Het basisdoel van onderwijs is de ontwikkeling van een gezonde, levensvatbare persoonlijkheid, rekening houdend met individuele kenmerken en capaciteiten. De relevantie en betekenis van dit onderwerp is te wijten aan de verslechtering van de milieusituatie, het verhoogde morbiditeitsniveau bij kinderen en de afname van het niveau van stressbestendigheid van het individu. Statistieken tonen aan dat tegenwoordig het aantal kinderen met een ongunstige psychoneurologische aandoening status groeit: de gevolgen van perinatale schade aan het centrale zenuwstelsel in de vorm van minimale hersendisfunctie, hydrocephalisch syndroom, aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit, enz. De meest voorkomende zijn afwijkingen van de KNO-organen, het maag-darmkanaal en allergische manifestaties. Het is om deze reden dat er grote aandacht moet worden besteed aan het probleem van de fysieke en mentale gezondheid van kinderen, om de nadelige gevolgen van neurose-achtige omstandigheden en conflicten te voorkomen, evenals een meer succesvolle sociale aanpassing van het kind aan school. Psychologische en pedagogische ondersteuning van het individu is uiterst noodzakelijk geworden als gezondheidsbesparende technologie in het sociaal werk. Psychologische diensten in het algemeen onderwijs moeten systematisch methoden introduceren om mentale stress te verminderen, het niveau van stressbestendigheid te verhogen en interne en emotionele problemen op te lossen. externe conflicten In het werk van de psychologische en pedagogische dienst hebben methoden zoals vingergymnastiek zichzelf bewezen; buiten spellen; ademhalingsoefeningen; ontspanningstechnieken; psycho-gymnastiek; oefening voor de ontwikkeling van grove en fijne motoriek, muziektherapie Dit artikel presenteert enkele moderne methoden en technieken voor het verminderen van psycho-emotionele stress bij kinderen. Eén van deze technieken is “Foliemassage” [2, p. 37]. De auteur van de techniek is Elena Tararina, een beroemde kunsttherapeut en praktiserend psycholoog. Het doel van deze techniek is om de fijne motoriek bij kinderen te ontwikkelen, spanning te verminderen, emotionele intelligentie en stressbestendigheid te ontwikkelen. Met de techniek kun je werken en de interne spieren van de handpalm bij kinderen activeren; vergroot uw zelfvertrouwen; emotioneel contact ontwikkelen en lichamelijk ontspannen. Als uitrusting heb je folie (30*30) nodig. De leeftijd varieert van 1,5-2 jaar en ouder. Het gebruik van de techniek bij kinderen in de basisschoolleeftijd heeft de toegankelijkheid en effectiviteit ervan aangetoond. De fasen van de techniek bestaan ​​uit de volgende punten: Neem een ​​stuk folie van 30x30 cm, verfrommel het en rol het knobbeltje in je handpalmen uit in de vorm van een stuk folie. een “knot” (bal). De bal mag niet dicht zijn, maar niet zacht. Rol de bal over je handpalmen en neem elke vinger mee op een spannende reis van je “knot”. Zo'n bal is goed als het massageoppervlak niet erg groot is. Gebruik voor grote oppervlakken een langwerpige cilinder, die ook uit folie rolt. De cilinder kan worden gebruikt om grote oppervlakken te masseren: de arm, de rug, enz. Tijdens het massageproces , het is goed om met het kind te communiceren - bied hem een ​​klein verhaal aan over de reis van een "broodje" of een glimmende "trein" (cilinder). Er wordt een emotionele band met het kind tot stand gebracht en de diepe spieren van de hand van het kind worden geactiveerd. Er worden voorwaarden gecreëerd voor de positieve zelfacceptatie en ervaring van sociale interactie door het kind. Om een ​​team schoolkinderen te verenigen, kun je de techniek 'Tekenen met een bal' gebruiken (auteur N. Ivasenko) [2, p. 49]. Het doel van de techniek: teameenheid; het ontwikkelen van groepswerkvaardigheden en creatieve persoonlijke expressie. Uitrusting: draadbollen van 4-5 kleuren (de draad moet dicht en helder zijn, bijvoorbeeld acryl). De tijd om aan de techniek te werken is 30-40 minuten. De leeftijdscategorie voor het gebruik van de techniek is vanaf 6 jaar. Het werkalgoritme omvat de volgende stappen: het is noodzakelijk om de groep in teams van 4-5 personen te verdelen (het aantal ballen - het aantal mensen). Elk teamlid krijgt een bal enEr wordt voorgesteld om een ​​groepspatroon op de vloer te