Therapeutisch verhaal In een klein stadje woonde een meisje genaamd Toffee. Nee, natuurlijk, haar echte naam was Irishka. Maar toen Irishka’s voortanden uitvielen, begon ze te lispelen, zoals alle zesjarigen. Op de vraag: meisje, hoe heet je? Ze antwoordde luid en duidelijk: Butterscotch! En zo gebeurde het, Toffee en Toffee... Iedereen hield van Toffee! Ze hielden van haar omdat ze een betrouwbaar, vriendelijk en sympathiek meisje was. Vroeger ging Iriska de tuin in voor een wandeling, en de grootmoeder van de buurman ging op de bank zitten. 'O mijn liefste, mijn benen doen zoveel pijn, ik moet naar de winkel gaan voor brood, dat doe ik niet.' Ik heb er de kracht niet voor.' 'Ja, ik ren nu, oma Valya, ik ben er zo!' – Toffee vloog hals over kop. Op de terugweg zag ze een groep jongens uit hun tuin die rond een boom zaten en opgewonden ruzie maakten over iets. Butterscotch kon er niet tegen en kwam naar voren. 'Wat heb je hier?''Ja, Denis is achter zijn kat in een boom geklommen, maar hij weet niet hoe hij naar beneden moet komen.' Angsten! Misschien wil jij, Toffee, zelf in de boom klimmen en hem helpen? Als je valt, zijn jullie met zijn tweeën! Denk je eens in: je loopt weer zonder tanden rond. De jongens barstten in vriendelijk lachen uit, terwijl ze hun buik vasthielden. Begrijp je het niet, hij kan breken! We moeten om hulp roepen. Wie zal vluchten? We kunnen hem niet achterlaten, jij vlucht. - Oké! Oh, ik moet brood naar oma Valya brengen. Nou, ik ben er zo! – Toffee rende zo snel als ze kon en speelde voortdurend in haar hoofd af hoe Denis met de kat uit de boom viel. Ze werd zo bang dat ze, zichzelf niet herinnerend, langs Baba Valya rende. Heb je wat brood gekocht? - Ja, ja! Alsjeblieft. Baba Valya, ken je oom Andrey niet thuis? - Waar zou hij thuis moeten zijn? Laatst keek ik uit het raam. Ze zijn allemaal thuis! Waarom heb je hem nodig? Zonder een woord te zeggen rende ze naar de vijfde verdieping naar oom Andrei. Hij is sterk, groot, lang, hij zal zeker helpen! Terwijl ze tegelijkertijd met haar voeten schopte en op de bel drukte, stelde Iriska zich voor hoe Deniska viel en ook zijn kat verpletterde. De tranen vormden zich al met een brok in mijn keel, maar op dat moment ging de deur nog steeds open: "Oh, Irisochka!" Wat was je op tijd, ik wilde heel graag de tuin in om je te zoeken! “Tante Natasha, de vrouw van oom Andrei, was altijd heel mooi, als een actrice, iedereen in de tuin bewonderde haar. En Toffee ook. Ze probeerde haar zelfs te imiteren en droeg haar haar in een rechte rij, zoals tante Natasha. 'Kom binnen, lieverd!' Weet je, ik heb een afspraak met een manicure, maar Artemka heeft niemand om mee te gaan, ik wilde je vragen om met hem te spelen. Bovendien houdt hij zoveel van je. Wil je gaan zitten, hè? - Eh, ja, ik ga zitten, maar daar klom Deniska in de boom achter de kat aan, en nu zouden ze allebei kunnen vallen! Ze hebben hulp nodig, ik kwam voor oom Andrei. Maar blijkbaar is hij niet thuis, aangezien Artemka niemand heeft om mee te vertrekken. ‘Hoe komt het dat ik er niet ben?’ Hier ben ik! - een soort gigantische oom in een T-shirt en familieshort kwam uit een andere kamer - Hallo, Toffee! Wat is er met je gebeurd? Nadat je naar het verhaal over de 'klimmer' Denis had geluisterd, spreidde de grote en machtige oom Andrei zijn handen opzij en zei: 'Hoe kan ik hem pakken?' We hebben een ladder nodig! Ik heb het niet. Alleen Petrovitsj. Maar ik kan niet weggaan, Natasha gaat naar de meester, Artemka kan niet alleen gelaten worden. Misschien moet je naar Petrovich rennen, Iriska - Ja, ik zal rennen, ik doe het nu Petrovich, dit is de buurman die alles heeft! Soms lijkt het erop dat hij geen appartement heeft, maar een magazijn. Er bestaat niet zoiets in de wereld dat Petrovich niet heeft. Iedereen hield ook van hem en respecteerde hem! En in elke situatie gingen ze naar zijn appartement, alsof ze in een magische kist zaten. Petrovich was aan zo'n populariteit gewend en was helemaal niet verrast toen mensen onmiddellijk met een verzoek naar hem toe kwamen. Hij opende de deur en vroeg vermoeid: 'Wat heb je nodig?' 