Tijdens een consultatie zei de moeder van een tiener dat het woord 'crisis' haar bang maakt. Maar voor mij gaat het woord ‘crisis’ over iets dat niet erg goed is… En waar gaat het woord ‘crisis’ eigenlijk over? Misschien gaat het over een gevaar, een bedreiging? Als iets stabiels, vertrouwds en begrijpelijks instort? Als je verdwaald bent, weet je niet wat je moet doen. Het lijkt alsof de crisis eindeloos is en er geen einde in zicht is... er is geen uitweg waarheid hierin. Maar niet de hele waarheid natuurlijk. Er zijn verschillende crises. Bijvoorbeeld familiecrises, crises in groepen, in de staat... Als psycholoog praat ik over persoonlijkheidscrises - leeftijdsgebonden crises komen voor bij zowel volwassenen als kinderen. Bovendien zijn er meer in de kindertijd en de adolescentie van deze crises dan bij volwassenen. Bijvoorbeeld de driejarige crisis bij kinderen, de tienercrisis en de midlifecrisis bij volwassenen (ik zal je over elk meer vertellen in de volgende publicaties). Een crisis is een situatie waarin een persoon niet op de oude manier kan leven, maar hij nog niet weet hoe hij op een nieuwe manier moet leven. Dit is een tijd waarin nieuwe behoeften en nieuwe taken verschijnen De uitweg uit deze situatie is moeilijk en beangstigend. Maar de staatsspanning duwt iemand naar een uitweg en naar verdere ontwikkeling. Het is belangrijk om te onthouden dat alle mensen perioden van crisis doormaken. Zonder crises zijn ontwikkeling, groei en vooruitgang onmogelijk. Als we kijken naar waar het woord ‘crisis’ vandaan komt, zullen we veel interessante dingen zien. In het Grieks betekent het woord ‘Krisis’ een beslissing, een keerpunt, een uitkomst, en betekent letterlijk ‘het scheiden van de wegen’. Maar in de Chinese (Japanse?) hiëroglief omvat het concept ‘crisis’ twee componenten: gevaar. Mogelijkheid. Het blijkt dat crisis een natuurlijk onderdeel is van het menselijk leven. Ja, binnen zijn is niet altijd gemakkelijk of vreugdevol. Het kan verdrietig, angstig zijn. Het is moeilijk om in contact te komen met je verlangens. Soms word je overmand door irritatie, woede, verwarring of wanhoop, het lijkt zinloos... Maar aan de andere kant is een crisis altijd een moment van opwinding. keuze. Een tijd van kansen. Een keerpunt. Er wordt iets achtergelaten. Ik loop en ik weet nog niet wat mij te wachten staat. Ik zet een stap en het is alsof ik 'vastzit' in deze beweging... Maar ik heb zeker een keuze waar ik naartoe wil verhuizen. Dus de crisis – ja, het is niet gemakkelijk. Om er doorheen te komen, heb je veel middelen en kracht nodig. Maar dit is altijd een overgang naar een nieuw levensniveau, naar een nieuwe ontwikkelingsfase. Gevaar meer over kindercrises. Bij het kopiëren is een vermelding van de auteur en een link naar het artikel vereist.