Velen slikten in hun kindertijd grieven in, zelfs vóór de eerste kus werden ze verkracht - door hun eigen angsten. Tegenwoordig onderdrukken ze de vreugde in zichzelf om niet opnieuw teleurgesteld te worden. Een persoon bouwt oplossingen in zichzelf om niet in een meer van tranen, een vulkaan van opgehoopte woede of een stortplaats van grieven terecht te komen. En als we aannemen dat elk van deze ‘oplossingen’ ten minste 5% van de vitale energie vereist, blijkt dat als je in het verleden slechts 10 trauma’s hebt gehad, je 50% van de energie en kracht daaraan besteedt die je zou kunnen gebruiken om je doelen te bereiken. , als je meer geluk had en een gelukkig leven had. Je hebt het zo druk op je werk dat je persoonlijke leven simpelweg niet bestaat - het is alsof je je er altijd op voorbereidt, en op echte rust, en ondertussen gaan er hele jaren voorbij. Of je hebt bijvoorbeeld voortdurend gedachten over verloren liefde in je hoofd herhaald, je hebt een belangrijke presentatie op het werk 'verprutst'. Meestal verdwijnt al het andere naar de achtergrond als we ergens op gefixeerd zijn. U wilt bijvoorbeeld een hapje eten en alles om u heen wordt de achtergrond, behalve de uithangborden van cafés en restaurants. En dan belt je man je en zegt dat het kind plotseling koorts heeft - dan zal al het voedsel op de achtergrond veranderen. En het is goed als iets nuttigs voor je leven de hoofdrol speelt. Wat als dit gewoon passies uit het verleden zijn die er toen waren, maar die de aandacht afleiden van al het leven hier en nu? Zulke onafgemaakte dingen uit het verleden, zoals rubberen bretels, trekken ons terug, waardoor we niet dichter bij onze dromen kunnen komen en onze plannen kunnen verwezenlijken. We werden naar de vorming van de problemen van vandaag geleid door beslissingen uit onze kindertijd over de wereld, anderen en het leven, die de basis vormden voor onze toekomstige ontwikkeling. Was u toen, als kind, competent genoeg om de problemen op te lossen waarmee u hier en nu te maken krijgt? Veel van deze beslissingen uit onze kindertijd hebben een positieve invloed op ons leven, maar er zijn er ook die ons belemmeren. Als een kind bijvoorbeeld aanwezig is wanneer ouders ruzie maken, kan hij besluiten dat het uiten van woede en vijandigheid erg slecht is. Als gevolg hiervan kan de beslissing van een kind om altijd aardig, goed en opgewekt tegen anderen te zijn het volwassen leven veranderen in voortdurende verliezen waarbij het tonen van agressie en druk eenvoudigweg noodzakelijk is. Of omgekeerd: als ze in het ouderlijk gezin alleen aandacht aan elkaar besteedden met behulp van klappen op het hoofd, dan kan iemand opgroeien die voortdurend ruzie zal maken met zijn wederhelft. Simpelweg omdat hij niet weet hoe hij anders moet liefhebben. Misschien is het tijd om de eerder ontvangen instellingen ten goede te veranderen? En dan zal de realiteit zeker reageren door de spelregels te verbeteren - je staat gewoon open voor nieuwe kansen en oplossingen.