'Een ladder!' Zonder onnodige vragen te stellen, zette Petrovich de ladder uit en sloot onmiddellijk de deur. “Hoe kan ik haar dragen?” - Dacht Iriska, maar het was op dat moment dat haar herinnering opnieuw in een vreselijke foto met een boom terechtkwam. Niet helemaal beseffend met wie ze meer medelijden had, de kat of Deniska, het vriendelijke, sympathieke en probleemloze meisje sleepte de zware en ongemakkelijke ladder. Nadat ze haar op de een of andere manier uit de ingang had getrokken, zag Iriska haar vriendin Svetka vanaf de derde ingang en drie andere meisjes die opgewekt ergens over praatten en luid lachten. Toen ze Toffee met een enorme ladder zagen, renden ze naar haar toe. Opgehaaldde ladder en hij werd meteen bijna gewichtloos. - Butterscotch, heb je toevallig goede stiften? Katya is morgen jarig en wij willen een verrassing voor haar voorbereiden! Laten we ons huis en al onze kinderen tekenen, goede wensen schrijven, het zal een geweldig aandenken zijn! Morgen gaat de hele groep naar het park en viert daar een feestje. Kun je je voorstellen? En Katya's moeder nodigde een circusclown uit en bakte een taart van vier verdiepingen! Jij kwam ook om drie uur! Butterscotch had markeringen. Gloednieuw, in een mooie en lichte tas! Met stickers! Ze waren zo mooi dat het eng was om ze op te rapen. Butterscotch zorgde voor ze en tekende ze nooit. Maar dan is er een verjaardag, een clown, een feestje, een taart, gezelligheid... En ze zei meteen: “Ja, ik heb stiften, nieuwe!” Ik breng het nu, ik breng het meteen! Oh, ik hoef alleen maar de trap te dragen en bij Artemka te zitten. Sveta, jij gaat naar mijn huis en vraagt ​​je moeder om wat stiften te brengen, vertel me dat ik het heb toegestaan. Wat geweldig! - De meisjes lieten de ladder achter en renden halsoverkop naar het huis van Iriska. Bijna zonder kracht sleepte Iriska de trap naar haar ingang. Baba Valya was hier weer, blijkbaar al geluncht. Heer! Waar breng je haar heen, schat? Zich realiserend dat oma Valya niet op de hoogte was van de gebeurtenissen, omdat Iriska geen tijd had om het haar te vertellen, ging het meisje op de bank zitten om even op adem te komen en begon een verhaal over hoe ze het nodig had. om Deniska en de kat te redden. En alleen oom Andrei kon dit doen, maar hij heeft geen ladder, maar Petrovich gaf de ladder en sloot de deur. En de meisjes hielpen Iriska, maar toen renden ze naar stiften, en morgen is Katya's verjaardag, en er is een taart, een clown en een feest in het park…. Dit alles werd in bijna één zin gezegd, en Baba Valya moest Iriska onderbreken om te zeggen: "Dus waarom deze tomboy redden?" Hier rent hij! Levend en gezond, wat zal er met hem gebeuren? Iriska zag inderdaad dat Deniska en haar gezelschap door de tuin renden, en de kat zat op een houten bankje bij de speeltuin en keek aandachtig naar elke beweging van zijn baasje, die zijn leven redde. ! Oef, goed.... “Artemka!” - Iriska herinnerde het zich! En haastte zich onmiddellijk naar de vijfde verdieping. Oom Andrei, opgetogen dat het niet nodig was ergens heen te gaan of iemand te redden, beloofde Iriska de ladder terug te brengen naar Petrovich, in ruil voor Iriska die een paar uur met Artemka zou spelen. Toen tante Natasha arriveerde met een prachtige manicure, voelde Iriska een overweldigende vermoeidheid: "Morgen ga ik wandelen!" - dacht het meisje en ging naar huis. En de avond was al aangebroken... De volgende dag was Katya's verjaardag. Toffee werd opgewekt wakker en verwachtte dat er een interessante, leuke dag met een clown en taart op haar wachtte. Op de een of andere manier wachtend op drie uur trok Iriska de mooiste jurk aan, haar moeder vlechtte haar drakenvlechten, maakte een cadeau klaar - een compleet nieuw boek, dat Iriska zelf nog niet had gelezen, maar voor haar vriendin Katya was het geen medelijden helemaal niet! Het was verdacht stil op straat. Meestal renden Deniska en zijn bende en Svetka en haar vriendinnen rond op de speelplaats. Het was hier dat Toffee hen gisteren ontmoette. "Het is waarschijnlijk te vroeg!" - dacht het meisje en ging op de houten bank zitten waar de gewonde kat gisteren had gezeten. Er glinsterde iets in het zand en trok de aandacht. Toffee kwam naar boven en veegde het zand aan. Markeringen! Die nieuwe zaten in een zakje met stickers, maar ze zagen er verschrikkelijk uit! Bijna allemaal hadden ze geen veelkleurige petten, onder het zand en in een gescheurde tas. "Er is iets gebeurd!" - Iriska dacht na en rende naar Baba Valya, die zoals altijd op een bank zat. - Baba Valya, je weet niet wat hier is gebeurd? Waar zijn alle jongens? Om de een of andere reden liggen mijn stiften in de zandbak, de meiden konden ze niet zomaar weggooien, ze zijn nieuw - Dus dit is…. - Oma Valya aarzelde, zich realiserend dat ze het meisje het onaangename nieuws zou moeten vertellen - iedereen was vertrokken... voor Katya's verjaardag. Om 12 uur vertrokken ze met ballonnen en een clown. Ze komen snel terug." Hoe zit het om 12 uur? En ik dan? Waarom heeft niemand je eerder gebeld of gewaarschuwd?’ - zoveel vragen pasten simpelweg niet in het hoofd van het meisje. De zonnige dag werd onmiddellijk bewolkt, de vogels stopten met zingen, Toffee hoorde de vrouw niet eens….