Van de auteur: Psychologie en spiritualiteit. Kennis van de wereld en het beoefenen van persoonlijke ontwikkeling. “Het gevoel van vreugde door het realiseren van de hoogste betekenis van het bestaan ​​is een onmisbare voorwaarde voor elke andere vreugde en geluk” Gottfried Leibniz Speelt de Geest verstoppertje? Zo ja, waarom? Zo niet, waarom zou je er dan naar zoeken? Bestaat er een hoger principe en betekenis in het universum, of geven wij zelf het leven een basis en doel? De oude scheppers van de Veda's spraken over de wereld als een lila - een goddelijk spel dat in de eeuwigheid wordt uitgevoerd door onuitsprekelijke krachten en dat mensen en goden voortbrengt. De moderne wetenschap elimineert de scheiding tussen ruimte en tijd, bewustzijn en werkelijkheid, en beschrijft het universum als iets anders dan de gebruikelijke concepten van materie en geest. Het Kosmische Spel reproduceert zichzelf en wordt woord of vlees. Waarom doen we eraan mee als de regels niet onze handtekening dragen? Ontsnappen aan de realiteit “Het is onmogelijk om prettig te leven zonder verstandig te leven. Het tegenovergestelde is ook waar.” Epicurus Ze zeggen dat spiritueel zoeken vergelijkbaar is met het veroveren van alleen de Noordpool. Er wordt aangenomen dat iemand zich pas tot de Geest wendt nadat hij het leven heeft ervaren en daardoor gedesillusioneerd is geraakt. Er wordt aangenomen dat het verlangen naar hogere werelden leidt tot een afwijzing van de geneugten van deze wereld. Ze maken ons met opzet bang om onze geest af te wenden van voortijdige kennis. Er is geen leukere activiteit dan het zoeken naar de zin van het leven. Het proces is vergelijkbaar met het zoeken naar een verloren bril op uw eigen neus. Als je een ‘spirituele leraar’ ontmoet vol grootsheid, ernst en pathos, dan is dit hoogstwaarschijnlijk een bedrieger. Hij die de Waarheid kent, is vrolijk, benaderbaar en vol humor. Dit is hoe oude tradities hun Meesters beschrijven. Waarom glimlacht de wijze man? Feit is dat het universum, dat voor ons solide, reëel en vol problemen lijkt, voor hem een ​​spel is van een ondeugende geest, waarvan de regels onder meer omvatten dat je wat er gebeurt serieus moet nemen! De game veroverde de speler zo veel dat hij samensmolt met zijn karakter. Hij vergeet zichzelf, ondergaat botsingen en speelt een reeks levens achter elkaar, niet in staat zich los te maken van het spannende plot. Het grappige is dat het idee van een speler, een spel en een uitweg ook deel uitmaakt van het Spel zelf... Hoe kun je hier serieus blijven? Dit is hoe de teksten van de oude Upanishads en christelijke apocriefen de wereld beschrijven. Plato en Augustinus vergeleken het met het schaduwspel van een vuur. Het is tegengesteld aan de Andere Wereld, perfect en eeuwig. Het centrum van de kosmos van de filosofen werd de onbegrijpelijke God - de voornaamste denker, die door middel van het denken de wereld met haar bewoners voortbracht. Alles bestaat uitsluitend dankzij hem in zijn verbeelding, zonder een waar bestaan ​​te bezitten. Hier rijst de vraag: wie schept God zelf? De denker die de wereld heeft voortgebracht, loopt het risico slechts een van de ideeën te worden die voortkomen uit de menselijke geest. De cirkel sluit zich en alles wordt onzeker en onstabiel. De zin van het leven in het schaduwtheater is het aanschouwen van de harmonie van de hemel en het voorbereiden op de eeuwigheid. Of besef bij het ontwaken de afwezigheid van je eigen realiteit en los op in de leegte. Zorg tegelijkertijd voor minder overlast voor anderen, zonder hen aan te doen wat je jezelf niet zou willen aandoen. De psychoanalyse interpreteert het idee van de illusoire aard van het bestaan ​​als een psychologische verdediging tegen lijden. Door te geloven dat ‘niet alles echt is’, vermijdt iemand pijn. Waarom verdrietig