Soms komt het zo hard aan dat je zelfs kunt huilen als een wolf. En ik wil ontsnappen aan de opwellende emoties - naar vrienden, naar entertainment, sociale netwerken, stom zijn over katten, of waar dan ook, gewoon om het allemaal niet te voelen. En ook om drastische beslissingen te nemen waar dan voor kan worden geharkt jaar. Mijn advies is om niet te rennen. En ga waar het pijn doet. Ik weet dat veel mensen niet graag huilen, en dat ze ook graag mediteren of het positieve zoeken in wat moeilijk is. De tand doet pijn, maar ik heb hem nog steeds. Ze stapten op mijn voet, maar ik herinnerde me waar ik heen ging. Mijn man is een geit, maar ik ben begonnen met zelfontwikkeling. Het lijkt mooi en correct, maar er verandert niets in de levens van zulke mensen totdat iemand ze op de juiste manier martelt. Dat wil zeggen, ze zijn sterk afhankelijk van het slechte gedrag van anderen in hun richting, of van willekeurige tegenslagen. Natuurlijk is het belangrijk om positief naar het leven te kijken, een uitweg te zoeken, enz. Maar er is een podium voor een dergelijke uitweg; in alle andere stadia zullen alle beslissingen en pogingen om de situatie op de een of andere manier te verbeteren de situatie alleen maar verergeren. Je kunt bijvoorbeeld besluiten om te scheiden als woede en wrok je bedekken. Maar is dit waar? Of koop je kleding en goodies als het lijkt alsof niemand van je houdt en niemand je nodig heeft zoals je bent. Daarom is het eerste dat je moet doen, jezelf hier en nu realiseren wat er met je gebeurt op dit moment, welke sensaties in het lichaam (warmte, kou, hitte, druk ergens, lichtheid, pijn, koude rillingen, enz.), welke emoties bedekken (woede, wrok, walging, zegel, angst, angst, verdriet), en welke gedachten er opkomen (niemand heeft mij nodig, ik ben een verliezer, alles is slecht, alles is nutteloos, ik zal iedereen uit elkaar scheuren, ik zit op een doodlopende weg, enz.) De tweede is om jezelf het recht te geven op alles deze sensaties, emoties en gedachten - dat is de waarheid, als ze naar je toe komen, betekent dat dat het ergens voor nodig is, dat het later uit elkaar kan worden gehaald. Maar geef het nu gewoon allemaal toe. Ik heb het koud. Ik ben bang. Het lijkt mij dat alles nutteloos is. En ik heb het recht om het te voelen. Het derde is om te voelen, om te zijn in wat je op dit moment plotseling in jezelf ontdekte: als je verdrietig bent, wees dan verdrietig, als je bang bent, wees dan bang, als je boos bent. , wees dan boos. Voorlopig hebben we het niet over acties, maar over sensaties en emoties. Maar als je iets wilt doen, dan kun je een beetje lucht geven - huilen, schreeuwen, naar de muur staren (niet op sociale netwerken - dit is belangrijk,). en geen film of zelfs maar een superhandige training, ga gewoon nergens heen, zodat niets afleidt). Dan kun je iets doen om uit de situatie te komen. Maar verdere acties zullen afhangen van de situatie waarin u zich bevindt, hoe lang u er al in zit en welke middelen u hebt om eruit te komen. Als er emoties naar buiten komen, voel ik in de regel eerst verwoesting, en dan ergens ideeën Ik begin te bedenken hoe ik eruit moet komen, wat moet ik doen, er verschijnen kansen die ik nog niet eerder had gezien. Maar tot nu toe ben ik niet tot deze emotionele bodem gezonken, alsof al dit positieve kunstmatig was, of helemaal niet werd gezien. Maar als het zo komt - natuurlijk, op zichzelf geboren worden, en niet onder druk, dan is het veel effectiever en duurzamer in zijn impact. En ik vergat bijna te verduidelijken - als er een kans is om te schreeuwen, huilen en vernietigen meubels zonder getuigen (vooral naaste mensen), doe het alleen. Om anderen niet te choqueren en je volledig over te geven aan de wil van de rollende staten. Mijn ervaring leert dat dit de meest effectieve en minst pijnlijke manier is om uit de negativiteit te komen die soms binnenstroomt. Maar ik zal blij zijn om je te ontvangen. advies - wat je echt helpt als alles zo erg is dat het lijkt alsof er geen uitweg meer is.