creëren. Teamleden overwegen tekenopties. Er zijn regels: 1) je moet beginnen met het commando “start”; 2) je moet in volledige stilte tekenen; 3) de draad kan niet van de bal worden afgescheurd; 4) op bevel van de leider wisselen de deelnemers van bal; 5) elk van de deelnemers, die een nieuwe bal heeft ontvangen, zet het werk van zijn vriend voort; 6) de tekening moet worden voltooid met het commando 'stop'. Het is veel effectiever om een ​​team zo samen te stellen dat er mensen in zitten die weinig met elkaar communiceren. De samenstelling van het team kan worden gewijzigd naarmate de tekening vordert Bij deze techniek is niet het resultaat van het werk belangrijk, maar het proces zelf. Na het uitvoeren van de techniek is het belangrijk om het tekenproces met kinderen te bespreken. Om persoonlijke hulpbronnen te activeren, is de techniek ‘Keep the Rhythm’ uit de muziektherapie (aangepast door E. Tararina) zeer geschikt [3, p. 97]. Met deze techniek kun je groepsdynamiek ontwikkelen; een gevoel voor ritme ontwikkelen, concentratie op een specifieke actie, de interne activiteit helpen verhogen vanwege het tempo van externe acties; het niveau van agressie en angst verminderen door acties te ritmeren; activeer de interactie van de linker- en rechterhersenhelft. Muziekwerken worden gebruikt als uitrusting (bijvoorbeeld Hans Zimmer - He's A Pirate, etnische muziek van de volkeren van de wereld. Werktijd van 15 - 20 minuten. Gebruiksbereik vanaf 5 jaar. - 6 jaar en ouder. Algemene werkregels: als je het ritme kwijt bent, kies dan een nieuw ritme, als je het ritme beu bent, verander het en volg je gevoelens (vertel je er dan over als je het hoort); dat jouw ritme is overgenomen door een ander, het maakt niet uit: klop samen, als je het ritme van “iemand anders” leuk vindt, doe mee. Kies het ritme. Speel het door in je handen te klappen, op de tafel te tikken, te klikken , enz. (toon je verbeeldingskracht en individualiteit). Als je al gewend bent aan “Jouw” ritme, probeer het dan op een andere manier te spelen of kies een nieuwe. Aan het einde van de muzikale passage “geef feedback” (beantwoord de vragen van jou gevraagd) Deel twee. Kies een ritme. Tik met je rechterhand (volg de sensaties). Herhaal hetzelfde ritme met je linkerhand (volg de sensaties). tempo's (deze taak is waarschijnlijker voor professionals). Geef aan het einde van de muzikale passage 'feedback' door de vragen te beantwoorden: Hoe snel heb je 'jouw' ritme gevonden? Welke speelmethode heb je gekozen bij het kiezen? een nieuw ritme, heb je dat van iemand anders opgepikt of naar iets nieuws gezocht? Hoe vaak heb je het geluid dat wordt gereproduceerd veranderd? Welke sensaties ontstonden bij het veranderen van de "leidende" hand, bij het werken met beide handen? de andere deelnemers? Muziektherapie is de oudste en meest natuurlijke vorm van correctie van emotionele toestanden, die veel mensen bewust of onbewust gebruiken om opgehoopte mentale en psychofysiologische stress te verlichten, te kalmeren en zich te concentreren. In combinatie met ritmetherapie kunnen mooie resultaten worden bereikt. Deze oefening kan, als variant op groepsritmetherapie, ook een diagnostische taak vervullen (afhankelijk van de volgorde en aard van de keuze van “hun” ritmes door verschillende groepsleden). Een beproefde methode is neurografie. Er wordt gebruik gemaakt van eenvoudige tekentechnieken die iedereen, op elke leeftijd, onder de knie kan krijgen. Volgens de ontwikkelaar van de methode, P. Piskarev, bestaat onze wereld uit vormen (cirkel, driehoek, vierkant) en lijnen. In dit geval hebben we het over een neurografische lijn, die zich niet bij elk deel van zijn beweging herhaalt. Om deze methode te gebruiken heeft een persoon papier, viltstiften of potloden nodig. Het fundamentele neurografische algoritme bestaat uit 6 fasen. Fase 1 bestaat uit het uiten van je gevoelens op papier. Voordat een persoon met deze procedure begint, moet hij zich concentreren op de vraag of het probleem. Spanning is de mate van onze ervaring met betrekking tot een bepaald probleem. Met neurografie kun je omgaan met stress door deze op papier uit te drukken. Fase 2 omvat de tekenprocedure zelf, waarbij iemand een pen op papier zet en zich begint te reproducerenchaotische lijnen op een vel. Hier wordt de spanning