Van de auteur: Voorbeelden van positieve veranderingen in relatiescenario's, overgenomen uit de praktijk van de therapeutische groep. Website van de auteur: www.mirludey.org Iemand die niet alleen wil zijn, zal nooit alleen zijn. In onze overbevolkte wereld voelen steeds meer mensen zich eenzaam, onbegrepen en niet gesteund. Er is een zee van mensen in de buurt, maar relaties zijn moeilijk. Het is duidelijk dat de behoefte van mensen aan relaties vaak groter is dan hun vermogen om deze relaties te weerstaan. Psychologen hebben opgemerkt dat we, zonder te beseffen wat we doen, onze relaties vaak tot niets reduceren, en dat we ons dan in de steek gelaten en onnodig voelen. Paradox! Hoe en waarom gebeurt dit? Hoe verander je de negatieve scenario's van je relaties? Ik zal levende voorbeelden geven van positieve veranderingen in scenario's in de psychotherapeutische groep "Auteur van mijn relaties" Scenario nr. 1. "Emotionele geslotenheid" ChrysanthemumChrysanthemum (een van de deelnemers aan de 2012/2013) groep) kwam met moeite naar de groep en tegelijkertijd met interesse om dichter bij mensen te komen. In het leven veroorzaakte het proces van toenadering bij Chrysanthemum angst, dus in relaties bleef ze vaak op het oppervlakkige niveau van formele communicatie. Chrysanthemum reageerde met grote aandacht en interesse op andere deelnemers, ondervroeg en sprak over hun moeilijkheden, die aanvankelijk. wekte hun genegenheid op. Chrysanthemum sprak echter nogal formeel over zichzelf, waardoor ze zich in een onkwetsbare positie bevond. Ze leek het vertrouwen van de groep te vermijden - niet alleen om het te vertellen, maar ook om haar kwetsbaarheid, opwinding en verwarring te tonen. In de loop van de tijd kreeg Chrysanthemum steeds meer het gevoel dat er, ook al gebeurden er in de groep veel belangrijke dingen voor anderen, daar. was klein voor haar, en dit gevoel was een sterke weerspiegeling van haar levenservaring, waarbij ze het gevoel had dat ze in een garage zat, terwijl het echte leven ergens daarbuiten stroomde. Dit gevoel deelde ze met de groep. Het scenario van Chrysanthemum: ze bezuinigde op haar volledige presentatie (zowel in de groep als in het leven) en leed vervolgens aan een gebrek aan intimiteit. Ondertussen begon de groep behoedzamer te reageren op Chrysanthemum - Cornflower en Liliya vielen Chrysanthemum aan met vragen over persoonlijke zaken. en claims van geheimhouding, en Iris, Narcissus en Kamille probeerden vriendelijk met haar te praten. Chrysanthemum luisterde en begon kleine stappen te zetten in de richting van zelfonthulling - ze vertrouwde de groep tranen van wanhoop toe vanwege haar onvervuldheid, schaamte en besluiteloosheid bij het presenteren van haar vrouwelijkheid, en toonde resoluut haar onenigheid met sommige standpunten van de deelnemers door steeds meer te schetsen haar individualiteit in de groep, ze heeft belangrijke veranderingen in je leven aangebracht. Ze vestigde zich apart en ging actief op zoek naar werk. Op mysterieuze wijze loste de ziekte van Chrysanthemum, waar ze al jaren last van had, op. Scenario nr. 2. 'Onbewustzijn' Korenbloem Tijdens het leven vond Korenbloem het niet leuk dat hij zich meer een volgeling dan een leider voelde. Hij had vaak het gevoel dat mensen hem ergens naartoe duwden. Ofwel betrok het meisje hem bij een relatie, en hij wist nog niet zeker of hij deze relatie nodig had, en vervolgens dwongen de 'omstandigheden' hem geld te verdienen met een baan die hij niet bijzonder leuk vond. Van tijd tot tijd stuurde hij, nadat hij irritatie had opgebouwd, iedereen naar de tuin. De grootste moeilijkheid was dat hij zelf niet wist wat hij wilde - waar hij moest werken, wie hij moest ontmoeten, enz. Hij was zwak gevoelig voor zichzelf. Omdat hij alleen thuis was, was hij bezorgd, verveeld en zwoegde hij, zwierf van hoek naar hoek, niet wetend wat hij moest doen. Bij de groep luisterde Vasilek aanvankelijk ook niet te veel naar zichzelf. In plaats daarvan begon hij onmiddellijk actief met anderen om te gaan. Tegelijkertijd gedroeg hij zich nogal brutaal, sommige deelnemers noemden zijn gedrag zelfs arrogant - hij onderbrak vaak, mengde zich in het gesprek van iemand anders, eiste openlijk aandacht, nadat hij die had ontvangen, wist hij niet wat hij ermee moest doen, werd hij angstig en geïrriteerd In gezelschap, Vasilek op tijd, ontdeed hij zich van verveling en angst door onbewust het recht over te dragen aan mensen om te beslissen wat ze moesten doen, waarvoor ze