Al het volgende weerspiegelt het subjectieve standpunt van de auteur, kan niet als een conceptualisering worden beschouwd en beweert niets. Ik ken persoonlijk een vrouw die in de loop van een aantal weken 120 winkels kan doorlopen op zoek naar ‘die’ blouse. Op een dag stelde ik haar achteloos een vraag: “Is de blouse de moeite waard?” Het antwoord was een verbaasde blik en een zelfverzekerd “Natuurlijk!” Welnu, iedereen heeft het recht om zijn eigen leven te leiden. Er zit zelfs een bepaald element van verantwoordelijkheid tegenover jezelf in - dit is precies wat mijn lieveling wilde, en ik heb er alles aan gedaan. Maar als we zoveel moeite kunnen doen om er goed uit te zien, is het dan niet logisch om net zo zorgvuldig een dokter, psycholoog en leraar voor kinderen te kiezen? Dit is waar ik het vandaag over wil hebben – over hoe je de keuze voor een psycholoog zo bewust en verantwoord mogelijk kunt benaderen, om geen fouten te maken. Natuurlijk zijn er bij psychologische begeleiding, zoals in elk bedrijf, goede specialisten, alleen specialisten, en over het algemeen is het niet duidelijk wie. Naar mijn mening kunnen alle figuren uit de psychologie in 2 groepen worden verdeeld. Het eerste deel bestaat uit meisjes die de psychologie zijn ingegaan ‘gewoon omdat’. Nou, ik heb bijvoorbeeld natuurkunde en wiskunde niet gehaald, ik had niet genoeg geld voor meer, ik ga naar pedagogiek of psychologie. Toen ben ik afgestudeerd aan de universiteit en hier ben ik – een professional. En waar moet ik nu heen, ik ben een soort psycholoog? Dergelijke meisjes richten weinig schade aan, omdat ze in de eerste plaats heel weinig kans hebben om daadwerkelijk met mensen te gaan werken. Hoogstwaarschijnlijk zullen ze naar een nabijgelegen gebied gaan - als methodologen in onderwijseenheden, leraren in kleuterscholen, zich in het huishouden vestigen of zelfs naar een heel ander gebied gaan met een stabiel inkomen (wie zijn verkopers bij de tweede groep). , alles is ingewikkelder. Er zijn veel meer van zulke mensen en de schade die zij aanrichten kan ook onmetelijk groter zijn. De tweede groep bestaat uit al diegenen die naar de psychologie zijn gekomen om hun eigen problemen op te lossen. Op de een of andere manier probeert hij misschien gewoon te begrijpen waarom bepaalde gebeurtenissen in zijn leven plaatsvinden en of daar een bepaald patroon in zit. Alles is hier in orde, naar mijn mening is dit hoe het zou moeten zijn. Maar dan worden de zaken problematisch. En het begint als de therapeut met mensen gaat werken zonder zijn eigen probleem op te lossen. Hij trekt alle cliënten die naar hem toe komen bij de oren naar dit probleem van hem. Alles wat objectief moet worden waargenomen, wordt waargenomen door het prisma van de eigen projecties. Elke psycholoog minacht natuurlijk geen persoonlijke therapie. En familie, als dat nodig is. Onlangs is er in ons moeilijke gezin een moeilijke situatie ontstaan, die een objectieve blik en steun van buitenaf vereist. "Alles was door elkaar gehaald in het huis van de Oblonsky's" - hier was de puberteit, nieuwe familieleden, problemen met scheiden/opgroeien, jaloezie en alles in het algemeen. Ik probeerde een professional te vinden die ik kon vertrouwen, het allerbelangrijkste. de geestelijke gezondheid van mijn eigen kinderen. Ik koos een persoon die een autoriteit voor mijn tieners kon zijn - een man van middelbare leeftijd die kon spreken en overtuigen. Een persoon die voor mij een autoriteit zou kunnen worden - zoals een arts met een stevige lijst diploma's in reserve. En dit is wat er gebeurde tijdens onze gezamenlijke familiesessie, waar onze hele grote familie aanwezig was. Om de een of andere reden koos hij één kind en begon, alle anderen negerend, actief te informeren naar de dramatische situatie die zich feitelijk afspeelde in de kindertijd van al mijn oudere kinderen. En dus, zeggen ze, zijn alle problemen die je nu hebt, omdat hij dit op 5-jarige leeftijd heeft meegemaakt. - “Hebben de anderen het niet overleefd?” - Ik vraag. - “Nee, gewoon een jongen.” Ik probeer hem uit te leggen dat wat er gebeurt geen gevolg is van een psychotrauma, maar hij zegt alleen maar: ‘Ik begrijp het.’ - "Zoals je kunt zien, op basis van wat?" Geen antwoord. Hij ‘ziet’ en dat is alles. En waarom? Ja, want dat is het enige wat hij weet te behandelen. En alleen voor jongens heb ik ook een constellatievriend die incest 'ziet' bij 90% van de cliënten in hun persoonlijke geschiedenis. Wie naar hem toe komt - oeps, incest! - "Waar heb je het over, ik zou het weten!" - “Kijk dieper, dat heb je gedaanzoiets in de vroege kinderjaren... Verbonden met een van de ouders... Misschien is dit alleen maar emotionele incest, maar het heeft duidelijk plaatsgevonden...' Het ergste hiervan is dat de voorgestelde persoon zal denken: wat als het waar is? Wat als dit de oorzaak van mijn problemen is? En het zal nog meer in de war raken, en waar het toe zal leiden - God weet het. Het meest lelijke geval van schending van professionele normen in mijn praktijk werd mij verteld door mijn cliënt. Trouwens, ik weigerde met haar samen te werken was van mening dat dit werk de grenzen van mijn competentie zou overschrijden. Eigenlijk beschouw ik dit als een van de tekenen van professionaliteit: het kunnen weigeren van cliënten die de psycholoog a priori niet kan helpen. Suïcidale neigingen tegen de achtergrond van tekenen van een mogelijke schizphrenogene stoornis behoren tot het werkterrein van een psychiater. De grens tussen gezondheid en ziekte is soms erg dun, maar in dit geval twijfelde ik er niet aan dat er voor mij een werkelijk geesteszieke persoon stond en dat alleen een psychiater haar kon helpen. Ik neem aan dat haar ziekte zich vrij vroeg ontwikkelde. en bijna haar hele leven wist ze dat er iets mis met haar was. Waarom heb je geen contact opgenomen met een specialist? Ik heb contact met je opgenomen. Op 17-jarige leeftijd, toen ze de ineenstorting van haar eerste liefde meemaakte en gedachten begon te krijgen aan zelfmoord, boulimie en op zijn minst een ernstige depressie - ik citeer: “Ik zat een aantal maanden alleen in de kamer, heen en weer geslingerd en keek naar een punt op het behang. ), toen hoorde de moeder van de specialist over de specifieke sessies ("En mama waar?", vraag ik. "Dus hij nam het meteen mee naar huis." Geweldig, dat wil zeggen, mama stond vlak achter de muur) en schopte haar eruit het huis met een doek. Nou, een prachtige ervaring. Verklaart echt waarom ze de komende tien jaar geen therapie heeft gezocht. Het is allemaal heel triest. Aan een psycholoog wordt tenslotte het allerbelangrijkste toevertrouwd: de ziel. Ze geloven hem. En het uitgedrukte standpunt wordt vaak als de ultieme waarheid beschouwd: “een psycholoog vertelde me dat.” De psycholoog vertelde me dat “het de taak van een vrouw is om haar man te volharden en te gehoorzamen.” “Ze hebben mij al uitgelegd dat kindertranen onzin zijn. Je moet het kind dwingen, hij zal huilen en het zal weggaan, dat is wat ik doe.” 'Nou, het is zijn vader, hij wilde hem geen pijn doen! En de specialist bevestigde het.” “Maar tijdens de training legden ze ons uit dat kleding niet alleen het lichaam beperkt, maar ook de ziel, waardoor het gemakkelijker is om zonder kleding te communiceren.” Oh, mama's... Misschien neem ik extreme gevallen aan - dit is precies wat mij het meest is bijgebleven. Oké, stel dat je hulp wilt van een psycholoog, maar je weet niet wie je kunt vertrouwen. Korte instructies voor individueel gebruik weerspiegelen alleen het persoonlijke standpunt van de auteur en niets meer.1. Benader de zaak op een verantwoorde manier - u vertrouwt deze persoon veel. Op zijn minst uw gedachten, hoop en verlangens. En u wilt waarschijnlijk met respect behandeld worden.2. Een psycholoog neemt geld aan voor zijn werk. We hebben het niet over kortingen en promoties, maar als je (plotseling!) gratis of tegen een zeer lage prijs hulp wordt aangeboden, weiger dan. De kosten van diensten in de psychologie bestaan ​​uit de kosten van onderwijs en de noodzaak om door te gaan met trainen tot de laatste praktijkdag. En als u een consult aangeboden krijgt tegen een prijs die twee keer lager is dan het gemiddelde, bedenk dan waarom de prijs is verlaagd? Omdat ze ervaring met je opdoen, is dat alles. Studentenkappers knippen gratis, aspirant-psychologen werken gratis. Haar zal echter vroeg of laat teruggroeien. Maar welke schade kan worden veroorzaakt door sparen voor uw psyche is een vraag. 3. Er zijn altijd duidelijke werkregels. Als u een professional tegenover u heeft, zal hij deze tijdens het eerste consult aan u uitspreken. Hoogstwaarschijnlijk zullen we het hebben over werkmethoden en wederzijdse verantwoordelijkheid, over vertragingen, over werkschema's, over overmacht en annuleringen van sessies. 