overgebracht naar het vel papier. Bovendien, hoe meer kruispunten en hoeken er zijn, des te acuter is het probleem dat een persoon ervaart. Fase 3 is dat een persoon alle hoeken op het vel moet afronden. In dit stadium begint iemand te beseffen dat hij op het niveau van zijn individuele onbewuste werkt. Het is de moeite waard eraan te denken dat dit proces de emotionele en fysieke toestand van een persoon verandert. De weerstand die op dit moment ontstaat, moet bewust worden geaccepteerd, maar stopt in geen geval in dit stadium. Het doel van deze fase is dat de figuur homogeen wordt. In fase 4 gaat het om eenwording, waarbij de figuur op de achtergrond wordt opgenomen. Om dit te doen, is het noodzakelijk om neurografische lijnen over het hele vel te tekenen. Op dit moment werkt een persoon met het collectieve onbewuste, met de herkenning van de wereld. Het gebied van het blad wordt opgevat als de wereld rond een persoon; Het doel is om de figuur op te lossen in de achtergrond en de spanning binnen en rond de figuur gelijk te stellen. Vervolgens schetst de persoon de vorm met kleur en combineert de onderdelen in nieuwe groepen. In dit stadium kunt u meer regels met extra kleuren toevoegen. Nadat u de kleur hebt aangebracht, moet u contrast toevoegen met zwarte lijnen. Stap 5 omvat het tekenen van veldlijnen die door het hele vel lopen. Deze lijnen gaan in één richting zonder elkaar te kruisen. Dit niveau wordt het niveau van ‘zelf’ genoemd – het stadium van synchroniciteit met het Universum. Fase 6 – omvat de verbalisatie van wat er gebeurt en het resultaat. De persoon zou de voltooide tekening leuk moeten vinden. Neurografie wordt op grote schaal gebruikt, zowel als een methode voor zelfregulering en ontspanning, als bij het oplossen van intrapersoonlijke en interpersoonlijke conflicten. Dankzij deze methode krijgt een persoon toegang tot de uitwerking van zijn innerlijke ervaringen. In ons werk gebruiken we vaak de methode van plasticinetherapie. Het belangrijkste doel van het gebruik van plasticinetherapie is het harmoniseren van de interne toestand van een persoon, het herstellen van zijn vermogen om een ​​optimale staat van evenwicht te vinden die de voortzetting van het leven bevordert. Dit type therapie behoort tot de kunsttherapeutische werkmethoden en omvat niet alleen modelleren met gekleurd plasticine, maar ook zoutdeeg, klei en dergelijke. Volgens wetenschappers en praktiserende psychologen kunnen kunstzinnige therapietechnieken iemands interne conflicten omzetten in visuele vormen, wat bijdraagt ​​aan de effectieve oplossing ervan (A. Hill, Z. Freud, K.G. Jung, K. Rogers, A.H. Maslow, M. Namburg en vele anderen). Onder de voordelen van plasticinetherapie moet het volgende worden benadrukt: effectieve oplossing van psychologische problemen; psychologische diagnose van de cliënt; het vermogen om afstand te nemen van een probleem en het van de andere kant en van anderen te bekijken [1, p. 31]. Met de methode kun je het probleem actualiseren, niet alleen werken met de emoties en gevoelens van de cliënt, maar ook diepgewortelde psychologische trauma’s verwerken. Een belangrijk voordeel van plasticine is het vermogen om de weerstand van de cliënt te verlichten. Ondanks het feit dat er een stereotype bestaat over het gebruik van plasticine bij volwassenen, is deze methode geweldig voor alle leeftijdsgroepen van cliënten. Bovendien is het werken met plasticine zowel individueel als in paren en groepen mogelijk. Het is de moeite waard eraan te denken dat het product dat tijdens de plasticinetherapie wordt verkregen, zonder evaluatie door een psycholoog wordt waargenomen en alleen door de cliënt wordt geïnterpreteerd. Plasticine is een uniek materiaal gebruikt in combinatie met andere methoden van psychocorrectie en psychotherapie. Het gebruik ervan verbetert bijvoorbeeld de effectiviteit van zandtherapie, sprookjestherapie, mandala-therapie, maskertherapie en andere. Er is een grote verscheidenheid aan psychotechnieken die plasticine, klei, deeg gebruiken: "De mooiste bloem ter wereld", "Kruik. en zwaard", "Plasticinecompositie", " Totemische voorloper", "Een beeld van je gezicht creëren bij het werken met klei", "Een man met karakter" en anderen. Werken met plasticine helpt de spierspanning, motorisch en emotioneel te verlichten.