Ik beveel een andere benadering van de interactie met psychotische patiënten aan dan de terughoudende ‘zolang het maar niet erger wordt’-benadering van de interactie met psychotische patiënten.1. Het is de moeite waard om respectvol en “als gelijken” met de patiënt te communiceren. Als je een patiënt met medelijden behandelt, pretentieus vriendelijk en neerbuigend bent en denkt ‘hij is geestesziek, wat is er met hem aan de hand’, dan toon je arrogantie. De patiënt pikt op emotioneel vlak arrogantie op, zelfs als u hem daar niet openlijk over vertelt. Een neerbuigende, pretentieus vriendelijke houding maakt de patiënt infantiel, lui en hulpeloos en draagt ​​bij aan degradatie. Door de patiënt als een “gewoon mens” te behandelen, komt de verantwoordelijkheid bij hem terug.2. Het is belangrijk om oprecht en eerlijk te zijn tegen de patiënt. De patiënt voelt zich onmiddellijk bedrogen. Verzin geen excuses, maar vertel het zoals het is. Als je ergens ongelijk in hebt, geef dan je fout toe. De patiënt zal uw fout eerder vergeven dan bedrog.3. De patiënt kan u bombarderen met belachelijke vragen of verzoeken. Als u deze vragen beantwoordt of aan verzoeken voldoet, krijgt de patiënt nooit genoeg en zal hij om meer vragen. Bereid je voor om levend opgegeten te worden. Probeer een vraag met een vraag te beantwoorden, of een verzoek met een verzoek. Je zult een tijdje geestelijk ziek moeten worden. Stel je voor dat je in zijn plaats bent. Als een patiënt u bijvoorbeeld vraagt ​​uw bril te passen, vraag hem dan om zijn broek. Stel nog meer belachelijke vragen of verzoeken. Probeer de patiënt niet de absurditeit van zijn verzoeken en vragen uit te leggen, maar spiegel gewoon zijn gedrag. Hij zal het begrijpen.4. De patiënt kan verklaringen afleggen die een verzoek inhouden. Een patiënt zegt bijvoorbeeld: “Er ligt zijn jas in het magazijn, en in de jas staan ​​de telefoonnummers van zijn familieleden.” Hij zegt verder niets, hij is stil. U mag hem in geen geval vragen stellen die zijn communicatie voortzetten. Bijvoorbeeld: “Wat wil je van mij?”, “Hoe kan ik je helpen?”, “Wil je dat ik een vel papier met cijfers uit je jasje haal?” enz. Als je vragen voor hem formuleert, leert de patiënt het niet alleen. Bij zulke uitspraken kunnen we zwijgen totdat hij de vraag zelfstandig formuleert, of we reflecteren ook het gedrag van de patiënt. Je kunt zeggen: “Ik heb alle belangrijke nummers opgeschreven in mijn telefoon. Ik gebruik geen bladeren.”5. De patiënt kan boos worden. Bij agressie kun je de patiënt niet kalmeren en proberen zijn woede te onderdrukken. Pogingen om de patiënt te kalmeren zullen leiden tot meer angst, wat weer tot meer woede zal leiden. Het is beter om de woede verbaal (met woorden) te helpen loslaten. Maak emotioneel contact met de woede. Verleg je focus naar jezelf of iets in de omgeving. Je kunt vragen: "Hoe heb ik je van streek gemaakt?", "Wie of wat heeft je van streek gemaakt?", "Wat een gruwel! Vertel me wat er is gebeurd”, “Wat kan ik doen om u te helpen?” Meestal kalmeert de patiënt nadat hij zich heeft uitgesproken.6. De patiënt kan hallucineren of delirium hebben. Als je de patiënt van zijn hallucinaties afhoudt, zal zijn angst toenemen. Accepteer zijn hallucinaties beter en probeer met hem te communiceren binnen het kader van “zijn realiteit”. Voorbeeld: een patiënt kon niet op bed slapen omdat de ‘entiteit in de muur’ hem dat niet toestond. De medewerker verplaatste het bed van de muur en de patiënt kon slapen. De patiënt zal u dankbaar zijn als u zijn psychose accepteert, zich begrepen en minder eenzaam voelt.7. De patiënt kan ongeorganiseerd, impulsief, obsessief en ongeduldig zijn. Stel grenzen, regels. Regels zorgen ervoor dat de patiënt zich meer verzameld en minder angstig voelt, en voeden hem. Voorbeeld: medische rondes, de patiënt moet op de afdeling op de arts wachten, maar gaat de gang op en stelt vragen. De medewerker herinnert hem er rustig aan dat de patiënt alleen op zijn kamer antwoord op zijn vragen krijgt.8. Het kan zijn dat de patiënt misleidt. Het is de moeite waard om op je gevoelens te letten. Als het je lijkt dat de patiënt manipuleert (soms is de patiënt zich trouwens misschien zelf niet bewust van de manipulatie), probeer dan zijn manipulatie aan te sluiten en deze tot het punt van absurditeit te brengen. Bijvoorbeeld,.