zijn over wat in wezen slechts een droom is! Niemand wordt ziek of sterft, er is geen onrecht of kwaad, ooit worden we wakker en komt alles goed... Is wijsheid echt een neurose gebleken? Hier zijn de spirituele tradities echter solidair met Freud. Hun stichters hekelden de ideeën van de onwerkelijkheid van de wereld, geliefd bij filosofen. Tegelijkertijd verwerpen we het werkelijke bestaan ​​ervan! Boeddha noemde beide tegengestelde opvattingen dodelijk vergif. Lao Tzu en Dionysius de Areopagiet beschouwden de verdeling van dingen in ‘waar’ en ‘onwaar’ als het lot van de onwetenden. Wie heeft ons verteld dat er maar twee alternatieven mogelijk zijn?! De logica van het onuitsprekelijke “Aangezien er veel slimme meningen zijn en ze elkaar allemaal uitsluiten, zou het dan niet roekeloos zijn om te hopen dat in een daarvan de essentie van de wereld wordt geraden? ?” Gregory PalamasDe oudheid is de geschiedenis ingegaan met het koninkrijk van de schoonheid van lichaam en geest. Filosofie werd een gedurfde poging om de geheimen van de wereld te begrijpen. Nadenken over de aard van het bestaan, meditatie genoemd, was dat weleen frequent tijdverdrijf van een burger van de oude polis. Het gaf schoonheid en betekenis aan een leven vol gevaren. De verbeeldingskracht van een dromer die door tuinen en bosjes wandelde, schilderde afbeeldingen van hemelse werelden. 'S Avonds kwamen waardige mannen bijeen om een ​​aangename tijd te hebben in het publieke debat. Sindsdien is de waarheid geboren in discussie, hoewel de overwinning daarin vaker toebehoort aan de welsprekenden dan aan de wijzen. Het onbegrijpelijke wenkte. Heraclitus van Efeze vergeleek de geest met vuur, lichtgevend en verzengend. Thales van Miletus ontdekte door middel van speculatie dat de enige werkelijkheid water is. Al het andere, inclusief mensen, goden en Thales zelf, is onwerkelijk. Hij werd beroemd vanwege het feit dat hij, terwijl hij naar de lucht keek, geen greppel onder zijn voeten opmerkte, waarin hij viel onder het gelach van zijn medeburgers. Gelukkig zijn noch zijn verheven geest, noch zijn ideeën over de werkelijkheid door de val beschadigd. Maar Archimedes van Syracuse was zo in gedachten verzonken dat hij de Romeinse soldaten negeerde die de stad binnenstormden. De pogingen van de legionairs om de aandacht te trekken met oorlogszuchtige kreten waren tevergeefs. Het eindigde allemaal tragisch. De grote Plato overmeesterde in vreugde de heerser van Sicilië, die hem ontving met morele leringen. Om ze te vermijden verkocht de tiran de wijze zonder verder oponthoud als slaaf. Daar vertelde de filosoof de slaven over de harmonie van de hemel totdat de Atheners hem vrijkochten. Voor Plato is de hogere wereld perfect. De laagste, binnen de baan van de maan, is materieel en vervormd. Geest is intelligentie. Materie is geest die zichzelf niet heeft gekend. De ziel is een ‘microkosmos’ – een weerspiegeling van de kosmos. De hemellichten en planeten, het zijn ook goden, zijn daarin als gevoelens aanwezig. De beweging van sterren en planeten – de zichtbare lichamen van de goden – langs de hemel bepaalt veranderingen in verlangens, gedachten en daden. Door de lucht te observeren kun je je lot voorspellen. De avonturen van de goden die in mythen worden beschreven, weerspiegelen de dynamiek van gevoelens, en niet de trucs van echte wezens. De goden zelf zijn tenslotte slechts ideeën. Plato’s wereld is doordrenkt van geest. Zijn tegenstander Aristoteles vulde de kosmos met logica. De filosoof ontdekte de wetten ervan en creëerde een systeem van het universum dat duizenden jaren stand hield. Alles aan haar is harmonieus van boven tot onder. Problemen zijn de gevolgen van het overtreden van de wetten van de rede. Intelligentie werd de sleutel tot het koninkrijk van de geest. Het leek erop dat het doel