4. De eenvoudigste, maar meest effectieve regel: jij spreekt - ze luisteren naar je. Ik grinnik nog steeds als ik terugdenk aan mijn bezoek.tegen een psycholoog 10 jaar geleden - de jongeman liet me letterlijk mijn mond niet opendoen. Ik zal iets zeggen: 'Ja, ik begrijp je. Ik weet het zeker van mezelf: het is tra-ta-ta-ta-ta... Het is mij ook overkomen.' Geloof me, om iemands persoonlijkheid echt te begrijpen, moet je lang en vakkundig luisteren. Altijd. Er zijn geen openbaringen. Ze luisteren goed naar je en stellen vragen – dat is tenminste iets. 5. Over het algemeen zouden buitensporige verwijzingen naar de eigen ervaring waarschuwingssignalen moeten oproepen. Natuurlijk hoef je soms alleen maar een verhaal te vertellen of een voorbeeld te geven; dit brengt het punt beter over dan theoretische berekeningen. Maar een psycholoog is niet je vriend en kan op deze manier niet met je communiceren. Het kan geweldig zijn om als oude vrienden met elkaar in contact te komen en te praten over alles wat elkaar de afgelopen week is overkomen, maar daar ben je hier toch niet voor? Geen vrienden zijn met iemand voor geld? 6. En een psycholoog is geen mentor. Coachen is een vak apart. Het is mogelijk om deze twee gebieden te combineren, maar de eisen aan een coach zijn enigszins verschillend. Ten eerste leert een coach alleen datgene waarin hij zelf succesvol is. Spreken in het openbaar wordt niet geleerd door een verlegen persoon. Er is geen manier om van een enkele dame te leren hoe je relaties kunt opbouwen. Enzovoort. Als je resultaat wilt, kies dan iemand die iets heeft bereikt op het gebied dat jou interesseert. Ten tweede weet een coach hoe hij les moet geven. Hij is niet alleen succesvol, maar hij kan zijn vaardigheden en capaciteiten ook met anderen delen. 7. Aanraken of frequente sterke knuffels zijn verboden. En ik wil niet eens iets uitleggen, hoewel ik weet dat alle voorstanders van lichaamsgerichte therapie of kinesiologie, die nu zo populair zijn, met pantoffels naar mij zullen gooien. Ik herhaal: dit is mijn persoonlijke mening. Als je wilt ontspannen, ga dan voor een massage.8. Dit punt weerspiegelt ook duidelijk mijn wereldbeeld. Als je naar een psycholoog komt en tijdens het communicatieproces vaak woorden in zijn toespraak hoort - buitenzintuiglijke waarneming, heilige geheimen, Vedische kennis, de matrix van het universum en andere onzin - is dit gewoon onzin, vergeef me. 9. Als je lange tijd naar afspraken gaat en er gebeurt helemaal niets met je, waarom heb je dit dan nodig? Er moet minimaal een tussenresultaat zijn. Een professional die ziet dat hij niet kan helpen, zal weigeren te werken. Anders rijst de vraag: verdienen ze geen geld aan jou? Zoals in die grap: Zoon-advocaat tegen vader: “Papa, ik heb de zaak afgehandeld die jij 30 jaar hebt afgehandeld!” “Dwaas, ik heb mijn gezin gevoed.” het al 30 jaar!” De commerciële logica van dergelijke 'psychotherapie' kan worden begrepen: een vaste cliënt en een regelmatig inkomen. Maar de beroepsethiek wordt geschonden – doordat de adviseur de grenzen van zijn eigen vermogen om te helpen niet ziet en verantwoordelijkheid op zich neemt die buiten zijn verantwoordelijkheid ligt.10. Een competente specialist geeft geen cijfers voor gedrag. Voor hem ben je niet slecht of goed, maar een persoon die hulp nodig heeft. Ik geloof dat een professional in de psychologie brede tolerantiegrenzen heeft. Ten tweede weet hij hoe hij een cliënt niet moet beoordelen in overeenstemming met zijn eigen morele normen. Weet je, ik kan mijn schoonmoeder niet uitstaan. - Hoe kan dat, omdat zij veel ouder is en zij de moeder van uw man is, moet u respectvol zijn. Maar je kwam voor hulp, en niet voor de mening van iemand anders, toch? Zoek de persoon die bij je past. Meestal heeft een professional artikelen die u kunt lezen, video's die u kunt bekijken en klanten die ermee instemmen hun recensies te publiceren, live, en geen anonieme teksten. Kijk, denk, lees, weeg en beslis! Een persoonlijk gesprek zet alles op zijn plek. Vanzelfsprekende zaken zijn respect, competentie, geletterdheid, vertrouwelijkheid. Maar ik weet niet hoe iemand die naar een afspraak komt, deze kan controleren, dus ik vermeld het niet eens. Hoe kunt u er immers zeker van zijn dat een psycholoog uw problemen niet aan iemand anders vertelt? Nee, het is een kwestie van vertrouwen. Dus probeerde ik het beeld te beschrijven van een persoon die ik zou vertrouwen. Daarnaast is er geluk, intuïtie en de kracht van intentie. Als je van je problemen af ​​wilt, kun je dat doen. Want “als de patiënt wil leven, dan