Nie lubisz pracy, jest to denerwujące. Zdarza się. Nie możesz się rano obudzić, Twoje ciało aktywnie opiera się temu, że teraz będzie ciągnięte przez korki lub zatłoczone metro do miejsca, gdzie jest nudno i nieciekawie. A najprawdopodobniej jest już piątkowy wieczór.. Otwierasz pocztę i na widok nieprzeczytanych listów i zadań, zamiast inspiracji i przypływu sił, czujesz ciężar i chęć odłożenia wszystkiego na później, żeby jakoś to wyszło rozwiązuje się. Przecierpiwszy jakoś dzień pracy, wieczorem, po wyciśnięciu cytryny, na której wyładowano samochody, wracasz do domu. A nudę i napięcie nagromadzone w ciągu dnia rekompensujesz wszystkimi dostępnymi, tradycyjnymi metodami – jedzeniem, piciem, oglądaniem seriali, filmów itp. Każdy radzi sobie najlepiej, jak potrafi, a powie Ci to Wewnętrzne Dziecko, które choć na wieczór domaga się czegoś przyjemnego. Wystarczy zmienić pracę i to wszystko, o czym tu rozmawiać – powie obok ktoś mądry i proaktywny Ty. Ale nie zawsze można to po prostu wziąć i zmienić od razu. Powody mogą być różne: ✓strach, że nie znajdę innej pracy, „kto mnie tak potrzebuje”, ✓syndrom oszusta, „właściwie nie umiem nic zrobić, po prostu jeszcze mnie nie zdemaskowano”, ✓brak zrozumienia co ja w ogóle chcę zrobić, „stracę dużo energii i czasu, ale szydło zamienię na mydło” ✓i w ogóle na podwórku kryzys...I tutaj, choć jest to obrzydliwe, jest znajome i regularnie dają pensję. Jeśli w tej chwili nie ma możliwości ani wewnętrznych zasobów na zmianę pracy, możesz zamienić ją w platformę do eksperymentu. Obserwuj siebie każdego dnia. Co przychodzi mi z największą trudnością i stresem: ⇘ praca z dokumentami (nudna, rozproszona, popełnianie błędów) ⇘ komunikowanie się ze współpracownikami (w jakich sprawach lub w jakich sytuacjach jest to szczególnie widoczne) ⇘ komunikacja z przełożonym (lęk przed zrobieniem czegoś złego, trudno uzasadnić obronę swojego punktu widzenia) ⇘ interakcja z partnerami (rozumiem denerwuję się na nich, że są głupi, denerwuję się A co, wręcz przeciwnie, robię to z przyjemnością Na przykład:⇗ gdy trzeba komuś coś wytłumaczyć lub nauczyć⇗ zorganizować imprezę firmową⇗ poprawić tekst, poprawić interpunkcję i znaki. błędy strukturalne⇗ itp. Monitoruj w ciągu dnia, które procesy mają energię, a w których następuje gwałtowny spadek, ciężkość i apatia. Stopniowo, w miarę zapełniania się tego osobistego zbioru obserwacji, Twój indywidualny profil stanie się jaśniejszy rodzaj pracy, jaki rodzaj działalności będzie Ci najbardziej odpowiadał. Przynajmniej na tym etapie rozwoju. Jakie masz cechy, poziom introwersji/ekstrawersji, czy jesteś graczem zespołowym, czy samotnikiem, co jest łatwiejsze – sprint czy maraton, wprowadzanie czegoś nowego, czy działanie poprawnie według znanych schematów i tak dalej , niezależnie od twoich cech i preferencji, przyniesie dyskomfort, jeśli nie zostaną opracowane. Bez tego wszystko będzie trudne i złe: ✹Strach przed wzięciem odpowiedzialności to słowo, które chyba każdemu już utkwiło w pamięci i kojarzy się nieprzyjemnie z obowiązkami. Ale to właśnie umiejętność zrozumienia i zaakceptowania konsekwencji naszych decyzji i działań odzwierciedla poziom naszej wewnętrznej „dorosłości”. Dotrzymywanie obietnic, wzięcie zarządzania i kontroli w swoje ręce, świadomość, że wiele zależy ode mnie, a nie od splotu okoliczności czy złego nastroju menedżera – to wszystko daje większe możliwości rozwoju i satysfakcji z pracy. ✹ Strach przed przyznaniem się do błędów. Nie ukrywaj się ani nie ukrywaj, „może oni tego nie zauważą”. To wyjdzie później, będzie jeszcze gorzej. W pościgu nadal może uda się coś naprawić. Jest to szczególny składnik strachu przed odpowiedzialnością. Strach taki może pojawić się, gdy błędy mogą być jedynie źródłem kary lub ostrej krytyki. Nikt nie pocieszał, nie pomagał w ich przetwarzaniu i tworzeniu własnego doświadczenia, z którego można się uczyć. Nie dali drugiej szansy. Popełnienie błędu nie oznaczało, że nadal brakuje Ci wiedzy czy umiejętności, ale że jesteś całkowicie „winny i zły”.✹ Strach przed wypowiedzeniem na głos, że czegoś nie wiesz lub nie rozumiesz. Nie ma osoby, która wie wszystko i rozumie natychmiast, po prostu