later werden gestraft. In de groep welmanifesteerde zich als volgt: Toen de deelnemers hun moeilijkheden onthulden, stond Vasilek altijd klaar om hen te helpen. Als iemand zijn agressie moest kwijten door middel van handpalmworstelen, bood Vasilek zichzelf aan als trainer. Hij stond achter de deelnemers en hielp hen hun angsten onder ogen te zien door hen bij de schouders vast te houden en hen met zijn stem te ondersteunen. Hij genoot oprecht van de zorg voor anderen; hij voelde zich zo nodig. De angst nam echter af. Na enige tijd verloor hij echter volledig zijn zelfgevoel en begon waarschuwingssignalen van een ramp te ervaren: het gevoel dat hij niets voor zichzelf deed. Meerdere keren werd hij zeer ernstig beledigd door de groep en door mij (de coach) omdat we het zelf niet hadden geraden en hem niet hadden gegeven wat hij nodig had. Hij besprak zijn grieven niet echt met ons, hij stond gewoon op en vertrok, terwijl hij de deur dichtsloeg. Toen kwam hij terug voor de volgende ontmoeting. Ik herinner me de grap: Mam vanaf het balkon: "Izya, ga naar huis!" Izya: "Wat, mama, heb ik het koud?" Toen Vasilek zijn script realiseerde, begon hij te oefenen in het beter luisteren naar jouw verlangens. Geïnteresseerd in Iris en bezorgd over hoe zij over hem dacht, uitte hij rechtstreeks zijn gevoelens jegens haar en vroeg naar haar antwoord. Vasilek begon mensen ook rechtstreeks te vertellen wat bij hem paste (in plaats van onuitgesproken eisen en beledigingen wegens niet-nakoming). Toen Lily bijvoorbeeld tegen hem zei: 'Je moet van baan veranderen', zei hij in plaats van de gebruikelijke wrok: 'Ik ben er nog niet klaar voor.' duidelijker, zijn interne toestand stabiliseerde, relaties verbeterden, de vreugde in het leven nam toe. Scenario nr. 3. "Je gezonde agressiviteit onderdrukken" IrisIris kwam naar de groep met als doel te leren communiceren met mensen, en vooral met mannen, zonder angst zag er kwetsbaar en kwetsbaar uit - ze vertrouwde het verhaal van haar leven oprecht toe aan de groep, tranen en pijn. Dit ging zo door gedurende verschillende bijeenkomsten: een rustige, zachte stem, een ontroerend verhaal, een kwetsbare kwetsbaarheid. De groepsleden begonnen voorzichtig, maar heel duidelijk, hun angst te uiten om Iris pijn te doen met hun onvrijwillige directheid. Ze wilden elkaar al vreugdevol tegen het lijf lopen, maar de angst om de kwetsbare Iris te breken stopte hun krachtige liefde voor het leven. Ze hadden allebei medelijden met en waren boos op Iris vanwege deze beperkingen, die hen onuitgesproken waren opgelegd door haar kwetsbaarheid. Iris zelf voelde zich enigszins verwoest door haar stille lijden van vergadering tot vergadering, ze wilde minder kreunen en meer van de vergaderingen genieten. Het idee om vreugdevol of zelfs vreugdevol venijnig met een van de deelnemers om te gaan, was echter erg beangstigend. Ze onderdrukte haar agressiviteit en pleegde emotionele zelfmoord - ze vernietigde zichzelf uit de relatie en reageerde alleen met angst en kreunen op de activiteit van andere mensen. Ik (de therapeut) en de groep gaven Iris haar script terug - we merkten dat ze als reactie verstijfde naar de activiteit die haar wordt getoond. Als iemand Iris onderbrak, afkeurde of bekritiseerde, verloor ze bijna haar stem, haar lichaam werd houten. Uiteindelijk konden Chrysanthemum en Lily er niet meer tegen en belden de jongedame van Iris Toergenjev, en Korenbloem pakte het thema op en belde Iris Dandelion. Iris werd boos en besloot te proberen haar gebruikelijke scenario te veranderen - haar onderdrukte subpersoonlijkheden aan mensen vrij te geven. Het gebeurde zo, en dit is zeker geen toeval, dat de beslissende hulp bij het openen van deze gezichten aan Iris werd verleend door mannen (die zij ook was). was vooral bang voor) - Narcissus en Korenbloem hielpen het 'kwade gezicht' te onthullen. Bij de oefening stond hij achter Iris en hielp haar tegen Lily en Chrysanthemum te blaffen. Narcissus steunde Iris bij het onthullen van haar spontane gezicht. Ze wilde de vrijheid voelen van dansen voor een groep, maar schaamde zich om het alleen te doen. Narcissus nodigde haar uit en ze dansten samen. Het was heel mooi! Sindsdien is er veel gebeurd: een serieuze confrontatie tussen Iris en Lilia, waarna zowel Iris als Lilia sterker werden, en hun relatie hechter werd, en een palmgevecht met Chrysanthemum, waarmee Iris kon verslaan. sluwheid, en de bewering van haar vrouwelijkheid metKorenbloem. Al deze gebeurtenissen waren doorbraken voor Iris, omdat ze haar actieve/agressieve energie kon opvangen en deze kon gebruiken om haar angst voor mensen te overwinnen. Scenario nr. 4. 