Velen van ons proberen anderen te redden van de problemen die zij hebben veroorzaakt. We nemen hun verantwoordelijkheden op ons en overbelasten onszelf. Wanneer dit gedrag een gewoonte wordt, kan het leiden tot een zich herhalende cyclus van gered worden, het gevoel dat er misbruik van wordt gemaakt en vervolgens wrok koesteren. In de meeste gevallen kan de persoon die we hebben gered zijn probleem oplossen eigen problemen en kunnen zelfs een hekel hebben aan onze ‘hulp’. Redder, verzorger, helper: al deze woorden betekenen in principe hetzelfde in de context van een relatie die schadelijk is voor beide betrokken partijen. Elke keer dat we de verantwoordelijkheid voor een andere volwassene op ons nemen, lopen we het risico dat die persoon doorgaat met zijn slechte gewoonten of slechte beslissingen. Dit is een destructieve vorm van helpen. De meeste mensen die anderen redden of helpen, beseffen niet eens wat ze doen. Ze denken misschien dat ze gewoon vriendelijk zijn of dat ze geen andere keus hebben dan de problemen op te lossen die door anderen zijn gecreëerd. Er zijn veel manieren waarop mensen als zorgverleners voor anderen optreden. Hier zijn er een paar: Afspreken om iets te doen wat we niet willen. De verantwoordelijkheid van iemand anders op zich nemen zonder het zelfs maar te vragen gevolgen van het probleem van iemand anders. Het probleem van iemand anders oplossen. Proberen iemand van zijn eigen slechte gewoonten te redden door voor hem of haar te zorgen. De redder wordt het slachtoffer en vervolgens de vervolger. Veel redders kennen de gemeenschappelijke gevoelens van teleurstelling, wrok of dat iemand misbruik van hen maakt. Om het probleem van iemand anders op te lossen, negeren we uiteindelijk onze eigen behoeften of verplichtingen jegens onszelf. Dit creëert wrok jegens de persoon die we probeerden te redden. Heel vaak is het resultaat niet wat er verwacht werd. Als we niet de gewenste uitkomst bereiken, kunnen we overschakelen naar een nieuwe mentaliteit: wij zijn nu het slachtoffer. We steken onze tijd en moeite in het verbeteren van de situatie voor iemand, maar die persoon stelt het niet op prijs, verandert zijn gewoonten niet voor ons en wordt soms zelfs boos op ons. Onze behoefte om ons nodig te voelen werd voor een korte tijd bevredigd, en toen bleven we in het stof achter. Maar we probeerden alleen maar te helpen, toch? Dan zijn we boos omdat er niet aan onze behoeften werd voldaan. Onze woede kan zich manifesteren als een teruggetrokken stemming, passieve agressie of een kritische uitbarsting. We hebben de rol van redder en slachtoffer opgegeven en zijn nu de vervolger geworden. Deze woede kan op hen gericht zijn, zoals: “Ik heb dit voor jou gedaan; wat doe je voor mij? Of: “Je gedraagt ​​je nog steeds hetzelfde.” We verliezen het feit uit het oog dat ze ons nooit om hulp hebben gevraagd, terwijl niemand daadwerkelijk om verlossing vroeg. De reddingsdaad leidt in deze context ook tot wrok bij de persoon die 'geholpen' werd, omdat we ervan uitgaan dat die persoon dat wel is. heeft onze ‘hulp’ nodig en doet alsof hij niet in staat is zijn eigen problemen op te lossen. Hen helpen kan onze behoefte bevredigen om ons nodig te voelen, maar het geeft hen de boodschap dat ze niet in staat zijn om voor zichzelf verantwoordelijk te zijn. Niemand wil zich ontoereikend of hulpeloos voelen. Soms kunnen onze inspanningen succesvol zijn bij het oplossen van een probleem, maar vaker wel dan niet veroorzaken we nog steeds wrok bij de persoon die ‘geholpen’ wordt. Deze wrok kan verbaal op ons gericht zijn, tot uiting komen in passief-agressief gedrag, of er eenvoudigweg voor zorgen dat hetzelfde probleem zich keer op keer voordoet. De situatie wordt een verlies-verliessituatie. Dit is schadelijk voor onszelf en voor de persoon die we zogenaamd helpen. Deze dynamiek wordt de 'Karpman Drama Triangle' genoemd, naar het werk van Stephen Karpman decennia geleden. Melody Beatty legde dit uit in haar bestsellers No Codependency en The New Codependency. Een groot deel van Beatty's originele boek gaat over het gedrag van middelenafhankelijke mensen en degenen die ermee leven/