Psychotherapie is een proces waarbij we, naast het oplossen van therapeutische problemen, een relatie met het kind opbouwen, van de eerste “Hallo” tot de laatste “Doei”. ” Het proces van het opbouwen, ontwikkelen en beëindigen van relaties is een integraal onderdeel van ons leven, maar om verschillende redenen is het niet altijd mogelijk om het hele pad van relaties te doorlopen. Een van de taken van psychotherapie is te laten zien hoe je relaties kunt aangaan, ontwikkelen en altijd kunt beëindigen. Het is de voltooiing van de therapie die het mogelijk maakt om naar een nieuwe ontwikkelingsfase te gaan en niet in het trauma terecht te komen van ‘verlies van een belangrijk object’, ‘verdwijning van belangrijke mensen’, ‘angst voor gehechtheid’ kind de kans geven om de psychotherapie te voltooien, ouders laten het kind de ervaring van scheiding beleven en raken niet getraumatiseerd. Ouders beleven dezelfde ervaring ook wanneer zij hun werk met de psycholoog van hun kind voltooien en belangrijke punten bespreken die zij wel of niet hebben kunnen verwezenlijken hun werk ontwikkelt het kind begrip, mensen die belangrijk voor hem zijn, verdwijnen niet, de relaties met hen eindigen, en het is mogelijk om relaties te beëindigen zonder jezelf of iemand anders te traumatiseren. Volwassenen die psychotherapie ondergaan, bevinden zich in hetzelfde systeem voor het opbouwen van relaties, en als hun fundamentele hechtingspatroon niet veilig is, kan de angst om een ​​relatie aan te gaan of te beëindigen leiden tot ‘vluchten’ uit de relatie. Vervolgens is het van belang om duidelijk te maken wat er gebeurt tussen de psycholoog en de cliënt, hoe de cliënt over deze relatie denkt, hoe hij gewend is relaties op te bouwen, of hij ervaring heeft met het beëindigen van de relatie (niet afbreken, maar beëindigen)).