochter. En ja, ik ken kinderen die stierven tijdens de bevalling en op jonge leeftijd, het is een beetje vreemd om ze broer en zus te noemen, maar meer niet. Ik ben niet tweede, zoals ik mijn hele leven heb gedacht, ik ben vijfde. Nou ja, de vijfde is de vijfde, maar waar komt deze weerstand vandaan, de onwil om de plek op te geven die ik als de mijne beschouwde? Het is maar een oefening. Wat? Moet ik de laatste plaats in de rij innemen? Nou oke. Ik liep naar mijn huis met een gevoel van wrok: ik werd eruit gegooid, ik ben niet nodig, ik kom op mijn plek en plotseling voel ik me zo goed, zo licht en warm, omringd door een soort wolk van geluk die ik heb GEVONDEN MIJN PLAATS! En het is hier goed. Dat mag ik 12 jaar na deze oefening zeggen? Ik ben op de juiste plek. Mijn leven is veranderd. En ik vind het echt leuk. En het allerbelangrijkste: ik hoef niet langer ziek te worden en te sterven in plaats van mijn zus. En jij kent je plaats?