Het gebeurt... Zo is onze menselijke natuur ontworpen, dat een leven dat zich begint te ontwikkelen plotseling kan eindigen. Samen met hoop, plannen, dromen, fantasieën. Samen met de toekomst, die al verbeeld was met een nieuw mannetje. Je kunt al zien hoe je hem tegen je borst houdt, hem voedt, inbakert, in een kinderwagen draagt, communiceert, lacht, je verheugt. Hij is nog niet geboren, maar je voelt dat hij al van jou is en je begint al aan hem te wennen en begint van hem te houden. En opeens alles. Hij is weg, hij is bevroren, hij ontwikkelt zich niet, zijn hart klopt niet meer. En op dit moment lijkt het erop dat de hele wereld tegen je is. Wat een monsterlijk onrecht, wat een snijdende en brandende pijn vanbinnen. Hoe komt het? Waarom? Waarom ik? Waarom met mij? - dit zijn de eerste gevoelens die een vrouw in haar greep krijgen die een kind in de baarmoeder heeft verloren. Natuurlijk zijn er tranen, natuurlijk de steun van dierbaren, ook voor hen is het niet makkelijk, duw elkaar niet weg: je weet niet wat je moet zeggen, wees er gewoon. Als je niet de kracht hebt om te huilen, verleg je aandacht dan naar onderwerpen die afgeleid zijn van de bevalling. Vroeg of laat zullen er nog steeds tranen naar buiten komen, en tranen moeten gepaard gaan met pijn en bitterheid. Zoek niet naar de schuldigen. Zelfs als ze bestaan, en je weet precies wie de schuldige is, haast je dan niet om beslissingen te nemen. Neem een ​​pauze, accepteer de situatie en vraag jezelf dan pas af of je bereid bent je tijd en energie te verspillen aan het straffen van de schuldigen, of dat het beter is om je onschatbare tijd en energie te besteden aan iets goeds, aan iets dat je nog steeds de kans geeft om de vreugde van het ouderschap te voelen. Probeer na tranen uw dieet aan te zetten. Begin droog te denken en binnen het kader van de fysiologie. Er kunnen veel redenen zijn voor een miskraam. Meestal is het probleem te wijten aan het feit dat er een soort genetisch falen heeft plaatsgevonden, en dat de natuur eenvoudigweg wijselijk heeft bevolen om je leven niet met een ernstiger verlies te belasten. Het opvoeden en opvoeden van een ernstig ziek kind met genetische afwijkingen is niet voor iedereen een uitdaging. Misschien is de reden uw gezondheid of de gezondheid van de vader van het kind - dit is een reden om voor uzelf te zorgen en de nodige onderzoeken te ondergaan. Vergeet niet dat uw lichaam bepaalde veranderingen heeft ondergaan, incl. hormonale veranderingen. Uw psychologische toestand kan in verband worden gebracht met fysiologische veranderingen. Wanneer uw hormonale niveaus zijn hersteld, zult u zich veel beter voelen. Probeer geen drastische maatregelen te nemen of uit het niets te handelen totdat uw hormonale niveaus zijn hersteld. Familieleden en vrienden moeten ook rekening houden met al deze factoren bij de communicatie met een vrouw die een zwangerschap heeft verloren. Het verliezen van een ongeboren kind is moeilijk, maar elke test in het leven geeft ons de mogelijkheid om iets te leren en opent nieuwe horizonten voor ons. onszelf en de wereld om ons heen begrijpen. We beginnen het beter te begrijpen en voelen ons beter. We veranderen ten goede als we uitdagingen met dankbaarheid benaderen. Zelfs als uw kind nog maar een paar weken of een paar maanden bij u heeft gewoond, heeft hij zijn missie op aarde toch al volbracht. Hij heeft iets voor je gedaan dat je moet begrijpen en misschien iets in je leven moet veranderen, en jouw dankbaarheid zal een geweldig geschenk voor hem zijn. Originele artikelen op mijn VK-pagina