Over de kosten van psychotherapie De overgrote meerderheid van onze samenleving, vertegenwoordigers van de eens progressieve mensheid gebaseerd op dialectisch materialisme, vindt het erg moeilijk om te begrijpen wat ze moeten betalen voor op het gebied van de immateriële dienstverlening, in het bijzonder in de psychocorrectie- en psychotherapeutische praktijk. De vraag is natuurlijk terecht en ik zal er nog steeds aan toe komen om hem te beantwoorden. Laat ik beginnen met het feit dat de cliënt niet betaalt voor “blah blah blah”, maar voor betekenissen die alleen via spraak kunnen worden overgebracht. Het is de moeite waard om de werken van beroemde taalkundigen in herinnering te brengen die in de structuur van communicatieconcepten identificeerden die onherleidbaar tot elkaar zijn: spraak en taal. Taal is een algemeen systeem van symbolen dat culturele en historische ervaringen weerspiegelt en zorgt voor communicatie tussen leden van een gemeenschap. Spraak wordt door elk individu gestructureerd op basis van zijn individualiteit, wat tot uiting komt in symboolvorming. Spraak is zeer individueel vanwege de hoeveelheid symbolen die alleen eigen zijn aan een bepaalde persoon. Een eenvoudig voorbeeld: vraag meerdere mensen om het concept ‘geluk’ te definiëren. Ik vraag me af wat hieruit zal voortkomen? Ja, het is inderdaad heel interessant om naar mensen te luisteren en door te dringen tot in de diepte van de betekenis van wat de klant ons wil overbrengen, misschien zonder het te beseffen. De psyche is een fictie, een denkbeeldige, bestaande uit deze betekenissen. En met spraak kun je intern materiaal structureren, van chaos tot een structuur van betekenissen die het bewuste bestaan ​​​​van een persoon bepalen. De ziel van de specialist zelf wordt betrokken en gebruikt als instrument in het psychotherapeutische proces. Hij neemt betekenissen, verwerkt ze en geeft ze in gewijzigde vorm terug. In dit verband herinner ik me een anekdote waarin een filosoof, in gesprek met een psychotherapeut, in het heetst van een discussie vraagt: “Hoe verschilt jouw beroep dan van prostitutie?” 'Nou, behalve het feit', antwoordt de psychotherapeut, 'dat met de leeftijd hun prijs merkbaar daalt, maar die van ons alleen maar groeit!...' Nu over wie een professional is op het gebied van het bieden van mentale hulp. Allereerst is dit een specialist met een basisopleiding. Maar kan een universitair afgestudeerde professioneel met cliënten werken en hen bijstaan ​​in soms moeilijke situaties? Kan een afgestudeerde geneeskundestudent complexe operaties uitvoeren zonder extra stage? Het antwoord is duidelijk: nee. Je hebt voortdurend aanvullende scholing nodig, en dat is zeker niet goedkoop. Trouwens, een seminar met een gemiddelde duur van 3-4 dagen ter plaatse in een andere stad (niet alle steden hebben de mogelijkheid om onderwijs te volgen) kost minstens 15-20 duizend roebel. De opleidingsduur op een bepaald gebied van psychotherapie bedraagt, zelfs naar binnenlandse normen, minimaal 144 uur en gemiddeld 288 uur. Het is belangrijk dat een specialist minimaal 1-2 keer per jaar deelneemt aan trainingsseminars. Bij psychodynamische psychotherapie is het uiterst belangrijk om uw eigen psychotherapie te ondergaan, om uw problemen niet op te lossen ten koste van de cliënten. En dit gebeurt heel vaak onder beginners en ongetrainde specialisten. De minimumvereisten voor het opleiden van psychotherapeuten met behulp van de symbooldramamethode zijn 50 uur persoonlijke therapie en 100 uur groepstherapie. De kosten bedragen respectievelijk gemiddeld 1000 roebel. per uur en 500 wrijven. per sessie. Bovendien is de therapeutische relatie soms zo emotioneel uitputtend en intens dat het van groot belang is om de begeleiding van uw klinische casussen over te laten aan meer ervaren collega’s. Ondanks dat veel van mijn collega’s mij begeleiden, onderga ik zelf maandelijks begeleiding. De kosten van therapie en supervisie in grote steden en met ervaren professionals bedragen 1,5 tot 2 of meer duizend roebel. Het is vermeldenswaard dat om een ​​hoog professioneel niveau te behouden, constante zelfeducatie noodzakelijk is in de vorm van het lezen van gespecialiseerde literatuur. , waarvan de prijs, vanwege de zeer gespecialiseerde focus en kleine oplage, vrij hoog is - vanaf 400 roebel. en hoger. Het minimum dat per maand wordt uitgegeven is ongeveer 1000 roebel. Onderscheidend.