van de zoektocht was bereikt. Niets duurt echter eeuwig in de ondermaanse wereld. Het model van het zonnestelsel met een stilstaande aarde in het centrum viel als eerste weg. Vervolgens een inleiding tot de vier belangrijkste elementen. De wending van de logica is gekomen. De Ouden hebben het probleem opgemerkt. Filosofen wedijverden in het bedenken van aporieën – oordelen die zichzelf weerlegden. Door volgens strikte regels te redeneren, was het mogelijk om te bewijzen dat een vlotvoetige loper een schildpad nooit zal inhalen, dat een deel groter is dan het geheel, en nog veel meer absurde dingen. De genadeslag werd toegebracht door de wiskunde. Kurt Gödel bewees de stelling over de onvolledigheid van de logica. Volgens het is het voor elk complex systeem onmogelijk om een ​​volledige en consistente logische beschrijving te creëren. Het zal altijd uitspraken bevatten die tegelijkertijd waar en onwaar zijn, en waarvan we de waarheid of onwaarheid niet kunnen vaststellen. Niet alleen de mens, maar ook de wereld bleken onlogisch. Betekent dit dat waarheid niet te onderscheiden is van leugens? Of gaan oordelen daarover verder dan de logica? Met een vindingrijke geest kun je alles bewijzen en weerleggen. Debatten tussen deskundigen ontaardden regelmatig in bloedbaden en processen tegen tegenstanders. Het strekt de mooie dames tot eer dat het de moeite waard is om op te merken dat zij wijselijk dergelijke bezigheden vermeden. Hierdoor konden ze eeuwenlang dichters en kunstenaars inspireren. Het is kenmerkend dat er geen enkel sonnet bekend is dat de filosoof verheerlijkte. De vrouwelijke kant van God "Het begin van al het zijn is liefde en haat" Empedocles Het beeld van de Mooie Dame inspireerde niet alleen minstrelen. Als de logica niet bij machte was de geest te begrijpen, waarom zouden we dan geen liefde en geloof gebruiken? Eigenschappen die traditioneel als vrouwelijk worden beschouwd. Oude filosofen identificeerden drie soorten kennis. Nomos is een conclusie gebaseerd op logica. Een zaak voor de volwassen en wijze. Mysterieuze gnosis is kennis die wordt verkregen door middel van verlichting. Het lot van de weinigen die door de goden zijn uitgekozen. En het derde, beschamend voor een echtgenoot, is pistis, geloof. Ze was een troost voor vrouwen, slaven en kinderen, wier geest niet in staat werd geacht een gezond oordeel te vellen. Ze maakten tevergeefs grapjestrotse mannen. Steeds meer mensen wendden zich tot de onbekende God, die alleen door geloof en liefde kan worden begrepen. Een deel van de reden hiervoor was de toegenomen invloed van vrouwen tijdens de hoogtijdagen van Rome. De Geest van God uit het Oude Testament, Ruach, is de essentie van het vrouwelijke geslacht. In de christelijke en gnostische mystiek wordt een sleutelrol weggelegd voor de vrouwelijke hypostase van God, Sophia de Wijsheid. Onder de volkeren van het Oosten wordt wijsheid ook vertegenwoordigd door godinnen. Maar de goden van handel en oorlog zijn mannen. Het lijkt erop dat dit de aard van de geest is, niet onderworpen aan de logica van de materie. Als de ene persoon iets anders geeft, zal de hoeveelheid niet veranderen. Om op de ene plek te kunnen toenemen, moet het op een andere plek afnemen. Dit is de wet van de materie. Anders op het gebied van de geest. De hoeveelheid kennis neemt toe door de terugkeer ervan. Liefde geven betekent niet dat je het zelf verliest. De Geest wordt vrijelijk vermenigvuldigd. Hoewel het een zorgvuldige omgang met de vruchten vereist. Als je een kan op een plank laat staan, vind je hem jaren later op dezelfde plek terug. Als je de liefde achterlaat, loop je het risico deze voor altijd te verliezen. Het koninkrijk van de geest is als vuur. Waarheid en liefde, bewustzijn en leven zijn geen dingen. Het is onmogelijk om ze te bezitten, maar je kunt