Narcisme is een interessant onderwerp dat door de populaire psychologie onvoorstelbaar verdraaid is. Een narcist is een vreselijk iemand die iedereen en alles nachtmerries bezorgt met zijn stekelige en gemene karakter, terwijl hij hem verleidt met een slimme reeks manipulaties. Maar in feite is normaal narcisme tot op zekere hoogte inherent aan ieder van ons. In deze context is het het deel van onze persoonlijkheid dat liefde en erkenning verlangt. Is dit erg? Nee. Bij overtredingen op het gebied van de narcistische behoefte kunnen zich al diverse (in verschillende mate van ernst) overtredingen in de persoonlijkheidssfeer vormen. Hoe gebeurde dit. De aanvankelijke behoefte aan onvoorwaardelijke ouderlijke liefde wordt niet bevredigd in de mate waarin het kind die nodig had. Het kind probeert op alle mogelijke manieren deze liefde te verdienen. Hij probeert een ideaal kind te zijn, maar krijgt nog steeds niet de liefde die hij wil van zijn ouder. Of, integendeel, hij wordt door zijn ouders overgewaardeerd en op een voetstuk geplaatst, en hij krijgt geen feedback op zijn eigen fouten. Hij kan zelfs het gevoel hebben dat sommige uitspraken van zijn ouders niet helemaal overeenkomen met zijn werkelijke prestaties. In beide gevallen ontstaat er een vervorming in de perceptie van iemands beeld. Bij de eerste optie denkt het kind dat hij slecht is, omdat geen enkele actie hem in staat heeft gesteld liefde te bereiken; in de tweede - dat hij te goed is, maar wanneer hij met het echte leven wordt geconfronteerd, slaat zo'n kind vaak pijnlijk zijn neus als zijn echte capaciteiten tekortschieten, en de mensen om hem heen vertellen hem hierover. Dit ondermijnt ook het zelfrespect enorm. In beide gevallen heeft de narcist een fantasie over hoe hij zou moeten zijn: groots, geweldig. Maar men begrijpt niet wat er gedaan moet worden om zich deze grootsheid en grootsheid voor zichzelf toe te eigenen. Er is een vorm, maar de inhoud blijft onduidelijk. En er begint een interne ruzie met jezelf, omdat het niveau van wat gewenst is en het niveau van daadwerkelijke prestaties vaak uiteenlopen. Aan de positieve kant kan er ook de angst zijn om aan iets te beginnen om te bereiken wat je wilt. Angst ontstaat doordat het voor een narcistische persoonlijkheid buitengewoon moeilijk is om schaamte te ervaren, en kritiek van buitenaf zeer pijnlijk wordt ervaren. Daarom kiezen vaak narcistisch georganiseerde mensen als partner een persoon die kwaliteiten heeft die ze zichzelf graag zouden willen toewijzen (slim, knap, succesvol, enz.). weet het misschien niet). Deze afgunst geeft aanleiding tot agressieve aanvallen. Daarom is de cyclus van idealisering en devaluatie vrij typerend voor mensen die vatbaar zijn voor narcisme. Ze houden in een ander van die delen die ze in zichzelf willen ontwikkelen, waarbij ze de partner idealiseren; vervolgens devalueren ze de partner en vallen hem aan om gevoelens van afgunst jegens hem het hoofd te bieden. Tegelijkertijd wordt het een bijna onmogelijke taak om rekening te houden met de persoonlijkheid van iemand anders naast hem..