'De ether verstoppen' Lilia Om haar negatieve relatiescenario te begrijpen en te veranderen, Lilia kwam in een psychotherapeutische groep terecht. Tijdens de eerste bijeenkomst verklaarde ze dat ze wilde dat de groep haar een eerlijk oordeel over zichzelf gaf: “Wat doe ik verkeerd? Als gevolg hiervan, waarom ben ik zo eenzaam in mijn leven?” Terwijl ze met de beste bedoelingen met de groepsleden communiceerde - om goede vriendschappelijke relaties op te bouwen, bevond Lilia zich echter aanvankelijk snel in DEZELFDE situatie van emotionele eenzaamheid , ze ‘verstopte letterlijk de lucht’ en vermeed zo te horen wat andere mensen eigenlijk van haar dachten! Bij het stellen van een vraag luisterde ze niet en onderbrak het antwoord. Door over zichzelf te praten duwde ze, zonder het te beseffen, mensen duidelijk in de richting van wat ze wel of niet moesten zeggen. Lilia ontvouwde haar scenario in de groep, waardoor een vertrouwde relatiesituatie ontstond, maar dankzij dit konden ik (de psychotherapeut) en de deelnemers haar scenario zien en aan haar onder de aandacht brengen. Toen ze dit besefte, kon ze dieper in contact komen met haar behoefte aan relaties en deze in de groep laten plaatsvinden. Ze begon de reacties van mensen zorgvuldig te accepteren, haar kwetsbaarheid te uiten en op steun te vertrouwen. Als gevolg daarvan legde ze emotioneel contact met de deelnemers, en ze begonnen haar met belangstelling en warmte te behandelen. Ze bracht deze ervaring over naar haar dagelijks leven, waardoor haar ‘eenzame’ scenario nr. 5 veranderde. ‘Bewijs mij je liefde Narcist Narcist is gaan begrijpen: “Wat is de waarde van relaties en liefde?” Voel jij een tegenstrijdigheid tussen woorden en daden? Hij voelde de waarde van mensen en relaties voor zichzelf niet verbaal. Tegelijkertijd toonde hij in actie een behoefte aan mensen en relaties (hij kwam naar de groep 'De auteur van mijn relaties'). In de groep gedroeg hij zich als volgt: toen een van de deelnemers interesse en sympathie voor hem toonde,. Narcissus fleurde op en raakte betrokken bij de relatie. Zodra deze andere deelnemer echter een beetje van hem werd afgeleid, zijn moeilijkheden begon te delen, een dialoog met iemand anders begon, begon Narcissus zich te vervelen, verloor zijn interesse en probeerde weg te rennen van de groep op zoek naar nieuwe ervaringen - dansen, of een expres datingfeest. Verveeld maakte hij dit openlijk bekend aan de groep, wat gemengde reacties veroorzaakte. Sommigen zagen de verveling van Narcissus als een devaluatie van zichzelf en hun ervaringen die in de groep tot uiting kwamen, sommigen hadden medelijden met Narcissus en probeerden voor hem te zorgen, sommigen probeerden hem zelfs te vermaken. De groep maakte zich zorgen en besteedde aandacht aan Narcissus, hij fleurde weer op, raakte geïnteresseerd, waarna mensen over hem kalmeerden, over zichzelf en onder elkaar begonnen te praten, en hij schakelde uit. Niet verbaal, hij stelde de voorwaarde: “Beide je let voortdurend op mij, bewijst mijn goede instelling (en ik twijfel er voortdurend aan), of je bent nutteloos voor mij en ik verlaat je (omdat ik me onnodig voel)." Toen ik (de therapeut) Narcissus zijn scenario van een ‘eenzijdig spel’, hoorde hij mij, en probeerde ZIJN sympathie voor elk van de groepsleden te vinden en te uiten. Het bleek echter dat hij vrijwel geen sympathie of interesse in andere mensen heeft, alleen een voortdurende behoefte aan hun sympathie en bewondering, die hem, na ontvangst, nog steeds niet bevredigt. Ik kan het echter niet verdragen om tenminste enige tijd in een groep te leven met deze bittere REALITEIT: toon eerlijk en openlijk uw onverschilligheid jegens de groepsleden, en vraag in ruil daarvoor aandacht en warmte voor uzelf, en kijk wat er vervolgens gebeurt (bijvoorbeeld Zouden de zaden van dankbaarheid in hem ontkiemen, die de basis zouden kunnen worden voor ZIJN sympathie voor mensen?), koos hij ervoor terug te keren naar het isolement. In een therapeutische groep bestaande uit gewone mensen zag Narcissus hoe hij de realiteit creëerde waarin hij toen leefde leeft - niet alleen in de groep, maar ook in zijn gewone leven. Het was onaangenaam, maar het is de sleutel die de deur naar een nieuw leven kan openen. De taak van het ontwikkelen van een narcist is het vinden en cultiveren van de kiemen van eigenbelang..