er alleen maar zijn. Er zijn helemaal geen dingen in de wereld. Alles wat hen lijkt, zijn veranderlijke en onderling verbonden processen. Ons lichaam, de planeet en alles om ons heen zijn energiestromen die alleen in beweging bestaan. Vanwege de beperkingen van de zintuigen lijkt de wereld voor de waarnemer te bestaan ​​uit vaste objecten. Materie is een spel van de geest, daarvan gescheiden door waarneming. Dit is hoe de moderne kwantumfysica naar de wereld kijkt. De profeten uit de oudheid spraken hierover. Bang door de zich openende afgrond, zoekt de geest naar een solide basis. De psychologie noemt pogingen om het onuitsprekelijke te beschrijven een manier om je tegen angst te beschermen. Het onbekende is als de duisternis van de nacht. In de diepte beeldt de verbeelding een sluipende horror af. Om dit te vermijden, construeert de geest de ene verklaring na de andere. Elke verklaring is beter dan geen verklaring, omdat het de illusie van betrouwbaarheid wekt. Vervolgens worden de argumenten aangepast zodat ze passen bij het reeds bedachte antwoord. Dit is hoe filosofische systemen en onze eigen overtuigingen worden geboren. Sommigen van hen kunnen een tijdje standhouden. Anderen vergiftigen het leven onmiddellijk. Het materialisme werd een protestreactie van de geest op de ketenen van het dogma. En hij maakte de mens tot een slaaf van het lichaam. Het nam de eeuwigheid weg en beroofde mij van andere doelen dan accumulatie en overwinningen. Er zijn regelmatig pogingen van de arrogante geest om spiritualiteit te imiteren. Goeroes van nieuwe leringen worden aangetrokken door de belofte van geheime kennis. De gevolgen van goedgelovigheid zijn ernstig. Spiritueel materialisme is ook bekend. De geest vergelijken met dingen. Het onuitsprekelijke wordt een object van eigendom en accumulatie. Met trots getoond en beschermd. Soms zijn er echter goede ideeën. Drie uit het vuur “De Ene is de Vele” Heraclitus Zoals de ervaring van wereldculturen heeft aangetoond, zijn er drie manieren om de relatie tussen de wereld en de geest te beschrijven. In het eerste geval is de geest vreemd aan de wereld en verblijft hij buiten haar grenzen. Dit is de schepper-God van monotheïstische religies. Het is wezenlijk anders dan zijn. De enige is echt, en er is niets anders. De wereld wordt door hem geschapen vanuit de leegte en zijn eigen verbeeldingskracht. De schepper en de schepping zijn als de kunstenaar en het schilderij. Of een programmeur en computerspelkarakters. Voor laatstgenoemden is er geen hoop de schepper te begrijpen of dichter bij hem te komen. Gebeden zijn tevergeefs, hoewel ze deel kunnen uitmaken van het spel. Alles is al vooraf bepaald. In het tweede geval is de geest de wereld. Leefruimte en tijd. Dit is de god van het oosten, verspreid in de natuur. De absolute geest van de volgelingen van Plato en Hegel. De wezens daarin zijn geen poppen, maar de gedachten van God. Het Goddelijke is in iedereen aanwezig als Atman – de onmetelijke geest verborgen door zijn eigen spel. Niemand wordt afgewezen, maar blijft in een illusie waarin hij zich heeft gestort. Het pad naar de geest gaat via zelfkennis. Het ontsluiten van je eigen potentieel is bevrijdend. In het derde geval is de geest aanwezig in de wereld en bezielt deze. Zonder dit is de ruimte een mechanisch speelgoed zonder betekenis. De ziel is gedoemd om vermalen te worden door de molenstenen van de materie en te verdwijnen. De Geest geeft haar een kans op de eeuwigheid. Het is de moeite waard om voor te leven. Niet al het bewustzijn is immers waardevol. Alleen degenen die zichzelf hebben ontwikkeld, zullen het eeuwige leven binnengaan. Het onkruid zal in het vuur worden weggevaagd. Om zichzelf aan de wereld te openbaren, trekt de geest zijn kleren aan. Wordt onze adem en gedachten. Geïncarneerd alsof hij leeft»