Om het onderwerp van de relatie tussen het vrouwelijke en het mannelijke te verduidelijken, en ook waarom de moeder van de slechtste mensen (en mannen) het begin van de geschiedenis is, is het Het is de moeite waard om heel zorgvuldig aandacht te besteden aan het mechanisme van de aard van verlangen bij mensen. Freud onderzocht deze kwestie door het prisma van ‘twee principes: het realiteitsprincipe en het plezierprincipe’, door middel van tekenen van gedrag bij baby’s. Wanneer een baby schreeuwt, noemen we deze toestand dan niet vaak ‘hysterie’? Of wanneer een kind eist onnodig speelgoed te kopen en hierdoor in “hysterie” begint te raken? Waarom wordt het woord ‘hysterisch’ vaak gebruikt in verband met een ‘onaangename’ vrouw? Wat hebben ‘infantiele’ driftbuien bij kinderen en hysterische vrouwen met elkaar gemeen? In Freuds werk 'Over de twee principes van plezier' neemt deze vraag de vorm aan van onbevredigde verlangens bij baby's. Mannen verdragen het, maar vrouwen en kinderen mogen huilen - dit wordt in onze cultuur geleerd. Dat is waarschijnlijk verkeerd, want... is een manipulatiemiddel om het vrouwelijk infantilisme in stand te houden en de consument te ‘cultiveren’. De psychoanalyse maakt duidelijk dat het probleem van elke vrouw kan worden opgelost door haar van hysterie te genezen en de hysterische vector van het onbewuste te elimineren. Dan krijgen verlangens betekenis, wordt het denken van een vrouw meer gestructureerd en vallen logische structuren die niet onderdoen voor de werkelijkheid steeds meer op. Helaas heb ik zulke veranderingen in de mentale wereld van vrouwen in de praktijk gezien. Wat krijgen we: de oncontroleerbare aard van verlangen en de minimale aanwezigheid van het Werkelijkheidsprincipe, waarover Freud schreef, eigenschappen van vrouwen, niet van mannen? Mannen, maar geen kinderen, worden gekenmerkt door ascese. Het bestaat erin de verlangens van vrouwen vaker te bevredigen dan die van henzelf. We benaderen het begrip van de vrouw nu fundamenteel, niet alleen als een infantiel biomateriaal en een individu dat qua geslacht verschilt van een man, maar als een wezen dat de cyclus van de aard van het verlangen in gang zet, niet alleen door het moederschap. Overigens is de allegorie van ‘machines van verlangen’ in de schizoanalyse van Deleuze en Guattari het onbewuste beroep van de auteurs op de innerlijke vrouw (anime), hoewel het mogelijk is dat ze een heel bewuste metafoor zijn voor de rol van een vrouw. of moeder in de mannenwereld. Het lanceren van de cyclus van de aard van verlangens wordt dus geassocieerd met de geboorte van een kind en volgens de ‘twee principes van plezier’ is moederschap het dominante mechanisme dat verantwoordelijk is voor de vormen van implementatie van ‘infantiele mislukkingen’ in de wereld. toekomst. Moeder en kind zijn altijd in fusie, ongeacht hoe gezond de ‘omgeving’ van fusie ook is. Het kind zal altijd het onbewuste van de moeder weerspiegelen, en niet de vader, als de scheiding nog niet is voltooid. Wat zijn de behoeften van de persoonlijkheid van de moeder, de onbewuste verlangens van het kind zullen worden vervuld in het geval van ‘opvoedingsfouten’. Hoewel het geslacht van het kind in dit proces volkomen onbelangrijk is, zorgt een onvoldoende goede alliantie tussen baby en moeder, een onvoldoende gezonde omgeving voor deze symbiose, voor hysterie bij een vrouw en psychopathie bij een man. Scheiding is geen eenvoudig proces. Veel relatief gezonde volwassenen hebben hier last van. Maar het doorbreken van de pathologische symbiose tussen moeder en kind blijkt nog moeilijker. Maar het is het onvermogen van de moeder voor de behoeften van het kind, haar eigen ontevredenheid en hysterie, als pathologie, die een ongezond persoonlijkheidsmechanisme en een infantiele psyche in een persoon teweegbrengen. Je kunt deze vrij veel voorkomende pathologie overwegen aan de hand van het voorbeeld van de helden van de film: "Er is iets mis met Kevin" ("We moeten over Kevin praten"). In deze film gaat het verhaal over de 'koude' moeder van een psychopaat, die vervolgens zijn hele familie en de helft van de leerlingen van de school vermoordde, hoewel een niet-reagerende moeder niet noodzakelijkerwijs een seriemoordenaar zal opvoeden. Toch is dit verhaal een levendig voorbeeld van de rol die wordt gespeeld door de persoonlijkheid van de moeder en de acties van de moeder met betrekking tot het kind en de vorming van zijn tevredenheid met het leven. We kunnen zeggen dat het onbewuste van de moeder de trigger is voor de vorming van psychopathie bij mannen of hysterie bij vrouwen. Wat betreft de bovengenoemde film, die opbouwt.