Onprofessionalisme en zelfverheerlijking gluurden schuchter door de open deur. Ze keken, niemand hield hen tegen, en ze besloten naar binnen te gaan. Ze stonden net op het punt in een hoek te gaan staan ​​en zeiden: "Kom binnen, ga zitten." Ze gingen naar de stoelen en op de eerste rijen vielen arrogantie en onwetendheid als een meester. Middelmatigheid en vulgariteit sluipen over het algemeen op het toneel; ze denken dat ze primair zijn. - de eerste twee waren verrast: “voorheen mochten we niet op de drempel, maar nu is er wel eer en aandacht.” Op de een of andere manier is de tijd voor ingrijpende uitspraken ongemerkt aangebroken. Degene die één lied zong (zong het zo goed dat het beter is om niet te zingen) noemt zichzelf een zanger, en degene die één boek heeft geschreven - een schrijver. Bescheidenheid werd helemaal in de achterste hoek geduwd, zodat de man niemand in verlegenheid zou brengen. Het is beter om jezelf uit te roepen en te classificeren als een belangrijk (getalenteerd) persoon. En dat doet hij zo overtuigend dat de mensen om hem heen denken: ‘Wat als hij echt getalenteerd is? Welnu, een persoon kan niet, zonder enige serieuze reden, iets over zichzelf verklaren dat hij in werkelijkheid niet is?!” En hij gedraagt ​​zich zo omdat hij niet weet hoe hij anders zijn lijden kan verlichten. Het minderwaardigheidscomplex weegt zwaar op hem. De angst om er slechter uit te zien dan anderen zorgt ervoor dat je niet diep kunt ademen, niet kunt ontspannen en je gespannen houdt. Ik wil echt hebben wat zij hebben! Dus een persoon leeft een onvolledig leven, lijdt eraan zichzelf te vergelijken met anderen die niet in zijn voordeel zijn. Al zijn gedachten en inspanningen zijn ondergeschikt aan het verlangen om degenen bij te houden die, naar het hem lijkt, gemakkelijk en zelfverzekerd door het leven gaan. Hij informeert iedereen over zijn bescheiden successen, alsof hij zegt: “Met mij gaat het ook goed! Heeft iedereen het gezien en aandacht aan mij besteed?” Merk op dat niemand zei dat hij slecht was. Dat heeft hij zelf besloten, of misschien zijn innerlijke criticus, die altijd ontevreden is. Het dwingt een persoon om een ​​aantal kieskeurige acties uit te voeren om de kloof van ontevredenheid over zichzelf te vullen, zo niet over kwaliteit, dan wel over kwantiteit. - zo iemand laat iedereen zien, in een poging op hetzelfde niveau te staan ​​als het voorwerp van afgunst. En er is geen vrede en rust voor hem, omdat hij wankel op deze plank staat, en op elk moment zal hij zijn evenwicht niet bewaren en eraf springen. Dit is tenslotte niet zijn eer. Hoeveel kracht en energie iemand besteedt om het object van zijn imitatie bij te houden en te beantwoorden. In zo'n pijnlijke drukte en race rent hij langs zijn eigen leven om dat van iemand anders bij te houden. Zijn eeuwige metgezel is frustratie, daarom ervaart hij geen vreugde van de prestaties die hij heeft behaald. Niet alles klopt voor hem, maar niet genoeg. Of misschien moet hij stoppen, niet zoveel moeite verspillen en een leven leiden dat niet het zijne is? Blijf jezelf. Alles wat van ons is, is ons immers al gegeven, of we ontvangen het door het hoofd te bieden aan moeilijkheden die binnen onze macht liggen. Vandaar het gevoel van vreugde en voldoening, dat van buitenaf de illusie kan wekken van een gemakkelijk leven. PS Als je geen levensvreugde ervaart en vaak depressief bent, neem dan contact met ons op. Telefoonnummer om een ​​consult te plannen: 8(906) 497-76-65 (Whatsapp).