Van de auteur: "Je wordt pas echt", inspireerde het wijze oude leren paard het Velveteen Rabbit, "als iemand heel lang van je houdt." Niet alleen maar met je spelen, maar ECHT liefhebben. Zoek naar liefde zonder iets anders te ruilen. De laatste tijd heb ik veel nagedacht over wat liefde is. Zelfs als we de kwestie grondig bestuderen door de literatuur te lezen, te proberen erover te leren uit de verhalen van mensen, enz. Hoeveel u bijvoorbeeld ook leest over hoe een appel smaakt, u zult er pas iets van weten als u hem probeert. Dat wil zeggen dat je niet direct ervaart hoe een appel smaakt. Hetzelfde geldt voor liefde. Wat liefde is, kan alleen worden begrepen door het te voelen, ook al is het maar één keer. Maar ik wil je vertellen over een valstrik die het nog moeilijker kan maken om dit of dat probleem te begrijpen. Toespraak, woorden zijn een geweldig geschenk dat aan een persoon wordt gegeven, het is een kans om uit te leggen en tot overeenstemming te komen. Maar spraak is ook iets dat verwarring kan veroorzaken, lijden kan veroorzaken en interactie onmogelijk kan maken. Mensen hebben woorden uitgevonden als snelkoppelingen om alles wat bestaat te beschrijven, maar hoe verschillend is de betekenis die we in woorden kunnen stoppen. Een klassiek voorbeeld uit de literatuur: ik vertel je de tabel. Stel je een tafel voor. En ieder van jullie presenteert zijn eigen specifieke tafel, niet vergelijkbaar met de tafel van de ander. Voor sommigen zal het een schoolbank zijn vol foto's en opschriften, voor anderen zal het een glazen tafel op metalen poten zijn die in zijn keuken staat, en voor anderen zal het een ronde, massieve mahoniehouten eettafel zijn die hij ooit heeft gezien in de meubelcatalogus. Iedereen heeft zijn eigen tafel. En wat kunnen we dan zeggen over zulke concepten die noch gezien noch aangeraakt kunnen worden. Over zaken als vriendschap, patriottisme, sympathie, liefde... Dus over de valstrik. Toen we klein waren en net over de wereld leerden, namen we alles wat volwassenen ons vertelden voor lief. Zo hebben wij het geleerd. Zo vormden zij hun beeld van de wereld. Ik denk vaak met pijn terug aan een kort verhaal dat mijn vriend me vertelde. Zijn vader sloeg hem vaak. Hij werd geslagen vanwege verschillende overtredingen. Hij sloeg me pijnlijk, sloeg me met voorwerpen. En toen deze vriend, toen hij nog een kleine jongen was, met pijn aan zijn vader vroeg: papa, waarom, waarom sla je mij, waarom? Mijn vader zei: ‘Ik versla je niet, ik voed je alleen op om beter te worden.’ Ik ben gewoon goed en jij bent slecht! Ik weet wat goed is, en ik voed je op! Ik voed je op, Karl! Gesp over het gezicht. Ik uit mijn agressie jegens jou niet, wat over de rand lijkt te gaan, maar ik ben alleen maar aan het opleiden! Maar deze volwassen man gelooft nog steeds dat hij eenvoudigweg is opgevoed. En tot op de dag van vandaag laat hij zich bijna niet aanraken, zelfs niet tijdens een massage. En deze vervanging van concepten is een valkuil. Het is een valstrik als alles in ons hoofd door elkaar is, we voor onszelf verborgen zijn en het niet mogelijk is om te begrijpen wat we voelen, wat we willen. 'Ik hou van je', zegt de koude moeder vermoeid, niet in staat om gevoelens te uiten , verward en mechanisch het hoofdje van haar baby aaiend. Wat weet deze baby, die al volwassen is, over liefde? - zegt het enthousiaste meisje tegen haar moeder. “Nee, je WIL NIET meer spelen! Je WILT slapen”, zegt de moeder, die gewend is een routine te volgen. Wat weet dit tot vrouw geworden meisje van haar verlangens, hoe leert ze die te herkennen en te geloven? ‘Stop meteen met huilen, ik ben je zo beu met je tranen!’ Neem het en wees ergens blij mee”, zegt de geïrriteerde moeder. Hoe zal dit volwassen meisje haar gevoelens uiten? Er zijn veel van dergelijke voorbeelden van berichten, en je kunt waarschijnlijk je eigen lijst met persoonlijke berichten uit je kindertijd maken. Maar deze boodschappen blijven ons tot op de dag van vandaag beïnvloeden, blijven onze daden, gedachten, ons leven sturen. Hoe kan iemand van wie in feite nooit iemand heeft gehouden, weten wat dat is? Of naar die ene».