Van de auteur: Reflecties over het onderwerp zorgen voor jezelf, over jou, over ons...Energie, kracht en een goed humeur komen van alles. Dit komt ook door het idee dat inspanning noodzakelijk is in elk succesvol bedrijf. Dat is de reden waarom velen die niet veel betekenis of doel vinden in wat ze doen, het snel opgeven zonder op de ‘magische pil’ te wachten. Naar een dokter gaan, voor uw gezondheid zorgen, lichaamsbeweging aan uw dagelijkse routine toevoegen, uw eetstijl of rustschema veranderen - in de eerste plaats betekent dit dat u iets in uw leven moet veranderen deze veranderingen – bijvoorbeeld interne overtuigingen of attitudes, maar ook het in het reine komen met wat ons in de tegenovergestelde richting van gezondheid trekt. Vrienden maken, verzoenen, en niet wegdoen, verwijderen - dit is waar psychotherapie om draait. Daarom kunnen we, als er iets is om gezond voor te zijn, uit veel dingen putten wat nuttig voor ons zal zijn, en de intuïtie zelf zal ons daartoe aanzetten en leiden. Welke blokkades en problemen kunnen er zijn met betrekking tot de gezondheid, dat wil zeggen: waarom willen we dit niet echt? - ontkenning van je lichaam - de aanwezigheid van psychologisch trauma uit het verleden of moeilijke levensomstandigheden in het heden - interne conflicten - onbewuste herhaling van ervaringen uit het familiesysteem of de clan En ook... - gebrek aan doelen, doelstellingen en harmonieuze betekenissen in leven! Stijfheid in al zijn glorie! Als we het hebben over het eerste punt, de ontkenning van het lichaam, dan is een vrij algemeen verschijnsel voor moderne mensen een gebrek aan 'zelfgevoel', een voortdurend 'in het hoofd' zijn, een onophoudelijke stroom van zelfbewustzijn. gedachten, voortdurend vooruitkijkend, in de toekomst (merk op dat dit geen doelen stellen of hebben, waarover ik later zal schrijven). "Om de controle op te geven, moeten we het hoofd toestaan ​​om naar het lichaam te luisteren. Hoe moeilijk is dit de meeste mensen in onze rationele wereld! Te veel van ons leven geleid door het hoofd, in plaats van te luisteren naar de verlangens van het lichaam" - deze woorden zijn geschreven door A. Lowen, een beroemde en briljante psychotherapeut uit zijn tijd, die het brein creëerde. richting van lichaamsgerichte psychotherapie. Het vermogen om in jezelf te zijn, in je lichaam, is bijna een toespeling op de uitdrukking ‘in je geest zijn’. En in zekere zin is dit waar, omdat in elke richting van psychotherapie veel aandacht wordt besteed aan lichamelijke manifestaties en verschijnselen. Op het oostelijk halfrond worden sinds de oudheid verschillende praktijken gebruikt die ook het vermogen hadden om iemand terug te brengen naar zijn eigen lichaam: yoga, qigong, soefi-wervelen, enz. In de richting van qigong, waarover ik zal schrijven in meer details op mijn blog en op mijn website, er zijn vergelijkbare technieken, zoals die van een moderne neuropsycholoog of kinesioloog, die de werking van de hersenen en het zenuwstelsel rechtstreeks beïnvloeden. Over psychologisch trauma gesproken, dat wil ik natuurlijk niet heeft u en mijzelf op scherp gezet met deze term, maar het is onmogelijk om de noodzaak te negeren om een ​​aantal van de traumatische situaties uit het verleden op te lossen, rekening houdend met al uw ervaringen met het werken met cliënten en uw ervaring als cliënt. Trauma’s kunnen boodschappen uit het verleden met zich meedragen, bijvoorbeeld: “Ik zal nooit door iemand nodig zijn” of “alles wat ik onderneem is zinloos!” Het boek van P. Sanaev ‘Begraaf me achter de plint’ demonstreert het beste het proces van traumatisering van een familielid binnen het familiesysteem. Interne conflicten en spanningen hebben de neiging veel aandacht en energie te vergen. Deze omvatten multidirectionele interne impulsen (“Ik wil bij deze partner blijven” en “Ik wil deze partner verlaten”), en het geven van betekenis aan dingen en situaties die niet in overeenstemming zijn met de persoonlijkheid en innerlijke wereld van een persoon gewoon geen tijd meer voor aandacht en tijd voor gezondheid en zelfzorg. Meestal klinkt het in dit geval als "Ik heb geen minuut voor mezelf!" vanaf de geboorte of vanaf de kindertijd, wanneer er bijvoorbeeld disharmonie is in de relatie tussen ouders. De enige mogelijke psychologische verdediging is het verlangen om de ruzie te beëindigen, om tussenbeide te komen?:-)