De wortels van jaloezie Jaloezie is een gevoel van ondraaglijke pijn zodra iemand zich voorstelt dat zijn geliefde met iemand anders uitgaat. Of dit vermoeden terecht is of niet, doet er niet toe op het moment dat het lijden al in de ziel is ingebakken. Jaloezie veroorzaakt activiteit, een honger naar activiteit, angst en toenemend wantrouwen. De basis van zulke intense gevoelens is de teleurstelling die het kind ervaart in het proces van relaties met zijn vader en moeder. Het is onmogelijk om de jaloezie van een volwassene te begrijpen en te verklaren zonder rekening te houden met het primaire trauma dat aan deze gevoelens voorafging. De passie van een jaloers persoon zal misschien jarenlang niet verdwijnen, soms als er geen reden voor jaloezie is. Soms wordt jaloezie niet zo duidelijk uitgedrukt; gevoelens worden eerder uit het bewustzijn verdreven ten koste van verschillende psychische stoornissen. Een man die zijn vrouw bijvoorbeeld van ontrouw verdenkt en daardoor jaloezie ervaart, zal niet ‘heet’ worden, maar op een dag zal hij merken dat hij niet kan lezen. Hij heeft een uitstekend zicht, hij kan individuele letters onderscheiden, maar kan geen woorden waarnemen, laat staan ​​zinnen. Door samen te werken met een psycholoog wordt duidelijk wat er met hem is gebeurd. Hij vond een liefdesbriefje van zijn vrouw, gericht aan een andere man. De vondst schokte hem zo erg dat de letters sindsdien voor zijn ogen bleven ‘springen’ en hij de betekenis van wat er was geschreven niet kon begrijpen. Nadat hij aanvallen van mentale zwakte had overwonnen en bewust afstand had gedaan van jaloezie en haat jegens zijn ontrouwe vrouw, onderdrukte hij zijn gevoelens, richtte ze naar binnen en betaalde met een neurotisch symptoom, een visuele beperking. Het blijkt dat jaloezie letterlijk kan verblinden. Deze man kan last hebben van maagpijn, periodieke hartkrampen, depressie of obsessieve gedachten. Nadat hij zijn klachten aan een arts had voorgelegd, zou hij een grondig medisch onderzoek hebben ondergaan en had hij in het ziekenhuis kunnen worden opgenomen. Maar de behandeling zou geen resultaat opleveren totdat de arts vermoedde dat de oorzaak van de ziekte in een psychologisch probleem lag. We kunnen dus zeggen dat jaloezie kan worden gedicteerd door ondraaglijke wrok, wat het zelfrespect aanzienlijk kan verlagen. Of een belangrijke rol bij het optreden van jaloezie kan worden gespeeld door iemands eigen verlangen om zijn partner te bedriegen, wat aan hem wordt toegeschreven. Zelfs in de kindertijd hebben we allemaal gevoelens ervaren die verband houden met jaloezie. Een kind houdt passief van zijn moeder en beseft al snel met bitterheid dat hij geen wederkerig gevoel van haar kan krijgen, omdat zelfs de meest tedere moeder en de meest zorgzame vader het kind van tijd tot tijd voor elkaar verlaten. Deze ervaring overtuigt het kind ervan dat elke keer dat hij wil dat iemand van hem houdt, hij het risico loopt overgelaten te worden aan de genade van het lot. Dit primaire trauma ligt aan de oorsprong van jaloezie en de gevoelens die daarmee gepaard gaan. We hebben het over de mentale toestand van het kind, over zijn verlangen om geliefd te worden, over het aanmoedigen van zijn tedere gevoelens. Het kind voelt zich afgewezen, in de steek gelaten, geïsoleerd, een verschoppeling, uit het huis gegooid waar anderen genieten van liefde en geluk. Deze situatie is sociaal te noemen. Deze eerste ervaring legt de basis voor alle daaropvolgende neurotische stoornissen. Daarom moet het ‘kerncomplex’ van neurose, zoals P. Kutter uitlegt, worden beschouwd als een gevoel van verlatenheid.